Saltar ao contido

Isabelle Eberhardt

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaIsabelle Eberhardt

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento17 de febreiro de 1877 Editar o valor en Wikidata
Xenebra, Suíza Editar o valor en Wikidata
Morte21 de outubro de 1904 Editar o valor en Wikidata (27 anos)
Aïn Séfra (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Causa da mortemorte accidental, afogamento Editar o valor en Wikidata
Lugar de sepulturaAïn Séfra (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
RelixiónIslam Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónexploradora, xornalista, escritora Editar o valor en Wikidata
Pseudónimo literarioMahmoud Saadi
Nicolas Podolinsky Editar o valor en Wikidata
Obra
Arquivos en
Familia
NaiNatalia Nicolaievna Eberhardt Editar o valor en Wikidata
Cronoloxía
29 de xaneiro de 1901tentativa de asasinato
1897Conversión (Annaba) Editar o valor en Wikidata
Sinatura Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteDictionary of African Biography,
Obálky knih, Editar o valor en Wikidata
BNE: XX949353 WikiTree: Eberhardt-244

Isabelle Eberhardt, nada en Xenebra o 17 de febreiro de 1877 e finada en Aïn Séfra (Alxeria) o 21 de outubro de 1904, foi unha exploradora e escritora suíza que viviu e viaxou polo Norte de África. Para a súa época, foi unha persoa libre que rexeitaba a moral europea, que seguía o seu propio camiño no islam e que escribiu varios libros das súas viaxes por África.[1] Morreu nunha inundación repentina no deserto á idade de 27 anos.[2]

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Antecedentes e viaxe a África

[editar | editar a fonte]

Eberhardt naceu en Xenebra (Suíza), filla de Nathalie Moerder (de solteira Eberhardt, que era filla ilexítima dun alemán luterano e unha xudía rusa de clase media[3][4]) e do seu amante Alexandre Trophimowsky, un antigo sacerdote ortodoxo anarquista orixinario de Armenia.[5] A nai de Isabelle, Nathalie, estivo casada co senador Pavel Karlovitch de Moerder, corenta anos máis vella ca ela, quen mantiña conexións co imperio.[6] De Moerder contratou a Trophimowsky como titor dos seus fillos Nicolas, Nathalie e Vladimir.[7] Arredor de 1871, Nathalie colleu os seus fillos e abandonou o seu marido por Trophimowsky, que deixara a súa propia esposa e familia.[8][9] Marcharon a Rusia, Turquía e Italia antes de establecerse en Xenebra.[10] Nathalie deu a luz outra vez pouco despois de chegar a Xenebra o medio irmán de Isabelle, Augustin, e catro meses máis tarde chegoulle a noticia de que o seu esposo morrera dun ataque ao corazón.[11] Nathalie decidiu quedar en Suíza e catro anos despois naceu Isabelle e foi rexistrada como filla "ilexítima" para evitar recoñecer a paternidade do titor.

A pesar diso, Isabelle foi educada adecuadamente.[11][12] Falaba fluídamente en francés, ruso, alemán e italiano.[6] Aprendeu latín e grego e estudou árabe clásico, ademais de ler o Corán co seu pai; grazas a todo iso volveuse fluída en árabe.[1][13] Desde moi temperá idade prefería vestirse como un home para gozar a liberdade que isto lle permitía.[14][15]

En 1888 o seu medio irmán Augustin foi á Lexión Estranxeira Francesa e foi asignado a Alxeria.[16] Isto espertou o interese de Isabelle por Oriente e comezou a aprender árabe. A súa primeira viaxe ao norte de África foi coa súa nai en maio de 1897. Aínda que planeaban reunirse con Augustin, tamén estaban a considerar comezar unha nova vida alí[17] e converterse ao islam, cumprindo así un antigo soño. Con todo, a súa nai morreu repentinamente en Annaba e foi enterrada alí baixo o nome de Fatma Mannoubia.[18]

