Naar inhoud springen

Kirsten Flipkens

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kirsten Flipkens
Roland Garros 2019
Roland Garros 2019
Persoonlijke informatie
Bijnaam Flipper
Nationaliteit Vlag van België België
Geboorteplaats Geel, België
Geboortedatum 10 januari 1986
Woonplaats Mol, België
Lengte 1,65 m
Gewicht 55 kg
Profdebuut 2003
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 6.143.703 US dollar
Coach Maxime Braeckman
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 542–400
Titels 2 WTA, 13 ITF
Hoogste positie 13e (5 augustus 2013)
Olympische Spelen 3e ronde (2016)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 4e ronde (2013)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2006, 2009, 2010, 2013, 2014, 2017, 2018)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon halve finale (2013)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2009)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 166–154
Titels 7 WTA, 2 ITF
Hoogste positie 23e (1 juli 2019)
Olympische Spelen 2e ronde (2016)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (2022)
Vlag van Frankrijk Roland Garros halve finale (2019)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2017, 2018, 2022)
Vlag van Verenigde Staten US Open kwartfinale (2022)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 9–8
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2020, 2022)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2013)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2018)
Vlag van Verenigde Staten US Open finale (2022)
Laatst bijgewerkt op: 16 januari 2023
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Rome 2014
Fed Cup 2015
Wimbledon 2016

Kirsten Flipkens (Geel, 10 januari 1986) is een voormalig tennisspeelster uit België. Zij won verscheidene ITF-toernooien. Hoogtepunten in haar loop­baan waren winst bij de junioren op Wimbledon en US Open in 2003, de finale van de Fed Cup met België in 2006, de halve finale op Wimbledon in 2013 en de finale van het gemengd dubbel op het US Open in 2022. Haar hoogste WTA-ranking was de dertiende plaats in 2013. Datzelfde jaar werd Flipkens verkozen tot Belgisch Sportvrouw van het Jaar.

Posities op de WTA-ranglijst

[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
2001 1126
2002 560 780
2003 363 310
2004 169
2005 201 958
2006 105 391
2007 363
2008 104 706
2009 81 333
2010 77 303
2011 194 340
2012 54
2013 20 136
2014 46 254
2015 93 168
2016 63 87
2017 76 44
2018 48 34
2019 95 23
2020 85 30
2021 305 181
2022 241 30

Op Wimbledon won de 17-jarige Flipkens de finale bij de junioren. Voor 12.000 toeschouwers versloeg ze de Russin Anna Tsjakvetadze in drie sets. Enkele weken later won de junior ook het US Open. Flipkens sloot 2003 af als nummer 1 bij de jeugd.

In 2006 had zij dankzij een gelukje haar debuut op Roland Garros gemaakt. Na te zijn uitgeschakeld door de Française Virginie Pichet in de laatste kwalificatieronde, werd zij als lucky loser toch nog opgevist. In de eerste ronde moest zij opnieuw tegen Virginie Pichet, die zij deze keer wel versloeg, meer bepaald met 6-2 en 6-3. In de tweede ronde werd zij echter uitgeschakeld door de Italiaanse Flavia Pennetta met 6-1 en 6-0.

Wimbledon

US Open

Australian Open

ITF Ortisei

WTA Parijs

Proximus Diamond Games

Zij startte het seizoen zwak door zwaar te verliezen in de Fed Cup tegen Oekraïne en door zich niet te kwalificeren voor de Proximus Diamond Games. Eind februari won zij wel het ITF-toernooi van Buchen. Half maart speelde Flipkens de finale op het ITF-toernooi van Las Palmas de Gran Canaria. De Nederlandse Chayenne Ewijk was toen nipt de betere. Na het ITF-toernooi van Buchen heeft Flipkens nu ook haar tweede titel van 2008 op zak. Op de Vatana open in Tessenderlo was zij een maatje te groot voor haar landgenote Caroline Maes. Na deze sterke prestaties hoorde Flipkens weer bij de beste 200 vrouwen van de wereld. Ook het 75.000$-toernooi van Marseille won zij. In de finale versloeg zij de Française Stéphanie Foretz. Op 31 augustus kwam er een einde aan de samenwerking tussen Flipkens en haar coach Marc De Hous.

