Μετάβαση στο περιεχόμενο

L.A. Woman

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
L.A. Woman
Στούντιο άλμπουμ από The Doors
Κυκλοφορία19 Απριλίου 1971 (1971-04-19)
ΗχογράφησηΔεκέμβριος 1970 – Ιανουάριος 1971
Μουσικό είδος
Διάρκεια48:24
ΠαραγωγήΜπρους Μπότνικ, The Doors
ΔισκογραφικήElektra Records
Δισκογραφικό χρονολόγιο
(The Doors)
Absolutely Live
(1970)		L.A. Woman
(1971)		Other Voices
(1971)

L.A. Woman είναι ο τίτλος του έκτου στούντιο δίσκου του αμερικανικού ροκ συγκροτήματος The Doors, ο οποίος ηχογραφήθηκε από το Δεκέμβριο του 1970 μέχρι τον Ιανουάριο του 1971 και κυκλοφόρησε στις 19 Απριλίου εκείνης της χρονιάς. Αυτός ήταν ο τελευταίος δίσκος τον οποίο ηχογράφησε ο Τζιμ Μόρισον εν ζωή.

Το άλμπουμ επανεκδόθηκε σε μορφή CD στις 17 Ιουλίου 2000 από την "EastWest".[1]

Ιστορία του δίσκου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μορισον φωτογραφημένος την ημέρα της σύλληψης του.

Τον Μάρτιο του 1969, το συγκρότημα έδωσε τη πιο αμφιλεγόμενη συναυλία της καριέρας τους, στο "Dinner Key Auditorium" του Μαϊάμι. Ένα χώρο σχεδιασμένο για 7.000 θεατές στον οποίο οι διοργανωτές έβαλαν ένα κοινό του ύψους των 12.000, με άλλες 2.000 οπαδούς να βρίσκονται έξω από το χώρο προσπαθώντας να εισέλθουν. Ο Μόρισον παρουσιάστηκε στη σκηνή μεθυσμένος, δίνοντας ένα ιδιαίτερα προκλητικό σόου, γεγονός που δημοσιοποιήθηκε σε όλη τη χώρα, με λογοκρισίες που δήλωναν πως ο Μορισον "εκτέθηκε" στη σκηνή. Οι υπόλοιπες εμφανίσεις της περιοδείας που ήταν προγραμματισμένες μέσα στο Μάρτιο και τον Απρίλιο του 1969 ακυρώθηκαν από τις αρχές των πόλεων στις οποίες θα εμφανιζόταν το συγκρότημα.[2]

Στις 8 Δεκεμβρίου του 1970, κατά τα 27α γενέθλια του, ο Τζιμ Μόρισον ηχογράφησε την απαγγελία ποιημάτων του, μέρος της οποίας κατέληξε στο δίσκο "An American Prayer" του 1978. Μέσα στο μήνα, οι Doors έδωσαν δύο συναυλίες με σκοπό την προώθηση του επερχόμενου άλμπουμ τους, στο Ντάλας στις 11 Δεκεμβρίου και στη Νέα Ορλεάνη στις 12 Δεκεμβρίου 1970, στη δεύτερη εκ των οποίων ο Μόρισον κατέρρευσε επί σκηνής, ενώ πιο πριν κατέστρεψε κομμάτι της σκηνής χτυπώντας το με το σταντ του μικροφώνου και είχε καθίσει αρνούμενος να τραγουδήσει.[3]

