Przejdź do zawartości

Hulskie (osada)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hulskie
osada
Ilustracja
Hulskie – cerkwisko, ruiny dzwonnicy i fragment cmentarza
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

bieszczadzki

Gmina

Lutowiska

Sołectwo

Zatwarnica

Liczba ludności (2020)

5[2]

Strefa numeracyjna

13

Kod pocztowy

38-713[3]

Tablice rejestracyjne

RBI

SIMC

0356369

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Hulskie”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Hulskie”
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego
Mapa konturowa powiatu bieszczadzkiego, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Hulskie”
Położenie na mapie gminy Lutowiska
Mapa konturowa gminy Lutowiska, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Hulskie”
Ziemia49°14′19″N 22°31′54″E/49,238611 22,531667[1]

Hulskie (w latach 1977–1981 Stanisławów, ukr. Гільське) – nieistniejąca już osada w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska[4][5]. Leży w pobliżu ujścia potoku Hulskiego do Sanu.

W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie krośnieńskim.

Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Michała Archanioła w Dwerniku.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wieś lokowana na prawie wołoskim ok. 1560 roku przez ród Kmitów pod prawdopodobną nazwą Ulskie, położona w ziemi sanockiej województwa ruskiego[6].

W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnej w Hulskiem był Leopold Leszczyński[7].

Po 17 września 1939 roku przez wieś przebiegała granica między Niemcami a ZSRR. W roku 1946 w ramach "akcji żniwnej" wieś została kompletnie spalona przez oddział UPA sotnia UPA U-3, a ludność miejscowa przesiedlona w ramach wymiany ludności na radziecką Ukrainę. Dziś po wsi pozostało jedynie cerkwisko, cmentarz oraz ruiny młyna.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]
  • 1921 Hulskie zamieszkiwały 332 osoby (w 52 domach mieszkalnych):
  • 2004 – 3 osoby
  • 2020 – 5 osob[2]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 41928
  2. a b Raport o stanie gminy w roku 2020. Stan ludności 31.12.2020 str. 4 [dostęp 2022-05-20]
  3. Zatwarnica, [w:] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1606 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Tomasz Figlus, Villae iuris valachici. Z problematyki rozwoju osadnictwa wołoskiego w Polsce na przykładzie ziemi sanockiej, w: Studia z Geografii Politycznej i Historycznej tom 5 (2016), s. 31.
  7. Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 66.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]