In 2009 behaalde Flipkens goede resultaten in het WTA-circuit. Ze begon goed aan het nieuwe seizoen. Aanvankelijk zou zij de Australische toernooien aan de kant laten liggen, maar in extremis kwam er een plaatsje vrij op de hoofdtabel van het Australian Open. Zonder enige voorbereiding won Flipkens haar eerste wedstrijd tegen de Paraguayaanse Rossana de los Ríos. In de tweede ronde bood zij sterk weerwerk tegen Jelena Janković, het eerste reekshoofd, maar zij verloor in twee sets met 4-6 en 5-7.

Tijdens de Fed Cup-ontmoeting met Slowakije in de eerste ronde van wereldgroep II beet Flipkens het spits af. Tegen Dominika Cibulková (WTA-18) dwong zij in de eerste set een tiebreak af. Deze ging echter verloren met 7-4. In de tweede set kon Flipkens geen vuist meer maken en zij verloor deze kansloos met 1-6. Flipkens redde nog de Belgische eer door op dag twee te winnen van Lenka Wienerová (WTA-176) met 6-3, 4-6 en 6-0. België was toen al op een onoverbrugbare 0-3-achterstand gekomen.

In februari haalde Flipkens de finale van het ITF-toernooi in het Duitse Biberach, maar zij ging onderuit tegen Karolina Šprem uit Kroatië die ooit nog nummer 17 van de wereld was.

Op Roland Garros bereikte Flipkens de tweede ronde – in de eerste ronde klopte zij thuisspeelster Stéphanie Foretz, van wie zij één week eerder nog verloor in Straatsburg. In de tweede ronde verloor zij met zware cijfers van de Slowaakse Dominika Cibulková.

Twee weken later bereikte zij de derde ronde op Wimbledon. In de eerste ronde verraste zij door dertigste reekshoofd Ágnes Szávay in twee sets te verslaan. In de tweede ronde won zij vlot van thuisspeelster Elena Baltacha. In de derde ronde verloor zij uiteindelijk van Dinara Safina, nummer één van de wereld.

Begin juli won Flipkens het ITF-toernooi van Zwevegem door in de finale de Japanse Yurika Sema in twee sets te verslaan. Het was het tiende ITF-toernooi dat zij op haar naam schreef.

Na twee nederlagen, in de eerste ronde van het ITF-toernooi in Pétange en in de eerste kwalificatieronde van het WTA-toernooi van New Haven, trok Kirsten naar het US Open. In de eerste twee ronden won zij respectievelijk van Jelena Dokić en Anabel Medina Garrigues. In de derde ronde ontmoette zij haar vriendin en mentor Kim Clijsters. Flipkens mocht voor het eerst in haar loop­baan aantreden op het Arthur Ashe Stadium, maar ging kansloos onderuit tegen haar landgenote.

In haar voorlaatste toernooi van het tennisseizoen 2009 speelde Kirsten de kwalificaties in Luxemburg. Die overleefde zij, hoewel zij het in de tweede ronde erg moeilijk had met de Française Estelle Guisard. In de tweede ronde van het hoofdtoernooi won Flipkens opnieuw verrassend van Anabel Medina Garrigues. Yanina Wickmayer was in de kwartfinale een maatje te groot – zij kon haar echter wel een set afsnoepen.

Na vele jaren van blessures met zelfs in 2012 een levensbedreigende trombose, kwam zij in 2013 bijzonder sterk terug.

Flipkens zette haar goede reeks van eind 2012 heel goed door, door de kwartfinale te halen in Auckland. In de eerste twee ronden versloeg zij de lager geplaatste Galina Voskobojeva en Pauline Parmentier. In de kwartfinales trof zij haar als derde geplaatste landgenote Yanina Wickmayer, en Flipkens verloor die wedstrijd met 6-3 en 6-4.