Το συγκρότημα επέστρεψε στο στούντιο για την ηχογράφηση του L.A. Woman αποσκοπώντας στην επάνοδο της δημοτικότητας τους. Η λήξη της συνεργασίας τους με τον μέχρι τότε παραγωγό τους, Πολ Ρόθτσιλντ, οδήγησε το συγκρότημα στην άρνηση του να ηχογραφήσουν το νέο άλμπουμ στα "Sunset Sound Studios", στα οποία είχαν δημιουργήσει τους προηγούμενους δίσκους τους. Η ηχογράφηση πραγματοποιήθηκε στο πρόχειρο στούντιο του συγκροτήματος μετά από πρόταση του μηχανικού ήχου, Μπρους Μπότνικ. Ο Μπότνικ βοήθησε και στην παραγωγή του άλμπουμ, η οποία έγινε από τα μέλη των Doors. Η ηχογράφηση των κομματιών έγινε με το συγκρότημα να παίζει ζωντανά στο στούντιο, ενώ τα φωνητικά ολοκληρώθηκαν στο μπάνιο του στούντιο για να έχουν πιο γεμάτο ήχο. Στη δημιουργία του άλμπουμ συνεισέφεραν τον κιθαρίστας Μαρκ Μπένο και τον μπασίστας Τζέρι Σεφ, ο οποίος είχε συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Έλβις Πρίσλεϊ.[4]

Κυκλοφορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χρυσός δίσκος για το L.A. Woman στο "Hard Rock Cafe" του Χόλιγουντ.
Είμαι περήφανος που το L.A. Woman ήταν το τελευταίο μας άλμπουμ … Κατέλαβε το τι πραγματικά ήμασταν. Ο πρώτος δίσκος επίσης, αλλά το L.A. Woman είναι πιο χαλαρό, είναι ζωντανό – ακούγεται σχεδόν σαν πρόβα.

– Ο Ρόμπι Κρίγκερ σε μια συνέντευξη το 2012.[5]

Το L.A. Woman κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1971, σκαρφαλώνοντας στο αμερικάνικο Top-10 και στην κορυφή των τσαρτ της Ολλανδίας. Από το άλμπουμ κυκλοφόρησαν τα σινγκλ "Love Her Madly" και "Riders on the Storm", τα οποία ανέβηκαν στο αμερικάνικο Top-20, ενώ μπήκαν στο Top-10 του Καναδά, της Γαλλίας και της Αυστραλίας. Ο δίσκος έχει βραβευθεί ως διπλά πλατινένιος στις Ηνωμένες Πολιτείες, τετραπλά πλατινένιος στην Αυστραλία και τριπλά πλατινένιος τον Καναδά.

Κριτικές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι κριτικές για το δίσκο ήταν πολύ θετικές, με το AllMusic να του δίνει 4,5 αστέρια και το Rolling Stone πέντε αστέρια.[6][7] Σε μία σύγχρονη κριτική, ο Robert Meltzer του περιοδικού Rolling Stone ενθουσιάστηκε από το δίσκο, λέγοντας ότι είναι ο καλύτερο δίσκος των Doors και ο "καλύτερος δίσκος της χρονιάς".[8] Πιο πρόσφατα, οι κριτικοί Richie Unterberger και David Quantick αποκάλεσαν και οι δυο τους το L.A. Woman ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ των Doors.[6][7]

Ανάλυση τραγουδιών

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο δίσκος ξεκινάει με το "The Changeling", του οποίου τους στίχους εμπνεύστηκε ο Μόρισον αφού παρακολούθησε την ομώνυμη ταινία στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια το 1968. Ο τίτλος αναφέρεται σε ένα μυθολογικό πλάσμα που αντικαθίσταται από ένα βρέφος και ήταν συνήθως παρίας.

Ακολουθεί το "Love Her Madly", το οποίο γράφτηκε από τον Ρόμπι Κρίγκερ σε δωδεκάχορδη κιθάρα και οι στίχοι του μιλούν για τις πολυάριθμες περιπτώσεις κατά τις οποίες οι κοπέλα του και μετέπειτα σύζυγος του, Λιν, απείλησε να χωρίσει μαζί του.[9]

Ο τίτλος του "Been Down So Long" είναι εμπνευσμένος από τη νουβέλα "Been Down So Long It Looks Like Up To Me" του Ρίτσαρντ Φαρίνα[10] και αναφέρεται στα συχνά προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι Doors με την αστυνομία.[11]

Τέταρτο κομμάτι του άλμπουμ είναι το "Cars Hiss by My Window", το οποίο έφερε τους εναλλακτικούς τίτλους "The Walking Blues" και "The Bastard Son of Jimmy and Mama Reed". Ο ήχος του wah-wah που ακούγεται είναι η φωνή του Μόρισον ο οποίος αναπαριστά αρχικά την κιθάρα και στη συνέχεια τη φυσαρμόνικα.

