Przejdź do zawartości

Kierzków (Radom)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kierzków
Dzielnica Radomia
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miasto

Radom

W granicach Radomia

15 marca 1984[1]

SIMC

0972938

Położenie na mapie Radomia
Mapa konturowa Radomia, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kierzków”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Kierzków”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kierzków”
Ziemia51°23′41″N 21°04′30″E/51,394722 21,075000

Kierzków – dzielnica Radomia, dawniej wieś.

Znajduje się za Kozią Górą, usytuowana wzdłuż drogi krajowej nr 12. W większości niska zabudowa. Na Kierzków można dojechać autobusami linii numer 8, 5 oraz "W".

Wieś notowana już w XV wieku, jako gniazdo rodowe licznej w następnych wiekach rodziny Kierzkowskich herbu Krzywda[2]. Z Kierzkowa wywodziła się linia rodziny Kochanowskich, pochodząca od Andrzeja (syna Dominika z Kochanowa), który był stryjecznym dziadkiem Jana Kochanowskiego, zaś w Kierzkowie osiadł na przełomie XV i XVI wieku[3]. Prywatna wieś szlachecka Kieszków, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie radomskim województwa sandomierskiego[4].

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Stanisława w Cerekwi[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1984 r. nr 14, poz. 64
  2. Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane A.D. 1584, wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, Kraków, Wydawnictwo Biblioteki Polskiej 1858 s.442
  3. Kupisz 2014 ↓, s. 45.
  4. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  5. Opis parafii na stronie diecezji

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Dariusz Kupisz. Genealogia Kochanowskich z Kierzkowa od końca XV do połowy XIX wieku. „Rocznik Lubelskiego Towarzystwa Genealogicznego”. VI, s. 44–67, 2014. 

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]