Naar inhoud springen

Gella Vandecaveye

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Gella Vandecaveye
Gella Vandecaveye
Persoonlijke informatie
Naam Gella Vandecaveye
Geboortedatum 5 juni 1973
Geboorteplaats Kortrijk
Lengte 1,70 m
Gewicht 63 kg
Sportieve informatie
Discipline Judo
Olympische Spelen 1992, 1996, 2000, 2004
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Sport

Gella Vandecaveye (Kortrijk, 5 juni 1973) is een Belgische ex-judoka.

Carrière

[bewerken | brontekst bewerken]

Vandecaveye begon op achtjarige leeftijd met judo bij Judoclub Zwevegem. Zij maakte op haar vijftiende de overstap naar Judoclub Jenos Kwai Hooglede onder leiding van haar trainer en toeverlaat Eddy Vinckier. Haar grote doorbraak maakt ze in 1993 met haar eerste wereldtitel in het Canadese Hamilton. Zij combineerde met succes topsport en hogere studies communicatiemanagement. Haar volgend hoogtepunt behaalt ze op de Olympische Spelen van Atlanta in 1996 met een zilveren medaille.

Vandecaveye brak in 1998 haar nek en ontsnapte ternauwernood aan de rolstoel. Vijf maanden later werd ze opnieuw Europees Kampioen. Twee maanden voor de Olympische Spelen van Sydney scheurde ze de kruisbanden van haar rechterknie. Desondanks haalde ze een tweede Olympische medaille. Acht jaar na het behalen van haar eerste wereldtitel, werd ze in 2001 voor de tweede keer wereldkampioene; ze verloor dat jaar geen enkele wedstrijd. Vandecaveye beëindigde haar carrière op 31-jarige leeftijd, op de Olympische Spelen te Athene, waar ze in de kwartfinale verloor van de Sloveense Urška Žolnir.

In 2005 gaf Vandecaveye haar carrière een nieuwe impuls door zich te gaan storten op de autosport. In navolging van enkele andere bekende persoonlijkheden wilde zij ook weleens meemaken wat het crossen met een auto door een woestijn bij een mens kan losmaken. In januari 2006 reed Gella Vandecaveye dan ook mee tijdens Parijs-Dakar 2006.

In 2008 werd zij winnaar van het VRT programma Eeuwige Roem. In 2009 schreef Inge Van Meensel een boek over Gella en haar coach Eddy: Gella & Eddy, een halsbrekend duo.

Na de sport heroriënteert ze zich tot zelfstandig ondernemer in de ‘PR & Sport Consulting’ waarbij ze zich richt op bedrijven, de non-profit sector en sport voor allen. Ze verzorgt of biedt promotionele campagnes, judo-initiaties en demonstraties, reisvoorstellingen, PR-activiteiten, teambuildings, lezingen en incentives aan. Met haar reisproject en nadien ook het gelijknamige boek Gella Goes Global trekt ze de wijde wereld rond en ontmoet o.a. de Russische president Poetin en de Dalai Lama.

Op 3 juni 2023 behaalde Gella de 7de Dan graad.[1]

Erelijst

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Olympische Spelen: zilver (1996), brons (2000)
  • Wereldkampioenschappen: 2x goud (1993 en 2001), 2x zilver (1997 en 1999), brons (1995)
  • Europese kampioenschappen: 7x goud (1994, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001), 2x zilver (1993 en 2003), 2x brons (1995 en 2002)
  • Belgisch kampioenschappen: 23x goud waarvan 14 x bij de senioren
  • Internationale tornooien: 8x goud , 6x brons
  • Sportvrouw van het jaar: 1993 en 1997 (7x genomineerd)
  • Vlaamse Reus: 1993
  • Europees Judoka van het Jaar: 1994, 1998, 1999, 2001
  • Trofee van Sportverdienste: 1999
  • Sportpersoonlijkheid van het Jaar: 2000
  • Sport Example of the Year: 2002
  • Grootofficier in de Leopoldsorde : 2003
  • Life Time Achievement Award : 2004
  • IJF Hall of Fame : 2015
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Gella_Vandecaveye&oldid=68523353"