Trophimowsky, o pai de Isabelle, morreu en Xenebra en 1899[11] de cancro de gorxa coidado por Isabelle,[19] e isto seguira ao suicidio do seu medio irmán Vladimir un ano antes, e o matrimonio de Augustin cunha muller francesa coa que Isabelle non tiña nada en común (ela escribiu: «Augustin está dunha vez por todas dirixido nos camiños trillados da vida»), polo que se cortaron todos os vínculos da súa vida anterior.[20] De aquí en diante, como describiu nos seus diarios, Isabelle Eberhardt pasou o resto da súa vida en África, explorando o deserto e facendo do norte de Alxeria o seu novo fogar.[6]

Viaxes espirituais

[editar | editar a fonte]
Eberhardt fotografiada por Louis David con roupa árabe[21]

Vestida como home e facéndose chamar Si Mahmoud Essadi, Eberhardt mergullouse na cultura árabe cunha liberdade que doutro xeito non coñecería. Converteuse ao islam, o que considerou o seu verdadeiro obxectivo na vida.[22][23]

Nas súas viaxes fixo contacto cunha orde sufí, a Qadiriyyah, quen estaban dedicados a axudar os pobres e necesitados ao mesmo tempo que loitaban contra as inxustizas do réxime colonial. A principios de 1901, foi atacada en Behima por un home cun sabre, nun aparente intento de asasinala, deixándoa case sen un brazo. Máis tarde perdoou o home e salvouno de ser executado. Casou con Slimane Ehnni, un soldado alxeriano, en Marsella o 17 de outubro de 1901.[24]

O 21 de outubro de 1904, Eberhardt morreu nunha inundación en Aïn Séfra (Alxeria).[25] Ao reunirse co seu marido despois de estar separada un longo tempo, alugou unha casa para a ocasión. A casa, construída de arxila, derrubouse sobre a parella durante a inundación; o seu marido foi arrastrado, mais sobreviviu.[1] Foi enterrada de acordo aos ritos islámicos en Aïn Séfra. Na súa tumba en mármore aparecen gravados o nome árabe que adoptou e o seu nome orixinal francés.[26][27] Slimane Ehnni morreu en 1907.

Eberhardt escribiu sobre as súas viaxes en moitos libros e xornais franceses. Traballou como reporteira de guerra no sur de Orán en 1903.

