Edukira joan

Patri Urkizu

Wikipedia, Entziklopedia askea
Patri Urkizu

(2008)
Bizitza
JaiotzaLezo1946ko irailaren 2a
Herrialdea Gipuzkoa, Euskal Herria
HeriotzaDonostia2024ko abenduaren 18a (78 urte)
Familia
Seme-alabak
Hezkuntza
HeziketaEuskal Herriko Unibertsitatea
Tesi zuzendariaKoldo Mitxelena
Hizkuntzakeuskara
gaztelania
Jarduerak
Jarduerakidazlea
Jasotako sariak
KidetzaEuskaltzaindia
Eusko Ikaskuntza

Inguma: patri-urkizu-sarasua Literaturaren Zubitegia: 161

Patricio "Patri" Urkizu Sarasua (Lezo, Gipuzkoa, 1946ko irailaren 2a - Donostia, Gipuzkoa, 2024ko abenduaren 18a) euskal irakasle, ikertzaile eta idazle bat izan zen. Filologia Erromanikoko lizentzia burutu zuen Salamancan, eta Euskal Filologiako doktoregoa Euskal Herriko Unibertsitatean, 1987an, Pierre d´Urteren hiztegia: Londres 1715 izenburuko tesiarekin, Koldo Mitxelenaren zuzendaritzapean.[1]

Patri Urkizu, bere ibilbide akademikoaz mintzo, Euskal Herriko Ahotsak proiekturako.[2]

Euskal Idazleen Elkartearen lehendakari izendatu zuten 1989an, eta kargu hartan aritu zen 1997 arte. Horrez gain, euskaltzain urgazlea eta Eusko Ikaskuntzako Hizkuntza eta Literatura saileko zuzendaria izan zen.

Irakasle jardun zuen, Errenteria eta Donostiako institutuetan lehenik, eta gero EUTGn, Bordeleko Unibertsitatean eta Madrilgo UNEDeko unibertsitatean. Horietan guztietan, eta horietatik kanpo ere, euskararen eta euskal literaturaren munduratzeaz arduratu zen. Izkribu galduen bila eman zuen bere ibilbidea, eta hainbat eta hainbat aurkitu eta aztertu zituen. Ibilbide luze eta oparoa egin zuen euskal antzerkia eta bertsolaritza ikertzen, bai eta Agosti Xahok eta Anton Abadiak egindako lana aztertzen ere.[3]

Besteak beste, Idoia Gereñu eta Arantzazu Fernandez izan dira Urkizuren ikasle; gaur egun doktore dira, Urkizuren ikerketaren bidetik.[4]

Idazle ere jardun zuen. Literatura kritika jorratu zuen, eta epaimahaikide izan zen literatura lehiaketa askotan. Bartzelona, Madrid, Valentzia, Mérida, Pontevedra, Cuenca, Salamanca, Baiona, Donostia, Bilbao, Gasteiz, Iruñea, Lille, Lancaster, Montpellier eta beste zenbait hiritako literatura jardunaldietan parte hartu zuen.

Bere jaioterri Lezoko (Gipuzkoa) alkate izan zen. Patriren seme Urtzi Urkizu kazetaria eta idazlea da.

1973an hasi zen argitaratzen Iparraldeko teatro zaharra: xaribariak. Bi urte geroago, 1975ean, Euskal Teatroaren Historia Gabriel Arestiri, eta, hamar urte geroago, Euskal Antzertia Piarres Larzabal eta Antonio Labaieni, Ipar eta Hego Euskal Herriko bi zutabe nagusiak landu zituen. Denborarekin lortu zuen biltzea Zuberoako Irri-teatroa eta plazaratu ere Baigorriko Izpegi argitaletxean.[4] Geroago etorri ziren pastoralak eta hor daude bilduak UNEDeko Teatro popular vasco[5] titulupean, eta hitzaurre hirueledunarekin, euskara, gaztelania eta frantsesa, XVIII. mendeko obra zaharrenak».[4]

