Louise Michel

Louise Michel
	;
Biografía
Nacemento	(fr) Clémence Louise Michel ; 29 de maio de 1830 ; Vroncourt-la-Côte, Francia
Morte	9 de xaneiro de 1905 (74 anos); Marsella, Francia
Lugar de sepultura	Cemitério de Levallois-Perret (pt) , 20 (1905–) ; Saint Pierre Cemetery (en) (1905–1905)
Ideoloxía política	Blanquismo (pt) e anarquismo
Relixión	Ateísmo
Actividade
Campo de traballo	Poesía
Ocupación	mestra, comuneira, anarquista, política, xornalista, pedagoga, muller de letras, poetisa, escritora
Membro de	masonaría
Pseudónimo literario	Enjolras ; La Vierge rouge
Carreira militar
Conflito	Comuna de París
Obra
	Obras destacables (1886) The Red Virgin: Memoirs of Louise Michel (en) ; (1898) Q42761326 ;
Arquivos en	Instituto Internacional de Historia Social ;
Familia
Parella	Charlotte Vauvelle (1895–1905)
Cronoloxía
22 de xaneiro de 1905	Funeral (Cemitério de Levallois-Perret (pt) )
11 de xaneiro de 1905	Funeral (Saint Pierre Cemetery (en) )
18 de marzo de 1871-28 de maio de 1871	Comuna de París
	Women in the Paris Commune (en)
	Sinatura
Descrito pola fonte	Obálky knih, ; Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Novo Dicionario Enciclopédico, 1911-1916

Louise Michel, nada en Haute Marne o 29 de maio de 1830 e finada en Marsella o 9 de xaneiro de 1905, foi unha activa loitadora da Comuna de París, educadora popular, feminista e unha das figuras máis importantes do anarquismo francés.

Traxectoria

Era filla natural dunha serventa, recibiu educación e converteuse en mestra. En 1869 era secretaria da Sociedade Democrática de Moralización que tiña por finalidade axudar aos traballadores. Durante a Comuna de París, en 1871, animou o Club da Revolución e as súas milicias, comandando un batallón feminino que se enfrontou aos reaccionarios nas barricadas de París. Condenárona a dez anos de desterro logo de declarar no xuízo que se lle seguiu:

Non me quero defender, non quero que me defendan; pertenzo de maneira total á revolución social e declaro aceptar a responsabilidade de todos os meus actos.^[a](...) Xa que, segundo parece, todo corazón que loita pola liberdade só ten dereito a un pouco de chumbo, esixo a miña parte. Se me deixades vivir, non cesarei de clamar vinganza e de denunciar, en vinganza dos meus irmáns, aos asasinos desta Comisión.^[b]

Deportada a Nova Caledonia, colaborou con quen loitaban pola independencia política desa colonia francesa. Dous anos logo do seu regreso a Francia en 1881, foi procesada por encabezar unha manifestación de desocupados que culminou cunha expropiación de comercios. Obtivo unha nova condena de seis anos de prisión. Finalmente, morreu en 1905 mentres daba unha conferencia para traballadores en Marsella. Escribiu Memorias da Comuna, en 1898 e, á súa morte, foi enterrada envolvida no estandarte da Comuna de París.

Entre as súas novelas e dramas sociais destacan:

La Misère.
Les Microbes humains.
Les Crimes de l'époque.

Notas

↑ Texto orixinal: "Je ne veux pas me défendre, je ne veux pas être défendue; j'appartiens tout entière à la révolution sociale, et je déclare accepter la responsabilité de tous mes actes." En Michel, Louise (1886). Mémoires de Louise Michel écrits par elle-même (en francés). p. 470.
↑ Texto orixinal: "Puisqu'il semble que tout cœur qui bat pour la liberté n'a droit qu'à un peu de plomb, j'en réclame une part, moi Si vous me laissez vivre, je ne cesserai de crier vengeance, et je dénoncerai à la vengeance de mes frères les assassins de la commission des grâces". En Michel, Louise (1886). Mémoires de Louise Michel écrits par elle-même (en francés). p. 473.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Louise Michel arquive
Unha coñecida canción para Louise Michel (en francés), de Joan-Pau Verdier

[1] Texto orixinal: "Je ne veux pas me défendre, je ne veux pas être défendue; j'appartiens tout entière à la révolution sociale, et je déclare accepter la responsabilité de tous mes actes." En Michel, Louise (1886). Mémoires de Louise Michel écrits par elle-même (en francés). p. 470.

[2] Texto orixinal: "Puisqu'il semble que tout cœur qui bat pour la liberté n'a droit qu'à un peu de plomb, j'en réclame une part, moi Si vous me laissez vivre, je ne cesserai de crier vengeance, et je dénoncerai à la vengeance de mes frères les assassins de la commission des grâces". En Michel, Louise (1886). Mémoires de Louise Michel écrits par elle-même (en francés). p. 473.

[a]

[b]