Kirsten Flipkens begon vol zelfvertrouwen een week later aan het toernooi van Hobart. In de eerste ronde trof zij Francesca Schiavone – zij won de partij met 2-6, 6-3 en 7-6. In de laatste set stond zij 2-5 achter, maar zij kon deze toch nog winnen. Zij stootte in de halve finale op Mona Barthel, die met twee keer 6-4 te sterk was voor haar.

Door deze goede resultaten ging zij met een hoop zelfvertrouwen en goede moed naar het Australian Open. Daar stootte zij door tot de vierde ronde, haar beste resultaat op een grandslamtoernooi tot op dat moment. Hiervoor werd zij beloond met een sprong van plaats 43 naar 32 op de wereldranglijst van het vrouwenenkelspel, wat haar hoogste ranking tot dat moment was. Zij bevestigde haar goede vorm op het WTA-toernooi van Miami, waar zij de kwartfinale bereikte. Hierdoor klom zij naar de 22e plaats, haar nieuwe hoogste ranking. Nadat zij de tweede ronde had bereikt op Roland Garros, klom zij naar een nieuwe hoogste ranking, namelijk plaats 20.

Zij bevestigde vervolgens haar talent door voormalig winnares Petra Kvitová te verslaan in de kwartfinale van Wimbledon met 4-6, 6-3 en 6-4. In de halve finale ging zij kansloos onderuit met 6-1 en 6-2 tegen de Française Marion Bartoli, die het toernooi zou winnen. Na Wimbledon 2013 behaalde zij haar beste WTA-ranking ooit: de dertiende plaats.

Op 22 december 2013 werd Flipkens verkozen tot Sportvrouw van het Jaar 2013.[1] Zij haalde het in die verkiezing van volleybalspeelster Valérie Courtois en van Cathérine Jacques die jiujitsu beoefent.

Op de Olympische Zomerspelen in Rio de Janeiro behaalde ze een opmerkelijke resultaat door top tien-speelster Venus Williams in de eerste ronde te verslaan. Ze won in 3 sets: 4-6, 6-3 en 7-6.[2]

Op Wimbledon speelde Flipkens de laatste wedstrijd van haar loop­baan in het enkelspel. Op 30 juni verloor ze in de tweede ronde van Simona Halep met 7-5 en 6-4. In het dubbelspel ging Flipkens nog wel door.

Op het dubbelspel van het US Open bereikte Flipkens de finale van het grandslamtoernooi met de Fransman Édouard Roger-Vasselin aan haar zijde – ondanks een gewonnen eerste set moesten zij uiteindelijk in de match-tiebreak de duimen leggen voor het Australische koppel Storm Sanders en John Peers.[3] In oktober won zij haar zesde dubbelspeltitel, op het WTA-toernooi van Cluj-Napoca samen met de Duitse Laura Siegemund.

In januari pakte Flipkens met de zelfde partner haar zevende dubbelspeltitel, op het WTA-toernooi van Hobart – in de finale wonnen zij van Viktorija Golubic en Panna Udvardy.

Op Wimbledon speelde Flipkens de laatste wedstrijd van haar loop­baan in het dubbelspel. Op 10 juli verloren zij en de Hongaarse speelster Tímea Babos in de derde ronde.[4]

Tennis in teamverband

[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 2003–2022 maakte Flipkens deel uit van het Belgische Fed Cup-team – zij vergaarde daar een winst/verlies-balans van 18–33. In 2006 wonnen ze halve finale in Wereldgroep I van de Verenigde Staten, onder meer door winst van Flipkens tegen Jill Craybas (5-7, 6-2 en 6-4). De finale verloren zij van de Italiaanse dames.

