Nonakozan

Nonakozan
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	nonakozan
	Inne nazwy i oznaczenia
	n-nonakozan
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C29H60
Masa molowa	408,60 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	630-03-5
PubChem	12409
SMILES
	CCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCCC
InChI
	InChI=1S/C29H60/c1-3-5-7-9-11-13-15-17-19-21-23-25-27-29-28-26-24-22-20-18-16-14-12-10-8-6-4-2/h3-29H2,1-2H3
	InChIKey
	IGGUPRCHHJZPBS-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	0,8083 g/cm³ (20 °C); ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	nierozpuszczalny
	w innych rozpuszczalnikach
	rozpuszczalny w benzenie, dobrze w etanolu, eterze dietylowym, acetonie, słabo w chloroformie
Temperatura topnienia	63,7 °C
Temperatura wrzenia	286 °C (20 hPa); 443 °C (1013 hPa)
Współczynnik załamania	1,4529 (589 nm, 20 °C)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2018-02-15]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Nonakozan – organiczny związek chemiczny z grupy alkanów. Ma potencjalnie 1 590 507 121 izomerów konstytucyjnych^{[potrzebny przypis]}.

Nonakozan występuje naturalnie, m.in. w olejkach eterycznych. Może być również otrzymywany syntetycznie^[3].

Nonakozan jest składnikiem feromonów Orgyia leucostigma^[4] oraz postuluje się, iż pełni rolę w komunikacji niektórych owadów, np. u komara Anopheles stephensi^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-420, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
↑ Nonacosane (nr 284246) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski. [dostęp 2018-02-15]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
↑ H.R.H.R. Bentley H.R.H.R. i inni, Triterpenoids. Part XXXII. cycloLaudenol, a Triterpenoid Alcohol from Opium, „Journal of the Chemical Society”, 1955, s. 596–602, DOI: 10.1039/jr9550000596 (ang.).
↑ Pheromone identification.
↑ BrandonB. Brei BrandonB. i inni, Relative Abundance of Two Cuticular Hydrocarbons Indicates Whether a Mosquito Is Old Enough to Transmit Malaria Parasites, „Journal of Medical Entomology”, 41 (4), 2004, s. 807–809, DOI: 10.1603/0022-2585-41.4.807, PMID: 15311480 (ang.).

Niższe alkany (C1–C10)	metan (CH 4) etan (C 2H 6) propan (C 3H 8) butan (C 4H 10) pentan (C 5H 12) heksan (C 6H 14) heptan (C 7H 16) oktan (C 8H 18) nonan (C 9H 20) dekan (C 10H 22)
Wyższe alkany (>C10)	undekan (C 11H 24) dodekan (C 12H 26) tridekan (C 13H 28) heksadekan (C 16H 34) ikozan (C 20H 42) tetrakozan (C 24H 50) nonakozan (C 29H 60) hentriakontan (C 31H 64)