Eusko Jaurlaritzaren Kultura Sailak 80ko hamarkadan Antzerti martxan jarri zuen, eta bertako aldizkarian ere lanak argitaratu zituen. Bertan aritu zen Patri, antzerkigileak eta antzerki tradizionala erakusten beti.[4]

Liburu ugari plazaratu ditu, batzuek bakarrik burutuak eta beste batzuek elkarlanean hamaika aldizkari ezberdinetan aurki daitezkeelarik berak sinatzen dituen artikuluak: Antzerti berezia, Anuario del Seminario Julio de Urquijo, Argia, Berriak, Egan, Epos, Euskera, Hegats, Jakin, Lapurdum, Mundaiz, Oihenart, Revista de lenguas y literaturas catalana, gallega y vasca, Serta Revista iberorrománica de poesía y pensamiento poético eta beste. Ikerketa eta dibulgazioaz at sorkuntza arloan ere poesia eta narrazioa landu ditu: ─Dorrejilko kanta (1977), Zeren azken finean (1984), Sekulorun sekulotan (1984), Zoazte hemendik (1995), Suaren froga (2021)…─.

Bereziki Bertsogintzaz eta Euskal Teatroaz entseiu eta artikulu anitz idatzi ditu, testu ineditoak plazaratuz, Patxi Intxaurrandieta eta beste zenbaiten lankidetzaz. Adibidez: Euskal Antzertia (Antzerti 1984), Lapurdi, Baxanabarre eta Zuberoako bertso eta kantak (Etor 1991), Anton Abbadiaren koplarien guduak. Bertso eta aire zenbaiten bilduma, 1851-1897 (Eusko Ikaskuntza 1997), Zuberoako irri-teatroa. Recueil des farces charivariques basques (Izpegi 1998), Maria Dolores Agirre eta Euskal Antzertia (Michael V. Gazzo, Txapela bete euri, Egan 2004); Teatro popular vasco. Manuscritos inéditos del siglo XVIII. Estudio y edición (UNED 2007), Teatro Vasco. Historia, reseña y entrevistas, antología bilingüe, catálogo e ilustraciones (UNED 2009), Albert Camus, Gizon Zuzenak (Egan 2017), “Euskal teatroaren azken ikerketez gogoeta xume batzu”, Ekin eta joka, Azken ikerketak euskal teatroaz (EHAZE, 2018), ea.

Gutun-liburuen apailatzea

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Sariak eta errekonozimenduak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Urkizu Sarasua, Patri. «Pierre d´Urteren hiztegia: Londres 1715» (PDF) Tesiker, Euskarazko doktorego-tesiak (Noiz kontsultatua: 2019-12-16).[Betiko hautsitako esteka]
  2. Etxeberria, Idoia. «Patri Urkizu Sarasua: ibilbide akademikoa» (bideoa) Ahotsak.eus (Noiz kontsultatua: 2024-12-18).
  3. «Patri Urkizu irakasle, idazle eta ikertzailea hil da» Berria 2024-12-18 (Noiz kontsultatua: 2024-12-18).
  4. a b c d e Goenaga Mendiola, Aizpea. (2023-04-11). «Patri Urkizuri omenaldia» Berria (Noiz kontsultatua: 2023-04-11).
  5. Urquizu, Patricio. (2009-01-01). «"Presentación de Teatro popular vasco. Manuscritos inéditos del siglo XVIII. Estudio y edición (Madrid, 16 de enero de 2008)"» Revista de lenguas y literaturas catalana, gallega y vasca 14 (0)  doi:10.5944/rllcgv.vol.14.2009.5952. ISSN 1130-8508. (Noiz kontsultatua: 2023-04-11).
  6. Artetxe, Karmele 1976-. (2011). Euskara unibertsitatera bidean : eragileak eta proiektuak (1939-1990). Udako Euskal Unibertsitatea ISBN 978-84-8438-374-1. PMC 907050485. (Noiz kontsultatua: 2020-03-27).

Ikus, gainera

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]