Przejdź do zawartości

Richard Taylor (matematyk)

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Richard Taylor
Ilustracja
Richard Taylor w 1999
Państwo działania

 Wielka Brytania
 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

19 maja 1962
Cambridge

Profesor
Specjalność: teoria liczb
Alma Mater

University of Cambridge

Uczelnia

University of Cambridge

Okres zatrudn.

1988-1995

Uczelnia

Uniwersytet Harvarda

Okres zatrudn.

1996-2012

Instytut badawczy

Institute for Advanced Study

Okres zatrudn.

2012-2019

Uczelnia

Uniwersytet Stanforda

Okres zatrudn.

od 2018

Nagrody

Breakthrough Prize in Mathematics (2014)
Nagroda Shawa (2007)
Nagroda Cole'a z teorii liczb (2002)
Nagroda Fermata (2001)
Nagroda Ostrowskiego (2001)

Strona internetowa

Richard Lawrence Taylor (ur. 19 maja 1962 w Cambridge) – brytyjsko-amerykański matematyk, laureat Nagrody Shawa w dziedzinie matematyki z 2007 roku, a także Breakthrough Prize in Mathematics za rok 2015. Specjalizuje się w teorii liczb.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 19 maja 1962 roku w Cambridge. Gdy miał dwa lata, przeprowadził się z rodzicami do Oksfordu, gdzie spędził resztę dzieciństwa. Jego matka Mary była nauczycielką gry na fortepianie, a ojciec John – fizykiem teoretycznym[1]. W Oxfordzie uczęszczał do Magdalen College School(inne języki), jednak na jego rozwój na tym etapie największy wpływ wywarł ojciec. Po ukończeniu szkoły Taylor wrócił do Cambridge, gdzie w 1980 roku rozpoczął studia. Był tam przez dwa lata prezesem stowarzyszenia The Archimedeans(inne języki). Lubił także podróżować, szczególnie do miejsc, w których mógł oddać się swojej pasji do wspinaczki. Odwiedził Alpy, Himalaje, wulkany Ekwadoru i Karakorum. Spośród przedmiotów matematycznych, które studiował, najbardziej zainteresowała go teoria liczb[2].

W 1984 roku ukończył studia na University of Cambridge. Cztery lata później uzyskał doktorat na Uniwersytecie Princeton[3] (promotorem jego rozprawy zatytułowanej On Congruences between Modular Forms[4] był Andrew Wiles[5]).

Po doktoracie aż do 1995 roku pracował na University of Cambridge (w roku akademickim 1988/1989 przebywał na stypendium Royal Society w Institut des Hautes Études Scientifiques[2]), po czym spędził rok na Uniwersytecie Oksfordzkim. Od 1996 do 2012 roku był zatrudniony na Uniwersytecie Harvarda, a w latach 2012–2019 był profesorem w Institute for Advanced Study[3]. Od 2018 jest profesorem Uniwersytetu Stanforda[3][6].

Wypromował 30 doktorów, wśród których byli m.in. Kevin Buzzard(inne języki), Ana Caraiani i Jack Thorne[5].

Publikacje i osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Autor ok. 40 artykułów. Swoje prace publikował m.in. w „Duke Mathematical Journal(inne języki)”, „Publications mathématiques de l'IHÉS(inne języki)” oraz najbardziej prestiżowych czasopismach matematycznych świata: „Annals of Mathematics”, „Journal of the American Mathematical Society" i „Inventiones Mathematicae[7].

Był redaktorem m.in. „Duke Mathematical Journal”, „Annals of Mathematics” i „Inventiones Mathematicae”[3]. Od 2021 roku jest w redakcji „Journal of the American Mathematical Society"[3][8].

Zainteresowania matematyczne Taylora koncentrują się na związku pomiędzy dwoma bardzo różnymi rodzajami symetrii: pewnymi dyskretnymi symetriami równań wielomianowych odkrytymi przez Galois w pierwszej połowie XIX wieku oraz symetriami ciągłymi występującymi w geometrii. Wpisuje się to w realizację tzw. programu Langlandsa(inne języki). Jego realizacja doprowadziła w szczególności do rozwiązania starych problemów teorii liczb, najbardziej znanym przykładem jest tu dowód Wielkiego Twierdzenia Fermata autorstwa Andrew Wilesa (przez prawie cały rok Taylor pomagał Wilesowi uzupełnić lukę w pierwszej wersji dowodu, starania te zakończyły się sukcesem i zostały opublikowane w artykule Ring-theoretic properties of certain Hecke algebras[9]). Wczesne prace dotyczą przypadku dwuwymiarowego realizacji programu. Oprócz wspomnianej już współpracy z Wilesem, dotyczy to także pracy z Breuilem(inne języki), Conradem(inne języki) i Diamondem(inne języki), która doprowadziła do udowodnienia pełnej hipotezy Taniyamy-Weila(inne języki), która ma ważne zastosowania w arytmetyce krzywych eliptycznych. Następnie Taylor zajął się dowolną liczbą wymiarów. Razem z Michaelem Harrisem(inne języki) dowiódł w szczególności lokalnej hipotezy Langlandsa(inne języki). Innym ważnym rezultatem Taylora jest tu dowód hipotezy Sato-Tate'a(inne języki)[1].