Στίχοι του τραγουδιού L.A. Woman γραμμένοι χειρόγραφα από τον Τζιμ Μόρισον, στο "Hard Rock Cafe" της Νέας Υόρκης.

Οι στίχοι του ομώνυμου τραγουδιού μιλούν για την οδήγηση με μεγάλη ταχύτητα στον αυτοκινητόδρομο του Λος Άντζελες. Η φράση "Mr. Mojo Risin" είναι αναγραμματισμός του ονόματος του τραγουδιστή (Jim Morrison)[12] και την επαναλαμβάνει στο τέλος του τραγουδιού με αυξανόμενο ρυθμό υποκρινόμενος ότι έρχεται σε οργασμό. Το συγκεκριμένο κομμάτι εκτελέστηκε ζωντανά μόνο στην προαναφερθείσα εμφάνιση του συγκροτήματος στο Ντάλας στις 11 Δεκεμβρίου 1970. Η γυναίκα του τίτλου είναι μεταφορά για την πόλη του Λος Άντζελες.

Ακολουθεί το "L'America" το οποίο είχε ηχογραφηθεί πριν από τα υπόλοιπα τραγούδια του άλμπουμ, γιατί προοριζόταν για την ταινία "Ζαμπρίσκυ Πόιντ" του Μικελάντζελο Αντονιόνι αλλά ο σκηνοθέτης το απέρριψε με αποτέλεσμα να καταλήξει στο δίσκο.

Το "Hyacinth House" συντέθηκε στο σπίτι του Κρίγκερ,[13] από το οποίο εμπνεύστηκαν οι στίχοι για τους υάκινθους (hyacinths) και τα λιοντάρια, δηλαδή τις γάτες του σπιτιού. Ο στίχος "I see the bathroom is clear" (βλέπω ότι το μπάνιο είναι ελεύθερο) είναι κυριολεκτικός και αναφέρεται στο μπάνιο του στούντιο.[14]

Όγδοο κομμάτι του άλμπουμ είναι το "Crawling King Snake", ένα παραδοσιακό μπλουζ τραγούδι το οποίο ηχογραφήθηκε από διάφορους καλλιτέχνες κατά τη δεκαετία του '20, με τον Τζον Λι Χούκερ να το παίζει στα πρώτα χρόνια της καριέρας του, ενώ αργότερα διασκευάστηκε και από άλλους σπουδαίους μουσικούς του είδους όπως ο Howlin' Wolf και ο Muddy Waters.

Προτελευταίο κομμάτι είναι το "The WASP (Texas Radio and the Big Beat)" κατά το οποίο ο Μόρισον απαγγέλει τους στίχους ενός ποιήματος που είχε γράψει χρόνια πριν την ηχογράφηση του δίσκου. Τρία χρόνια πριν το "L.A. Woman", το 1968, οι στίχοι του κομματιού είχαν δημοσιευθεί σε βιβλίο για τους Doors.

Το άλμπουμ κλείνει με το "Riders on the Storm", το τελευταίο τραγούδι που ηχογράφησε ο Τζιμ Μόρισον. Οι στίχοι του τραγουδιού είναι απολογισμός της ζωής του τραγουδιστή και η μουσική του δημιουργήθηκε σε μία πρόβα κατά την οποία έπαιζαν το κομμάτι "Ghost Riders In The Sky" του Σταν Τζόουνς.[15] Ο ήχος της βροχής προήλθε από το ηλεκτρικό πιάνο του Ρέι Μάνζαρεκ.[16] Στο τέλος του τραγουδιού ακούγεται ο ήχος του κεραυνού και η σιγανή φωνή του Μόρισον η οποία χάνεται, κάτι που αποτελεί παρομοίωση με τη το πνεύμα του το οποίο μιλάει από το υπερπέραν.