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 2012-09-16 Vlag van Canada WTA Quebec tapijt (i) Vlag van Tsjechië Lucie Hradecká 6-1, 7-5 details
2. 2019-11-17 Vlag van Verenigde Staten WTA Houston hardcourt Vlag van Verenigde Staten Coco Vandeweghe 7-6, 6-4 details
verloren finales
1. 2013-06-22 Vlag van Nederland WTA Rosmalen gras Vlag van Roemenië Simona Halep 4-6, 2-6 details
2. 2016-03-06 Vlag van Mexico WTA Monterrey hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Heather Watson 6-3, 2-6, 3-6 details
3. 2018-06-17 Vlag van Nederland WTA Rosmalen gras Vlag van Servië Aleksandra Krunić 7-6, 5-7, 1-6 details

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2016-09-25 Vlag van Zuid-Korea WTA Seoel hardcourt Vlag van Zweden Johanna Larsson Vlag van Japan Akiko Omae
Vlag van Thailand Peangtarn Plipuech
6-2, 6-3 details
2. 2017-06-17 Vlag van Nederland WTA Rosmalen gras Vlag van Slowakije Dominika Cibulková Vlag van Nederland Kiki Bertens
Vlag van Nederland Demi Schuurs
4-6, 6-4, [10-6] details
3. 2018-04-15 Vlag van Zwitserland WTA Lugano gravel Vlag van België Elise Mertens Vlag van Wit-Rusland Vera Lapko
Vlag van Wit-Rusland Aryna Sabalenka
6-1, 6-3 details
4. 2018-10-14 Vlag van Oostenrijk WTA Linz hardcourt (i) Vlag van Zweden Johanna Larsson Vlag van Verenigde Staten Raquel Atawo
Vlag van Duitsland Anna-Lena Grönefeld
4-6, 6-4, [10-5] details
5. 2019-06-23 Vlag van Spanje WTA Mallorca gras Vlag van Zweden Johanna Larsson Vlag van Spanje María José Martínez Sánchez
Vlag van Spanje Sara Sorribes Tormo
6-2, 6-4 details
6. 2022-10-16 Vlag van Roemenië WTA Cluj-Napoca hardcourt (i) Vlag van Duitsland Laura Siegemund Witte vlag Kamilla Rachimova
Witte vlag Jana Sizikova
6-3, 7-5 details
7. 2023-01-14 Vlag van Australië WTA Hobart hardcourt Vlag van Duitsland Laura Siegemund Vlag van Zwitserland Viktorija Golubic
Vlag van Hongarije Panna Udvardy
6-4, 7-5 details
verloren finales
1. 2017-05-27 Vlag van Duitsland WTA Neurenberg gravel Vlag van Zweden Johanna Larsson Vlag van Verenigde Staten Nicole Melichar
Vlag van Verenigd Koninkrijk Anna Smith
6-3, 3-6, [9-11] details
2. 2017-10-21 Vlag van Luxemburg WTA Luxemburg hardcourt (i) Vlag van Canada Eugenie Bouchard Vlag van Nederland Lesley Kerkhove
Vlag van Wit-Rusland Lidzija Marozava
7-6, 4-6, [6-10] details
3. 2018-02-25 Vlag van Hongarije WTA Boedapest hardcourt (i) Vlag van Zweden Johanna Larsson Vlag van Spanje Georgina García Pérez
Vlag van Hongarije Fanny Stollár
6-4, 4-6, [3-10] details
4. 2018-05-26 Vlag van Duitsland WTA Neurenberg gravel Vlag van Zweden Johanna Larsson Vlag van Nederland Demi Schuurs
Vlag van Slovenië Katarina Srebotnik
6-3, 3-6, [7-10] details
5. 2018-06-16 Vlag van Nederland WTA Rosmalen gras Vlag van Nederland Kiki Bertens Vlag van België Elise Mertens
Vlag van Nederland Demi Schuurs
3-3, opgave details
6. 2019-01-12 Vlag van Australië WTA Hobart hardcourt Vlag van Zweden Johanna Larsson Vlag van Chinees Taipei Chan Hao-ching
Vlag van Chinees Taipei Latisha Chan
3-6, 6-3, [6-10] details
7. 2019-06-29 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Eastbourne gras Vlag van Verenigde Staten Bethanie Mattek-Sands Vlag van Chinees Taipei Chan Hao-ching
Vlag van Chinees Taipei Latisha Chan
6-2, 3-6, [6-10] details
8. 2019-10-20 Vlag van Rusland WTA Moskou hardcourt (i) Vlag van Verenigde Staten Bethanie Mattek-Sands Vlag van Japan Shuko Aoyama
Vlag van Japan Ena Shibahara
2-6, 1-6 details

