Przejdź do zawartości

Sergio Angulo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sergio Angulo
Pełne imię i nazwisko

Sergio Angulo Bolaños

Data i miejsce urodzenia

14 września 1960
Ibagué

Wzrost

183 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

Deportivo Cali (kobiety) (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
1972–1979 Deportivo Cali
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1979–1986 Deportivo Cali 136 (45)
1982 Cúcuta Deportivo (wyp.) 40 (14)
1987–1988 Santa Fe 89 (36)
1989–1992 América Cali 123 (48)
1992 Deportes Quindío
1993 Deportivo Pereira
1993–1994 Cúcuta Deportivo
1995 Cortuluá
1995–1996 Independiente Popayán
1996–1997 Deportivo Pasto (24)
1997 Unicosta
1998 Univalle
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1979  Kolumbia U-20 3 (0)
1981  Kolumbia U-23
1984 Kolumbia Kolumbia IO 2 (0)
1985–1991  Kolumbia 13 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2001 Expreso Palmira
2011 Cortuluá
2012 Tauro
2017 Deportivo Cali (tymcz.)
2018 Tauro
2018 San Francisco
2021 Árabe Unido
2022 Deportivo Cali (tymcz.)
2023– Deportivo Cali (kobiety)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Copa América
brąz Argentyna 1987

Sergio „Checho” Angulo Bolaños (ur. 14 września 1960 w Ibagué) – kolumbijski piłkarz pochodzenia panamskiego występujący na pozycji napastnika, trener piłkarski, od 2023 roku prowadzi Deportivo Cali (kobiety).

Profesjonalnymi piłkarzami są również jego syn Mario Angulo[1] oraz zięć Johan Wallens[2].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Angulo jest synem Panamczyka i Kolumbijki[3]. Przyszedł na świat w mieście Ibagué, gdzie jego ojciec – pochodzący z La Villa de Los Santos szef kuchni – znalazł zatrudnienie w hotelu Lusitania[4]. Rodzina szybko przeniosła się jednak do Cali, gdzie Angulo rozpoczynał grę w piłkę w osiedlowej drużynie o nazwie Sport Boys[5]. W wieku trzynastu lat dołączył do akademii juniorskiej słynnego Deportivo Cali[6]. Równocześnie do treningów pracował jako chłopiec do podawania piłek podczas meczów Deportivo i dorabiał czyszcząc samochody pod stadionem[3]. W grupach juniorskich Deportivo jego talent odkrył trener Mario Desiderio, zaś do pierwszej drużyny został włączony jako osiemnastolatek przez Eduardo Lujána Manerę[7]. W Campeonato Colombiano zadebiutował 19 kwietnia 1979[8], zaś pierwszego gola strzelił w meczu z Millonarios[9].

Przez pierwsze trzy lata młody Angulo pozostawał wyłącznie rezerwowym napastnikiem Deportivo. W tej roli wywalczył z nim wicemistrzostwo Kolumbii (1980) i dotarł do finału Pucharu Kolumbii (1981). Wobec niewielkich szans na regularną grę odszedł na roczne wypożyczenie do niżej notowanego Cúcuta Deportivo. Dopiero udanym pobycie w Cúcuta i powrocie do Deportivo został kluczowym zawodnikiem i czołowym strzelcem zespołu – w czterech kolejnych sezonach strzelił trzynaście, sześć, siedem i szesnaście goli[7]. Był opisywany jako utalentowany, szybki i silny napastnik, dysponujący świetnym wykończeniem, instynktem strzeleckim, dobrze ustawiający się na boisku i grający w powietrzu[5]. Często cofał się do linii pomocy, gdzie pomagał w rozpoczynaniu akcji swojej drużyny[10].