Τραγούδια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πρώτη Πλευρά

  1. The Changeling (Morrison) – 4:21
  2. Love Her Madly (Krieger) – 3:20
  3. Been Down So Long (Morrison) – 4:41
  4. Cars Hiss by My Window (Morrison) – 4:12
  5. L.A. Woman (Morrison, Krieger, Manzarek, Densmore) – 7:49

Δεύτερη Πλευρά

  1. L'America (Morrison) – 4:37
  2. Hyacinth House (Morrison, Manzarek) – 3:11
  3. Crawling King Snake (Hollins) – 5:00
  4. The WASP (Texas Radio and the Big Beat) (Morrison) – 4:16
  5. Riders on the Storm (Morrison, Krieger, Manzarek, Densmore) – 7:09

Συντελεστές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το L.A. Woman ηχογραφήθηκε από τους εξής μουσικούς:[4]

Οι Doors

Συμμετείχαν επίσης οι:

  • Τζέρι Σεφ – μπάσο
  • Μαρκ Μπένο – ρυθμική κιθάρα στο "Been Down So Long", "Cars Hiss by My Window", "L.A. Woman" και "Crawling King Snake"

Θέσεις τσαρτ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

L.A. Woman (άλμπουμ)

Επίσημη κυκλοφορία: 19 Απριλίου 1971

Χώρα Θέση
Ολλανδία[17] 1
Γαλλία[18] 4
Ηνωμένες Πολιτείες[19] 9
Αυστραλία[20] 9
Καναδάς[21] 11
Νορβηγία[22] 15
Ηνωμένο Βασίλειο[23] 28
Γερμανία[24] 32

Love Her Madly (σινγκλ)

Επίσημη κυκλοφορία: Μάρτιος 1971

Χώρα Θέση
Καναδάς[25] 3
Ολλανδία[26] 4
Αυστραλία[27] 6
Γαλλία[28] 10
Ηνωμένες Πολιτείες[29] 11

Riders on the Storm (σινγκλ)

Επίσημη κυκλοφορία: Ιούνιος 1971

Χώρα Θέση
Γαλλία[30] 1
Καναδάς[31] 7
Ολλανδία[32] 7
Αυστραλία[33] 10
Ηνωμένες Πολιτείες[34] 14
Νέα Ζηλανδία[35] 20
Ηνωμένο Βασίλειο[36] 22
Γερμανία[37] 28

Βραβεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

L.A. Woman (άλμπουμ)

Riders on the Storm (σινγκλ)

Κατατάξεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Rolling Stone "Τα 500 σπουδαιότερα άλμπουμ όλων των εποχών": # 362[46]
  • OOR (Ολλανδία) "Τα καλύτερα άλμπουμ του 20ου αιώνα": # 38[47]
  • New Musical Express "Τα 100 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών": # 87[48]
  • The Times "Τα 100 καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών": # 67[49]
  • Rate Your Music "Τα 200 καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας του 70": # 70[50]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «Επανέκδοση του 2000». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2020. 
  2. ↑ «The Miami Incident - The Doors Collectors Magazine». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2013. 
  3. ↑ «Doors Interactive History – 1970». doorshistory.com. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. 
  4. ↑ 4,0 4,1 Botnick, Bruce (2007). L.A. Woman (40th Anniversary edition CD booklet). The Doors. Rhino Records. R2-101155. 
  5. ↑ Busso, Joe. «Interview: Robby Krieger on The Doors' LA Woman, Jim Morrison and Skrillex». musicradar.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Μαΐου 2015. 
  6. ↑ 6,0 6,1 Unterberger, Richie. «L.A. Woman – Review». AllMusic. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2015. 
  7. ↑ 7,0 7,1 Quantick, David. «The Doors L.A. Woman – 40th Anniversary Edition Review». bbc.co.uk. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2015. 
  8. ↑ Meltzer, Robert (27 Μαΐου 1971). «L.A. Woman – The Doors». Rolling Stone. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015. 
  9. ↑ «Love Her Madly». Songfacts. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2020. 
  10. ↑ James Hunt. Into This House We're Born. σελ. 382. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2012. 
  11. ↑ «Been Down So Long». Songfacts. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2019. 
  12. ↑ «Mr Mojo Risin'». BBC Radio 2. British Broadcasting Corporation. 29 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Απριλίου 2014. 
  13. ↑ Allen, Jim. «The Story behind the songs of the Doors' last hurrah, L.A. Woman». ultimateclassicrock.com. 
  14. ↑ «Hyacinth House». Songfacts. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2017. 
  15. ↑ «The Making of … The Doors' Riders on the Storm». Uncut. 18 Σεπτεμβρίου 2014. 
  16. ↑ «Riders on the Storm. Το τραγούδι που μιλάει για έναν μανιακό δολοφόνο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2019. 
  17. ↑ Ολλανδικά τσαρτ
  18. ↑ «Γαλλικά τσαρτ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2014. 
  19. ↑ Αμερικάνικα τσαρτ
  20. ↑ «Αυστραλιανά τσαρτ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2007. 
  21. ↑ «Καναδικά τσαρτ». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2011. 
  22. ↑ Νορβηγικά τσαρτ
  23. ↑ Βρετανικά τσαρτ
  24. ↑ Γερμανικά τσαρτ[νεκρός σύνδεσμος]
  25. ↑ «Καναδικά τσαρτ, Love Her Madly». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2011. 
  26. ↑ Ολλανδικά τσαρτ, Love Her Madly
  27. ↑ «Αυστραλιανά τσαρτ, Love Her Madly». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαρτίου 2007. Ανακτήθηκε στις 29 Μαρτίου 2007. 
  28. ↑ «Γαλλικά τσαρτ, Love Her Madly». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2011. 
  29. ↑ Αμερικάνικα τσαρτ, Love Her Madly
  30. ↑ «Γαλλικά τσαρτ, Riders on the Storm». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2011. 
  31. ↑ «Καναδικά τσαρτ, Riders on the Storm». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2011. 
  32. ↑ Ολλανδικά τσαρτ, Riders on the Storm
  33. ↑ «Αυστραλιανά τσαρτ, Riders on the Storm». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2007. 
  34. ↑ Αμερικάνικα τσαρτ, Riders on the Storm
  35. ↑ «Νεοζηλανδικά τσαρτ, Riders on the Storm». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2011. 
  36. ↑ Βρετανικά τσαρτ, Riders on the Storm
  37. ↑ «Γερμανικά τσαρτ, Riders on the Storm». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2019. 
  38. ↑ Αμερικάνικες βραβεύσεις
  39. ↑ «Καναδικές βραβεύσεις». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2014. 
  40. ↑ Γερμανικές βραβεύσεις
  41. ↑ «Βρετανικές βραβεύσεις». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2014. 
  42. ↑ «Γαλλικές βραβεύσεις». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 2014. 
  43. ↑ Αυστριακές βραβεύσεις
  44. ↑ Αυστραλιανές βραβεύσεις
  45. ↑ «British single certifications – Doors – Riders on the Storm». British Phonographic Industry. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2019. 
  46. ↑ «Rolling Stone: 500 Greatest Albums Of All Time». rockonthenet.com. Ανακτήθηκε στις 5 Μαΐου 2015. 
  47. ↑ «OOR (Netherlands) - The Best Albums of the 20th Century (1987)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2019. 
  48. ↑ «NME Writers All Time 100 Albums». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2019. 
  49. ↑ «The Times (UK) - The 100 Best Albums of All Time (1993)». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2020. 
  50. ↑ «200 Best Albums of the 70s». Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2019. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=L.A._Woman&oldid=10750592"