Finaleplaatsen gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstanders score
gewonnen finales
geen
verloren finales
1. 2022-09-10 Vlag van Verenigde Staten US Open hardcourt Vlag van Frankrijk Édouard Roger-Vasselin Vlag van Australië Storm Sanders
Vlag van Australië John Peers
6-4, 4-6, [7-10] details

Gewonnen ITF-toernooien enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster in finale score dotatie
1. 2002-08-04 Vlag van Luxemburg Pétange gravel Vlag van Duitsland Tanja Hirschauer 4-6, 6-2, 6-1 $ 10.000
2. 2002-08-18 Vlag van België Koksijde gravel Vlag van Nederland Michelle Gerards 6-4, 7-6 $ 10.000
3. 2004-04-05 Vlag van Italië Napels gravel Vlag van Luxemburg Mandy Minella 5-7, 6-3, 6-1 $ 10.000
4. 2004-07-25 Vlag van Oostenrijk Innsbruck hardcourt Vlag van Tsjechië Michaela Paštiková 6-2, 6-3 $ 50.000
5. 2005-08-14 Vlag van Duitsland Hechingen gravel Vlag van Slowakije Magdaléna Rybáriková 6-4, 6-3 $ 25.000
6. 2006-02-05 Vlag van Spanje Las Palmas hardcourt Vlag van Rusland Alla Koedrjavtseva 6-1, 6-4 $ 25.000
7. 2008-03-02 Vlag van Duitsland Buchen tapijt Vlag van Tsjechië Sandra Záhlavová 6-1, 3-6, 6-4 $ 10.000
8. 2008-03-30 Vlag van België Tessenderlo gravel Vlag van België Caroline Maes 7-5, 6-1 $ 25.000
9. 2008-06-15 Vlag van Frankrijk Marseille gravel Vlag van Frankrijk Stéphanie Foretz 7-6, 6-2 $ 75.000
10. 2009-07-19 Vlag van België Zwevegem gravel Vlag van Japan Erika Sema 6-3, 6-3 $ 25.000
11. 2012-07-08 Vlag van Nederland Middelburg gravel Vlag van Frankrijk Aravane Rezaï 6-1, 6-0 $ 25.000
12. 2012-08-05 Vlag van België Rebecq gravel Vlag van Frankrijk Myrtille Georges 6-2, 6-1 $ 25.000
13. 2018-06-29 Vlag van Verenigd Koninkrijk Southsea gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Katie Boulter 6-4, 5-7, 6-3 $ 100.000

Gewonnen ITF-toernooien dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters in finale score dotatie
1. 2003-08-17 Vlag van België Koksijde gravel Vlag van België Elke Clijsters Vlag van Tsjechië Zuzana Cerna
Vlag van Tsjechië Vladimíra Uhlířová
6-2, 6-4 $ 10.000
2. 2018-06-29 Vlag van Verenigd Koninkrijk Southsea gras Vlag van Zweden Johanna Larsson Vlag van Polen Alicja Rosolska
Vlag van Verenigde Staten Abigail Spears
6-4, 3-6, [11-9] $ 100.000

Gewonnen juniorentoernooien enkelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster in finale score graad
1. 2003-07-06 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon gras Vlag van Rusland Anna Tsjakvetadze 6-4, 3-6, 6-3 A
2. 2003-09-07 Vlag van Verenigde Staten US Open hardcourt Vlag van Nederland Michaëlla Krajicek 6-3, 7-5 A

