Renaud Lavillenie
Renaud Lavillenie | |
Statsborgarskap | Frankrike |
Fødd | 18. september 1986 (38 år) Barbezieux-Saint-Hilaire |
Idrett | friidrett |
Tok del i | Friidrett under Sommer-OL 2012 – Stavsprang herrer, Friidrett under Sommer-OL 2016 – Stavsprang menn, Friidrett under Sommer-OL 2020 – Stavsprang menn |
Utmerkingar | Ridder av Æreslegionen, Champion des champions français de L'Équipe |
Renaud Lavillenie (fødd 18. september 1986) er ein fransk friidrettsutøvar har vore som tevla i stavhopp. Han vann gullmedaljen i EM 2010, 2012, 2014 og vart olympisk meister i 2012. I dei fem verdsmeisterskapane 2009-17 tok han fire bronsemedaljar og ein sølvmedalje. 15. februar 2014 i Donetsk sette han innandørs verdsrekord med 6,16 meter. Frå 2009 til -17 vann han seks gullmedaljar i internasjonale innandørsmeisterskap.
Aktiv
[endre | endre wikiteksten]I 2007 forbetra Lavillenie sine personlege rekordar til 5,58 m innandørs og 5,45 utandørs. Han fekk sitt gjennombrot i 2009, då han vann gullmedaljen i innandørs-EM i Torino etter eit hopp på 5,81 m. I juni 2009 gjekk han over 5,96 i eit stemne i Clermont-Ferrand, og under EM for lag 2009 i Leiria ei veke seinare sigra han og sette ny personleg rekord med eit hopp på 6,01 meter. Det var samstundes ei forbetring av den franske rekorden til Jean Galfione med tre centimeter.
Lavillenie vart europameister i 2010 og forsvarte EM-tittelen i 2012. Ein månad etter EM 2012 vart han olympisk meister i London, begge gongane svinga han seg over 5,97 meter og klarde dermed ei høgde meir enn tyske Björn Otto, som begge gongane var hans sterkaste konkurrent. Den 27. juli 2013 forbetra Lavillenie sin personlege rekord til 6,02 m. Under VM 2013 i Moskva stoppa Lavillenie på 5,89 m og vart overraskande slått av Raphael Holzdeppe frå Tyskland, som gjekk over same høgda i eit tidlegare forsøk.
Den 15. februar 2014 sette Lavillenie innandørs verdsrekord med 6,16 m under ei tevling i Donetsk og sletta dermed Serhij Bubka sin rekord, som vart sett i same hallen 21 år tidlegare. Under EM i friidrett 2014 i Zürich vann Lavillenie sin tredje strake EM-tittel.
Medaljar og plasseringar i internasjonale meisterskap
[endre | endre wikiteksten]- VM 2009 i Berlin: Bronsemedalje – 5,80 m
- EM 2010 i Barcelona: Gullmedalje – 5,85 m, framom Maksim Mazuryk (5,80 m)
- VM 2011 i Daegu: Bronsemedalje – 5,85 m, framom Łukasz Michalski (5,85 m)
- EM 2012 i Helsingfors: Gullmedalje – 5,97 m, framom Björn Otto (5,92 m)
- OL 2012 i London: Gullmedalje – 5,97 m, framom Björn Otto (5,91 m)
- VM 2013 i Moskva: Sølvmedalje – 5,89 m, bakom Raphael Holzdeppe (5,89 m)
- EM 2014 i Zürich: Gullmedalje – 5,90 m, framom Paweł Wojciechowski (5,70 m)
- VM 2015 i Beijing: Bronsemedalje – 5,80 m
- EM 2016 i Amsterdam: Nr 13 (5,60 m i kvalifiseringa)
- OL 2016 i Rio de Janeiro: Sølvmedalje – 5,98 m, bakom Thiago Braz
- VM 2017 i London: Bronsemedalje – 5,89 m
- EM 2018 i Berlin: Bronsemedalje – 5,95 m
- VM 2019 i Doha: Utslått i kvalifiseringa (5,60 m=nr 15)
- OL i 2021 i Tokyo: Nr 8 – 5,70 m
- VM 2022 i Eugene: Nr 5 – 5,87 m
- EM 2022 i München: Nr 7 – 5,65 m
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- Denne artikkelen bygger på «Renaud Lavillenie» frå Wikipedia på tysk, den 17. august 2014.
- Einskildmenn
- Fødde i 1986
- Franske stavhopparar
- Verdsmeistrar i friidrett for Frankrike
- Europameistrar i friidrett for Frankrike
- Olympiske meistrar for Frankrike
- Olympiske sølvmedaljevinnarar for Frankrike
- Medaljevinnarar under sommar-OL 2012
- Franske deltakarar under sommar-OL 2012
- Friidrettsutøvarar under sommar-OL 2012
- Medaljevinnarar under sommar-OL 2016
- Franske deltakarar under sommar-OL 2016
- Friidrettsutøvarar under sommar-OL 2016
- Franske deltakarar under sommar-OL 2020
- Friidrettsutøvarar under sommar-OL 2020
- Deltakarar under VM i friidrett 2009
- Deltakarar under VM i friidrett 2011
- Deltakarar under VM i friidrett 2013
- Deltakarar under VM i friidrett 2015
- Deltakarar under VM i friidrett 2017
- Deltakarar under VM i friidrett 2019
- Deltakarar under EM i friidrett 2010
- Deltakarar under EM i friidrett 2012
- Deltakarar under EM i friidrett 2014
- Deltakarar under EM i friidrett 2016
- Deltakarar under EM i friidrett 2018