Nagrodę Shawa otrzymał razem z Robertem Langlandsem za zainicjowanie i rozwinięcie wielkiej, jednoczącej wizji matematyki, która łączy liczby pierwsze z symetrią[10].

Z kolei Breakthrough Prize in Mathematics został nagrodzony za liczne przełomowe wyniki w teorii form automorficznych, w tym te dotyczące hipotezy Taniyamy-Weila, lokalnej hipotezy Langlandsa dla ogólnych grup liniowych i hipotezy Sato-Tate'a[11].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Taylor był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał m.in.:

W roku 1994 był prelegentem sekcyjnym, a w roku 2002 plenarnym na Międzynarodowym Kongresie Matematyków[16]. W 2008 roku wygłosił też wykład plenarny na Europejskim Kongresie Matematyki[17].

Jest członkiem Royal Society (od 1995 roku[18]), Amerykańskiej Akademii Sztuk i Nauk (od 2012 roku[19]), Amerykańskiego Towarzystwa Matematycznego (od 2013 roku[20]), National Academy of Sciences (od 2015 roku[21]) i Amerykańskiego Towarzystwa Filozoficznego (od 2018 roku[22])[3].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 1994 roku spotkał Christine Jiayou Chang, matematyczkę po Uniwersytecie Harvarda. Pobrali się w sierpniu 1995 roku i mają dwójkę dzieci: Jeremy'ego i Chloe. Próbując połączyć karierę naukową żony i własną, Taylor po ślubie najpierw opuścił Cambridge, a później wyjechał do USA[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Richard Taylor [online], The Shaw Prize [dostęp 2024-08-11] (ang.).
  2. a b c d Richard Taylor - Biography [online], Maths History [dostęp 2024-08-17] (ang.).
  3. a b c d e f g h Richard Lawrence Taylor - CV [online], stanford.edu [dostęp 2024-08-11] (ang.).
  4. RICHARD LAWRENCE TAYLOR, ON CONGRUENCES BETWEEN MODULAR FORMS [online], stanford.edu [dostęp 2024-08-17] (ang.).
  5. a b Richard Taylor - The Mathematics Genealogy Project [online], www.genealogy.math.ndsu.nodak.edu [dostęp 2024-08-11].
  6. Richard Taylor [online], mathematics.stanford.edu [dostęp 2024-08-11] (ang.).
  7. Richard Taylor - Author Profile - zbMATH Open [online], zbmath.org [dostęp 2024-08-11].
  8. Journal of the American Mathematical Society :: Editorial Board [online], American Mathematical Society [dostęp 2024-08-11] (ang.).
  9. Richard Taylor, Andrew Wiles, Ring-theoretic properties of certain Hecke algebras, „Annals of Mathematics. Second Series”, 141 (3), 1995, s. 553–572, DOI10.2307/2118560, ISSN 0003-486X, JSTOR2118560 [dostęp 2024-08-17] (ang.).
  10. a b 2007 Mathematical Sciences [online], The Shaw Prize [dostęp 2024-08-11] (ang.).
  11. a b Breakthrough Prize – Mathematics Breakthrough Prize Laureates – Richard Taylor [online], breakthroughprize.org [dostęp 2024-08-11] (ang.).
  12. Richard Taylor [online], Clay Mathematics Institute [dostęp 2024-08-11] (ang.).
  13. Browse Prizes and Awards [online], American Mathematical Society [dostęp 2024-08-11] (ang.).
  14. Ostrowski [online], www.ostrowski.ch [dostęp 2024-08-11].
  15. London Mathematical Society, List of LMS prize winners [online], www.lms.ac.uk [dostęp 2024-08-11].
  16. International Mathematical Union (IMU), ICM Plenary and Invited Speakers [online], www.mathunion.org [dostęp 2024-08-11].
  17. 5 ECM [online], 6th European Congress of Mathematics [dostęp 2024-08-12].
  18. Professor Richard Taylor FRS [online], royalsociety.org [dostęp 2024-08-11] (ang.).
  19. American Academy of Arts and Sciences, Richard Lawrence Taylor [online], www.amacad.org, 11 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-11] (ang.).
  20. Fellows of the American Mathematical Society [online], American Mathematical Society [dostęp 2024-08-21] (ang.).
  21. Richard L. Taylor – NAS [online], nasonline.org [dostęp 2024-08-11] (ang.).
  22. Election of New Members at the 2018 Spring Meeting [online], www.amphilsoc.org [dostęp 2024-08-17] (ang.).