Gewonnen juniorentoernooien dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters in finale score graad
1. 2001-03-09 Vlag van Zweden Kramfors tapijt Vlag van Rusland Daria Chemarda Vlag van Zweden Kristina Jarkenstedt
Vlag van Zweden Helena Norfeldt
7-5, 7-5 4
2. 2001-07-08 Vlag van Nederland Castricum gravel Vlag van Duitsland Melanie Oosterhof Vlag van Rusland Olga Poetsjkova
Vlag van Rusland Daria Chemarda
6-3, 7-5 2
3. 2002-01-13 Vlag van Venezuela Caracas hardcourt Vlag van Tsjechië Lucie Šafářová Vlag van Duitsland Marnie Mahler
Vlag van Slowakije Zuzana Malicherova
6-2, 6-0 1
3. 2002-02-03 Vlag van Tsjechië Přerov tapijt Vlag van Litouwen Lina Stančiūtė Vlag van Tsjechië Andrea Hlaváčková
Vlag van Tsjechië Eva Hrdinová
6-2, 5-7, 6-3 2
4. 2002-04-01 Vlag van Italië Florence gravel Vlag van Italië Romina Oprandi Vlag van Duitsland Katja Blocker
Vlag van Oostenrijk Jenny Zika
6-2, 6-3 2
5. 2002-05-05 Vlag van Italië Salsomaggiore Terme gravel Vlag van België Elke Clijsters Vlag van Australië Darya Ivanov
Vlag van Australië Tiffany Welford
6-3, 6-3 2
6. 2002-09-08 Vlag van Verenigde Staten US Open hardcourt Vlag van België Elke Clijsters Vlag van Verenigde Staten Shadisha Robinson
Vlag van Verenigde Staten Tory Zawacki
6-1, 6-3 A
7. 2003-04-13 Vlag van Kroatië Umag gravel Vlag van Tsjechië Andrea Hlaváčková Vlag van Polen Magdalena Kiszczyńska
Vlag van Polen Marta Lesniak
3-6, 6-3, 6-2 1
8. 2003-06-27 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roehampton gravel Vlag van Nederland Michaëlla Krajicek Vlag van Wit-Rusland Viktoryja Azarenka
Vlag van Wit-Rusland Volha Havartsova
7-6, 6-4 1

Resultaten grote toernooien

[bewerken | brontekst bewerken]
Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
 w-v  winst/verlies-balans
toernooi 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
grandslamtoernooien
Australian Open 1R 2R 1R 1R 4R 2R 1R 2R 1R 2R 1R 1R 1R 1R
Roland Garros 2R 2R 2R 1R 2R 2R 1R 1R 2R 2R 1R 1R
Wimbledon 1R 3R 2R 1R HF 3R 2R 2R 2R 2R 2R g.t. 2R
US Open 2R 3R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 2R 2R 2R 2R
Premier Mandatory
Indian Wells 3R 1R 3R 2R 2R 2R 1R 2R
Miami KF 4R 1R 2R 3R 2R 1R
Madrid l.c. 1R 2R 1R 1R
Peking l.c. 1R 1R 1R 2R
Premier Five
Dubai/Doha l.c. 2R 1R 1R 1R
Montréal/Toronto 3R 1R 2R 1R
Cincinnati 1R 2R
Tokio/Wuhan 2R 3R 1R
olympisch
Olympische Spelen g.t. g.t. g.t. 3R g.t.
statistieken
titels per jaar 0 0 0 0 0 0 1 0 0 0 0 0 0 1 0
eindejaarsranking 105 363 104 81 77 194 54 20 46 93 63 76 48 95

Vrouwendubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R 1R 1R 2R 3R 2R 1R 3R 2R 2R KF
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 2R 2R KF 2R HF 2R 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 2R 1R 1R 3R 3R 2R g.t. 3R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 1R 2R 1R 2R 1R 1R 1R 1R 1R KF

Gemengd dubbelspel

[bewerken | brontekst bewerken]
toernooi 2006 2013 2017 2018 2019 2020 2022
Vlag van Australië Australian Open 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R g.t.
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 2R 3R g.t.
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R g.t. F
[bewerken | brontekst bewerken]
Commons heeft media­bestanden in de categorie Kirsten Flipkens.