Przejdź do zawartości

Grań Kończystej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grań Kończystej od strony Doliny Batyżowieckiej (podpisane formacje)
Od góry: Grań Kończystej, Kopa Popradzka, Wołowiec Mięguszowiecki. Widok z Koprowego Wierchu

Grań Kończystej (słow. hrebeň Končistej, niem. Končystagrat, Kontschistagrat, węg. Koncsiszta-gerenc[1]) – tatrzańska grań ciągnąca się od Przełęczy koło Drąga po Kończystą. Oddziela Dolinę Złomisk, a następnie Dolinę Stwolską od Doliny Batyżowieckiej. Przełęcz koło Drąga odgranicza Grań Kończystej od Zmarzłego Szczytu położonego w grani głównej Tatr Wysokich.

W grani można wyróżnić następujące formacje (w kolejności od północy na południe):

Poniżej Grani Kończystej, po stronie Doliny Złomisk przebiega ciąg zachodów zwany Stwolską Ławką (Lávka v Končistej), łączący Przełęcz koło Drąga ze Stwolską Przełęczą (2168 m). Umożliwia ona do większości obiektów w Grani Kończystej dostęp łatwiejszy niż droga granią, która jest na odcinku Przełęcz koło Drąga – Pośrednia Kończysta dość trudna.

Pierwsze przejścia Grani Kończystej:

  • letnie, od Przełęczy koło Drąga na Kończystą – Alfred Martin i Hermann Rumpelt, 25 sierpnia 1908 r.,
  • zimowe, z ominięciem północnej grani Drąga – Ivan Gálfy, Juraj Richvalský i Ladislav Richvalský, nocą 13–14 kwietnia 1953 r.,
  • zimowe, razem z północną granią drąga, w drugą stronę – P. Bodický, V. Koch, P. Koreň, Martin Košik i Ivan Urbanovič, 6 kwietnia 1955 r.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XI. Wschodni Szczyt Żelaznych Wrót – Batyżowieckie Czuby. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1992, s. 42–85.