Gissurus Isleifi filius

Gissurus Isleifi filius^[1] (Islandice Gissur Ísleifsson, natus anno 1042, mortuus anno 1118) fuit clericus Islandicus et episcopus Scalholtensis. Parentes eius fuerunt Isleifus Gissuri filius, pariter episcopus Scalholtensis, et Dalla Thorvaldi filia. Steinunnam Thorgrimi filiam in matrimonium duxit; coniuges in fundo Hof in sinu Vopnafiordensi^[2] sito habitaverunt.

Gissurus iuvenis in Saxoniam missus est studiorum gratia et iam adulescens sacerdos factus est. Saepe iter in Continentem fecit; etiam Romam venit papam Gregorium VII salutatum, a quo episcopatum petivit, patre mortuo. Papa eum Magdeburgum misit, ubi anno 1082 episcopus factus est. Cum rediisset in Islandiam, Scalholti vixit et scholam tenuit, sicut pater.

Notae

↑ Annales Islandici, Hafniae, 1847, p. 40.
↑ Thormodus Torfaeus: Historia Rerum Norvegicarum, tom. 2, Hafniae 1711, p. 146

Bibliographia

Orri Vésteinsson: The Christianization of Iceland. Priests, Power, and Social Change 1000-1300. Ex officina typographica Universitatis Oxoniensis, Oxoniae 2000.
Saga Biskupsstólanna. Holis 2006.

Nexus interni

Episcopi Scalholtenses

Nexus externi

Biskupa Sögur: Index litterarum mediaevalium (Islandice)
Wikisource: Íslendingabók (Islandice)
Hungrvaka, cap. 5 de Gissuro (Latine)

[1] Annales Islandici, Hafniae, 1847, p. 40.

[2] Thormodus Torfaeus: Historia Rerum Norvegicarum, tom. 2, Hafniae 1711, p. 146

[1]

[2]