Przejdź do zawartości

Gisulf II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gisulf II
ilustracja
książę Friuli
Okres

od ok. 591 lub 594
do ok. 611

Dane biograficzne
Data śmierci

ok. 611

Ojciec

Gisulf I

Żona

Romilda (lub Ramhilda)

Dzieci

Tasso,
Kakko,
Radoald,
Grimoald,
Gaila
Appa

Gisulf II (zm. ok. 611) – książę Friuli w latach 591/594–ok. 611, syn Gisulfa I.

Gisulf i Gaidoald z Trydentu spierali się z królem Agilulfem, dopóki nie zawarli pokoju w 603[1]. Gisulf sprzymierzył się z Awarami, by toczyć wojnę z Istrią.

Po śmierci patriarchy Akwilei Serwera w okresie schizmy Trzech Rozdziałów w 607 wyznaczył na jego miejsce opata Jana oraz Kandidiana na biskupa Grado[2].

Najważniejsze wydarzenie jego rządów miało miejsce około 611. Awarowie najechali wtedy Italię i terytorium Gisulfa było pierwszym rejonem, przez który przeszli. Gisulf zebrał wielką armię i wyszedł im na spotkanie. Jednakże Awarowie dysponowali większymi siłami i wkrótce przytłoczyli Longobardów. Gisulf zginął w bitwie, a jego księstwo zostało opanowane[3].

Gisulf pozostawił czterech synów i cztery córki przy żonie Romildzie (lub Ramhildzie). Jego dwaj najstarsi synowie Tasso i Kakko zostali jego następcami[4][3]. Młodsi synowie Gisulfa, Radoald i Grimoald, uciekli do Arechisa I, krewnego Gisulfa[5]. Obaj w końcu zostali po sobie książętami Benewentu, a Grimoald nawet został królem. Gisulf pozostawił córkę Gailę, która poślubiła Garibalda II księcia Bawarii, oraz Appę. Imiona dwóch pozostałych córek nie zachowały się[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Paweł Diakon ↓, Historia Langobardów IV, 27, s. 260, przypis 56.
  2. Paweł Diakon ↓, Historia Langobardów IV, 33, s. 360, przypis 71.
  3. a b Strzelczyk 2014 ↓, s. 61, 65.
  4. a b Paweł Diakon ↓, Historia Langobardów IV, 37.
  5. Paweł Diakon ↓, Historia Langobardów IV, 39.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródła
Opracowania