Angulo współtworzył w Deportivo siłę ofensywną zespołu z Carlosem Valderramą, Bernardo Redínem i Carlosem Estradą, jednak jego ekipa mimo efektywnego stylu gry i posiadania wysokiej jakości graczy nie zdołała zdobyć żadnego trofeum, a jedynymi sukcesami okazały się dwa z rzędu tytuły wicemistrza Kolumbii (1985, 1986)[5]. Ogółem barwy Deportivo zawodnik reprezentował przez siedem lat – znajduje się w czołówce klubowej klasyfikacji strzelców i jest uznawany za jednego z najbardziej zasłużonych piłkarzy w dziejach klubu[11]. Następnie odszedł do stołecznego Independiente Santa Fe, gdzie w sezonie 1988 został królem strzelców ligi kolumbijskiej z 29 golami na koncie[5]. W tamtym roku był również najskuteczniejszym piłkarzem w całej Ameryce Południowej[12]. Jego świetna forma zaowocowała ofertą z Grecji, jednak przenosiny nie doszły ostatecznie do skutku[10].

W 1989 roku Angulo został zawodnikiem krajowego potentata – ekipy América Cali. W sezonie 1990 wywalczył z drużyną prowadzoną przez Gabriela Ochoę Uribę jedyne w swojej karierze mistrzostwo Kolumbii[5]. Sam kontynuował świetną strzelecką passę – właśnie jego gol z rzutu karnego w spotkaniu z Santa Fe (1:0) dał Américe tytuł mistrzowski[13]. Jako jedna z gwiazd ligi kolumbijskiej spędził w Américe trzy i pół roku, wzbudzając zainteresowanie klubów z Hiszpanii[10]. Odszedł z drużyny bezpośrednio po przyjściu trenera Francisco Maturany[14]. Karierę kontynuował w przeciętnych ligowych drużynach – kolejno były to Deportes Quindío, Deportivo Pereira, Cúcuta Deportivo i Deportivo Tuluá[9]. Następnie występował w drugoligowych Independiente Popayán i Deportivo Pasto, gdzie mimo zaawansowanego wieku imponował bramkostrzelnością oraz świetną formą[15]. Jako zawodnik Pasto – absolutnego beniaminka drugiej ligi – w meczu z River Plate Buga (3:3) strzelił pierwszego gola w profesjonalnej historii klubu. Jego 24 gole strzelone dla Pasto w jednym sezonie również pozostają klubowym rekordem[16].

W sierpniu 1997 doświadczony Angulo powrócił do pierwszej ligi, podpisując umowę z absolutnym beniaminkiem rozgrywek Deportivo Unicosta[17]. Drużynę Unicosty tworzyli wówczas w większości doświadczeni, starsi wiekiem wieloletni zawodnicy ligowi[18]. Po pół roku odszedł do nowo powstałego, drugoligowego Univalle Cali[19], gdzie w wieku 38 lat zakończył profesjonalną karierę. Łącznie w swojej karierze strzelił ponad 200 goli, będąc czołowym kolumbijskim napastnikiem drugiej połowy lat 80. i początku lat 90[20].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 1979 Angulo znalazł się w składzie reprezentacji Kolumbii U-20 na Mistrzostwa Ameryki Południowej U-20[21]. Na paragwajskich boiskach rozegrał trzy spotkania bez zdobyczy bramkowej[22]. Jego kadra, mająca wówczas w składzie m.in. Carlosa Valderramę i Víctora Lunę, odpadła z turnieju w pierwszej rundzie, nie kwalifikując się na Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Japonii. W czerwcu 1981 został natomiast powołany przez Eduardo Retata na młodzieżowy Turniej w Tulonie, gdzie Kolumbijczycy zajęli szóste miejsce[23].

W lutym 1984 Angulo jako zawodnik olimpijskiej reprezentacji Kolumbii wziął udział w południowoamerykańskich kwalifikacjach do Igrzysk Olimpijskich w Los Angeles[21]. Tam jako podstawowy piłkarz wystąpił w pełnym wymiarze czasowym w obydwóch meczach, a Kolumbia nie zdołała awansować na igrzyska[24].

