Przejdź do zawartości

Królestwo Anglii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Królestwo Anglii
Regnum Anglorum
Kingdom of England
Reaume d’Angleterre
Realme d'Engleterre
927–1649
1660–1707
Herb Flaga
Herb Flaga
Dewiza: Dieu et mon droit
(Bóg i moje prawo)
Ustrój polityczny

monarchia

Stolica

Winchester
Londyn (od XI wieku)

Data powstania

927

Data likwidacji

1 maja 1707

Władca

Anna Stuart

Populacja
• liczba ludności


5 750 000
(1707)

Waluta

funt szterling

Język urzędowy

łacina
staroangielski (de facto do 1066)
normandzki/anglo-normandzki (de jure od 1066 do XV wieku)
angielski (de facto stopniowo wypiera normandzki od XII wieku)

Religia dominująca

katolicyzm (927–1534)
anglikanizm (1534–1646; 1660–1707)
purytanizm (1646–1660)

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Królestwo Anglii w 1190

Królestwo Anglii (łac. Regnum Anglorum, ang. Kingdom of England, stfr. Reaume d’Angleterre, ang-nor. Realme d'Engleterre[1]) – historyczne królestwo w zachodniej Europie, które istniało od 927 do 1707 roku, z przerwą w latach 1649–1660 (Republika Angielska). Zajmowało południową, większą część wyspy Wielka Brytania, obejmującą współczesną Anglię oraz (od XIII wieku) Walię[a]. Na północy królestwo graniczyło z Królestwem Szkocji, z którym zostało następnie połączone unią realną jako Królestwo Wielkiej Brytanii na mocy warunków aktu unii z 1707 roku.

Najważniejsza królewska rezydencja mieściła się początkowo w mieście Winchester, w hrabstwie Hampshire, ale Londyn oraz Gloucester posiadały niemal równorzędny status – szczególnie Londyn, który de facto stał się stolicą królestwa na początku XII wieku.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Walia została podbita przez Edwarda I w latach 1277–1283, a w 1536 roku formalnie anektowana do Królestwa Anglii[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Les Anglais parlent-ils normand ?. 28 listopada 2018.
  2. John Cannon: The Oxford Companion to British History. Oxford University Press, 2002, s. 349, 943. ISBN 0-19-860872-1. (ang.).