Monaster Ipatiewski w Kostromie

Monaster Ipatiewski

Ипатьевский монастырь

nr rej. 4410051000
Państwo	Rosja
Obwód	kostromski
Miejscowość	okolice Kostromy
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Rodzaj klasztoru	monaster
Eparchia	kostromska
Typ monasteru	męski
Obiekty sakralne
Sobór	Świętej Trójcy
Założyciel klasztoru	Czet
Styl	staroruski
Data budowy	ok. 1330
Data zamknięcia	po 1917
Data reaktywacji	po 1991
Położenie na mapie Kostromy Monaster Ipatiewski
Położenie na mapie Rosji Monaster Ipatiewski
Położenie na mapie obwodu kostromskiego Monaster Ipatiewski
57°46′38″N 40°53′40″E
Strona internetowa

Sobór Św. Trójcy w obrębie Monasteru Ipatiewskiego w Kostromie

Tłum zgromadzony przed Monasterem Ipatiewskim prosi matkę Michaiła Romanowa, by pozwoliła mu wyjechać do Moskwy na koronację carską, obraz z 1673

Wnętrze

Monaster Ipatiewski (ros. Ипатьевский монастырь, Свято-Троицкий Ипатьевский монастырь) – prawosławny męski klasztor pod wezwaniem Świętej Trójcy i św. Hipacego, położony nad brzegiem rzeki Kostromy w pobliżu miasta Kostroma. Należy do Złotego Pierścienia Rosji. Od nazwy monasteru pochodzi określenie znalezionego w nim Latopisu ipatijewskiego. Klasztor podlega eparchii kostromskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Historia

Według prawosławnej tradycji, zapisanej w 4 ćw. XVI w. w „Opowieści o Czecie”, monaster został założony ok. 1330 przez tatarskiego księcia Czeta, który ciężko chory nawrócił się na chrześcijaństwo i w podzięce za wyzdrowienie ufundował cerkiew, przy której powstała wspólnota monastyczna. Legendę tę uważa się jednak za całkowicie pozbawioną historycznych podstaw.

W latach 1433–1435 w klasztorze przebywał wielki książę Wasilij II. Monaster był wówczas jednym z ważniejszych centrów kulturalnych i artystycznych w Księstwie Moskiewskim. W wieku XVI klasztor został rozbudowany, powstała wówczas zachowana do dnia dzisiejszego cerkiew św. Trójcy oraz główna brama według projektu Konstantyna Thona.

Wiosną 1609 zabudowania klasztorne zajął drugi z Dymitrów Samozwańców, jesienią tego samego roku armia moskiewska odbiła monaster. 14 marca 1613 Michaił Romanow, ukrywający się w Monasterze Ipatiewskim, został wybrany na nowego cara rosyjskiego. Po rewolucji październikowej monaster został zamknięty, przed rozbiórką uratowało go uznanie za zabytek o wysokiej wartości artystycznej i historycznej oraz adaptacja na muzeum po II wojnie światowej. Rozebrana została jedynie jedna z cerkwi klasztornych.

Po upadku ZSRR, mimo protestów historyków (muzeum należało do największych w Rosji, posiadając ponad 400 tys. eksponatów), monaster został zwrócony prawosławnym i po zakończeniu prac konserwatorskich i restauracyjnych ma ponownie zostać konsekrowany. Odbudowana cerkiew będzie nosiła wezwanie Świętych Męczenników Romanowów.

Architektura

Najważniejszym zabytkiem zespołu klasztornego jest sobór Św. Trójcy. Został on wzniesiony w 1652 na miejscu wcześniejszej katedry, zniszczonej w XVII w. przez wybuch prochu. We wnętrzu zachował się barokowy ikonostas z 80 ikonami. Cerkiew reprezentuje styl staroruski ze złoconymi kopułami, arkadami i obramowaniami okien. Oprócz tej świątyni na terenie klasztoru znajdują się również cerkwie Matki Bożej, Zbawiciela i Przemienienia.

Osobnym gmachem są pomieszczenia mieszkalne zakonników oraz komnaty Romanowych, położone na pierwszym piętrze klasztoru.

Bibliografia

• Artykuł w serwisie Holiday in Russia