W seniorskiej reprezentacji Kolumbii Angulo zadebiutował za kadencji selekcjonera Gabriela Ochoi Uribe, 3 listopada 1985 w wygranym 2:1 meczu z Paragwajem w ramach nieudanych ostatecznie eliminacji do Mistrzostw Świata w Meksyku. Strzelił wówczas swojego pierwszego i jedynego gola w kadrze narodowej[25]. W czerwcu 1987 został powołany przez Francisco Maturanę na rozgrywany w Argentynie turniej Copa América. Kolumbijska kadra zaprezentowała się wówczas bardzo udanie – odpadła dopiero w półfinale po dogrywce z Chile (1:2) i zajęła trzecie miejsce w rozgrywkach, imponując atrakcyjnym stylem gry[26]. Sam Angulo był jednak rezerwowym dla napastników takich jak Arnoldo Iguarán, Juan Jairo Galeano czy Antony de Ávila i rozegrał tylko jeden z czterech możliwych meczów (jako zmiennik).

W lipcu 1989 Angulo wziął udział w kolejnych rozgrywkach Copa América. Tym razem był jednym z ważniejszych graczy drużyny narodowej, występując we wszystkich czterech spotkaniach (z czego w dwóch w wyjściowym składzie). Nie zdołał jednak wpisać się na listę strzelców, a podopieczni Maturany zanotowali na brazylijskim turnieju słabszy występ niż przed dwoma laty – odpadli już w pierwszej rundzie grupowej. Ogółem swój bilans reprezentacyjny Angulo zamknął na trzynastu meczach.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Bezpośrednio po zakończeniu kariery Angulo rozpoczął pracę jako trener w akademii juniorskiej swojego macierzystego Deportivo Cali (1999–2000)[27]. Najpierw przez dwa miesiące prowadził drużynę dwunastolatków, a następnie awansował do roli opiekuna zespołu do lat czternastu oraz asystenta Ivána Arroyo w trzecioligowych rezerwach[8]. W latach 2000–2001 był asystentem szkoleniowca Diego Umañi (swojego byłego kolegi klubowego z Deportivo) w ekipie Millonarios FC[4]. Dotarł z nią do finału międzynarodowych rozgrywek Copa Merconorte (2000)[28]. W latach 2001–2006 ponownie pracował w Deportivo Cali – kolejno jako szkoleniowiec drugoligowej drużyny filialnej Expreso Palmira FC (2001), asystent trenera Oscara Héctora Quintabaniego (2002–2003), opiekun trzecioligowych rezerw (2003), dyrektor akademii juniorskiej wspólnie z Ricardo Martínezem (2004–2005) oraz asystent trenera Pedro Sarmiento (2005–2006)[9]. W roli asystenta Sarmiento zdobył z Deportivo mistrzostwo Kolumbii (Finalización 2005)[27]. Następnie krótko był jeszcze asystentem Ricardo Martíneza w pierwszym zespole (2008)[8].

W styczniu 2011 Angulo został trenerem spadkowicza z ligi kolumbijskiej – ekipy Deportivo Tuluá, przed którą postawiono cel jak najszybszego powrotu na najwyższy szczebel rozgrywek[29]. Prowadził ją przez cztery miesiące z kiepskim skutkiem i został zwolniony w kwietniu, zostawiając zespół na czternastym miejscu w tabeli[30]. W styczniu 2012 objął panamskiego potentata Tauro FC[31]. W wiosennych rozgrywkach Clausura 2012 doprowadził go do mistrzostwa Panamy, choć jego ekipa nie zdominowała wówczas wyraźnie rozgrywek ligowych (czwarte miejsce w regularnym sezonie) i tytuł zdobyła głównie dzięki udanej fazie play-off[32]. Bezpośrednio po tym sukcesie odszedł jednak z Tauro wskutek różnicy zdań z zarządem klubu, który nakazał mu zmianę trenera przygotowania fizycznego w swoim sztabie szkoleniowym[33]. Następnie powrócił do swojego Deportivo Cali, gdzie w latach 2014–2018 prowadził w akademii juniorskiej drużyny do lat siedemnastu i dwudziestu[34] oraz był trenerem napastników w pierwszym zespole[35]. W październiku 2017 po odejściu szkoleniowca Héctora Cárdenasa został tymczasowym trenerem pierwszej drużyny i do końca sezonu poprowadził ją w pięciu meczach[21].