  • "Dans l'ombre chaude de l'Islam" (París: Fasquelle, 1906)
  • "Notes de route: Maroc-Algérie-Tunisie" (París: Fasquelle, 1908)
  • "Au Pays des sables" (Bône, Alxeria: Em. Thomas, 1914)
  • "Pages d'Islam" (París: Fasquelle, 1920)
  • Trimardeur (París: Fasquelle, 1922)
  • "Mes journaliers; précédés de la Vie tragique de la bonne nomade par René-Louis Doyon" (París: La Connaissance, 1923)
  • "Amara le forçat; L'anarchiste: Nouvelles inédites" (Abbeville: Frédéric Paillard, 1923)
  • "Contes et paysages" (París: La Connaissance, 1925)
  • "Yasmina et autres nouvelles algériennes" (París: Liana Levi, 1986)
  • "Ecrits sur le sable" (París: Éditions Grasset, 1988)
  • "Rakhil: Roman inédit" (París: La Boîte à documents, 1990)
  • "Un voyage oriental: Sud Oranais" (París: Le Livre de Poche, 1991)
  • "Amours nomades" (París: Éditions Gallimard, 2003)
[editar | editar a fonte]
  • Eberhardt foi interpretada por Mathilda May no filme de 1991 Isabelle Eberhardt, que coprotagonizou Peter O'Toole como un oficial colonial francés.[28] Leslie Thornton dirixiu unha biografía en 1988, There Was An Unseen Cloud Moving, con sete actrices non profesionais interpretando a Eberhardt.
  • O 24 de febreiro de 2012, estreouse na cidade de Nova York unha ópera composta por Missy Mazzoli, Song from the Uproar: The Lives and Deaths of Isabelle Eberhardt.[29]
  • Isabelle Eberhardt é mencionada nunha canción de Jolie Holland "Old Fashioned Morphine", que apareceu no seu segundo álbum, Escondida.
  • Timberlake Wertenbaker escribiu a obra de teatro New Anatomies sobre Isabelle Eberhardt.[30]
  • Visions Of Isabelle[31] por William Bayer é un relato de ficción sobre a vida de Isabelle Eberhardt.
  1. 1,0 1,1 1,2 "Eberhardt, Isabelle (1877–1904)". Women in World History: A Biographical Encyclopedia via HighBeam Research. xaneiro de 2002. Arquivado dende o orixinal o 10 de xuño de 2014. Consultado o 24 de novembro de 2012. 
  2. Abdel-Jaouad, Hedi (1993). "Isabelle Eberhardt: Portrait of the artist as a young nomad" 2 (83): 93–117. 
  3. Bodley 1968, p. 141.
  4. Abdel-Jaouad 1993, p. 95.
  5. Abdel-Jaouad, Hedi (1993). Isabelle Eberhardt: Portrait of the Artist as a Young Nomad (en inglés). p. 93. Consultado o 23 de xaneiro de 2015. 
  6. 6,0 6,1 6,2 Rentsch, Steffi (febreiro de 2004). "Stillgestellter Orient – 100th anniversary of death of Isabelle Eberhardt" (PDF). Essays (en alemán). Kritische Ausgabe. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 10 de decembro de 2016. Consultado o 20 de xuño de 2012. 
  7. Mackworth 1977, p. 10.
  8. Blanch 2010, p. 247.
  9. Bodley 1968, p. 142.
  10. Mackworth 1977, p. 11.
  11. 11,0 11,1 11,2 Chouiten 2012, pp. 59–66.
  12. Blanch 2010, p. 248.
  13. Crítica de Eve Auchincloss de The Life of Isabelle Eberhardt de Annette Kobak Knopf. Washington Post, 21 de maio de 1989
  14. Blanch 2010, p. 250.
  15. Kobak, Annette, Isabelle: The Life of Isabelle Eberhardt. London: Chatto & Windus; Nova York: Alfred A. Knopf, 1988; Londres: Virago Classic, 1998.
  16. Mackworth 1977, p. 31.
  17. Mackworth 1977, p. 24.
  18. "Isabelle Eberhardt, Reporter et Voyageuse". Feuille d'Avis Officielle. Canton Geneva. 2 de setembro de 2002. Arquivado dende o orixinal o 15 de xaneiro de 2013. Consultado o 20 de xuño de 2012. 
  19. Mackworth 1977, p. 50.
  20. "That is what must be, and so it shall be.". From the Journals. 
  21. Stryker 2013, p. 641.
  22. Eberhardt, Isabelle (1906). Dans l'ombre chaude de l'Islam (en francés). Charpentier et Fasquelle. 
  23. "Isabelle Eberhardt, sa voie et sa foi en l'Islam | la Revue Littéraire et Culturelle" (en francés). Arquivado dende o orixinal o 4 de marzo de 2016. Consultado o 17 de febreiro de 2017. 
  24. Vuilleumie, Marc (7 de novembro de 2005). "Eberhardt, Isabelle". Biografía (en alemán). Swiss Historical Lexikon. Consultado o 20 de xuño de 2012. 
  25. Bodley 1968, p. 164.
  26. Aldrich 1996, p. 158.
  27. Bodley 1968, p. 165.
  28. Isabelle Eberhardt(1991) at Turner Classic Movies
  29. Mullins, Lisa (24 de febreiro de 2012). "'Song from the Uproar': An Opera on Isabelle Eberhardt". Public Radio International. Arquivado dende o orixinal o 10 de decembro de 2016. Consultado o 10 de decembro de 2016. 
  30. "Copia archivada" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 23 de setembro de 2015. Consultado o 15 de setembro de 2015. 
  31. ISBN 0-440-09315-5

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]