Puszka (liturgia)

Puszki (cyboria)

Cieszyn 2015

Małe cyborium z bursy, XX w.

Morbihan, XVIII w.

Utrecht, XIV w.

Trier

Trier

Utrecht, XVIII w.

Cyborium czerwińskie, Płock

Warszawa, XVI w.

Sizun

Cyborium wykonane przez Zygmunta III Wazę

Neumarkt

Limoges, XIII w.

Paryż, XX w.

Puszka (łac. pyxis, z gr.) lub cyborium (od łac. ciborium) – w liturgii chrześcijańskiej naczynie na konsekrowane komunikanty.

Może mieć formę kielicha z wieczkiem, wówczas służy do przechowywania komunikantów i rozdzielania Komunii innym uczestnikom mszy. Puszka w takiej formie nazywana jest „cyborium” (l.mn. „cyboria”, z łac.).

Puszka może być także niewielkim naczyniem, w którym przenosi się kilka komunikantów (np. do chorych). Taka nazywana jest „pyksis” (od łac. pyxis).

Współczesne katolickie przepisy liturgiczne wymagają, by puszki wykonane były z trwałych i niekorodujących metali szlachetnych i by przynajmniej w swym wnętrzu były pozłacane. Dopuszczalne jest jednak stosowanie innych materiałów, które, w zależności od lokalnych obyczajów, uznawane są za trwałe i szlachetne (np. kość słoniowa).

Puszka, obok monstrancji, jest właściwym naczyniem przeznaczonym do adoracji Najświętszego Sakramentu.

Zobacz też

• bursa
• pyksis

Bibliografia

• ABC chrześcijanina. Mały słownik, Sylwester Zalewski (red.), Warszawa 1999. ISBN 83-85762-95-7
• Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego. Kazimierz Dynarski (redaktor merytoryczny). Poznań: Pallottinum, 1986. ISBN 83-7014-040-8. Brak numerów stron w książce