W marcu 2018 Angulo powrócił do Tauro FC, tym razem zastępując na stanowisku Rolando Palmę[34]. Od razu poprawił wyniki znajdującej się w kryzysie drużyny i w sezonie Clausura 2018 zdobył z nią wicemistrzostwo Panamy[36]. Zaraz potem zrezygnował z pracy w Tauro ze względu na brak oczekiwanych wzmocnień kadrowych i kiepską sytuację finansową klubu[37]. We wrześniu 2018 objął inną czołową panamską ekipę – San Francisco FC[38], którą z dobrymi rezultatami prowadził do końca roku. Nie porozumiał się jednak z zarządem w kwestii nowej umowy[39], po czym powrócił do akademii juniorskiej Deportivo Cali[40].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Leonardo Herrera Delgams: ‘Chechito’ nació con el gen del artillero. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 20 maja 2006. [dostęp 2018-09-22]. (hiszp.).
  2. Giancarlo Manzano: Esta es la historia de fe y paciencia de Johan Wallens, portero del Deportivo Cali. [w:] El País [on-line]. elpais.com.co, 3 sierpnia 2019. [dostęp 2020-08-02]. (hiszp.).
  3. a b Alfredo Carreño Suárez: ‘Sergio Checho Angulo en Radiografía de Antena-2. [w:] El Colombiano [on-line]. elcolombiano.com, 23 czerwca 2012. [dostęp 2018-09-22]. (hiszp.).
  4. a b ‘Checho Angulo DT. Tauro (Panama). [w:] DIRECTOR TECNICO DE FUTBOL [on-line]. directortecnicodefutbol.blogspot.com (blog), 18 maja 2012. [dostęp 2018-09-22]. (hiszp.).
  5. a b c d e Camilo Amaya: ‘La deuda pendiente del ‘Checho’ Angulo. [w:] El Espectador [on-line]. elespectador.com, 19 października 2017. [dostęp 2018-09-22]. (hiszp.).
  6. ‘"Sergio 'Checho' Angulo se ha preparado para esta oportunidad en el Deportivo Cali". [w:] El País [on-line]. elpais.com.co, 22 października 2017. [dostęp 2018-09-22]. (hiszp.).
  7. a b SERGIO ANGULO EL CHECHO 1979-1981 DEPORTIVO CALI 1983-1986. [w:] SUPERDEPORCALI [on-line]. YouTube, 16 stycznia 2016. [dostęp 2018-09-22]. (hiszp.).
  8. a b c Sergio Angulo Bolaños. [w:] Deportivo Cali [on-line]. deporcali.com. [dostęp 2018-09-29]. (hiszp.).
  9. a b c Hernando Ortiz Perea: El ‘Checho’ en el camerino: este es su once ideal y el equipo que sueña dirigir. [w:] 90 Minutos [on-line]. 90minutos.co, 31 października 2017. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  10. a b c "A los delanteros hay que tenerles paciencia": 'Checho' Angulo. [w:] FutbolRed [on-line]. futbolred.com, 22 października 2010. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  11. Deportivo Cali celebró sus 100 años. [w:] Caliescribe [on-line]. caliescribe.com, 24 listopada 2012. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  12. Jarek Owsianski: South American Topscorers. [w:] RSSSF [on-line]. rsssf.com, 3 stycznia 2004. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).
  13. Historia. [w:] FutbolRed [on-line]. futbolred.com, 8 lutego 2009. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  14. Héctor Fabio Grueso: Pimentel: "Desde que Maturana llegó, no volví al América". [w:] As [on-line]. colombia.as.com, 25 września 2017. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  15. EL CHECHO ARMÓ LA FIESTA. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 23 września 1996. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  16. Partido 1.000 del Deportivo Pasto. [w:] CanalSuperdepor (blog) [on-line]. canalsuperdepor-pasto.blogspot.com, 8 września 2016. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  17. AH, PERO SI ES EL CHECHO ANGULO!. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 10 sierpnia 1997. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  18. Especiales del Bestiario: Unicosta. [w:] Bestiario del balón [on-line]. bestiariodelbalon.com, 20 marca 2006. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  19. JUGARÁN TRES EQUIPOS DEL VALLE EN LA B. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 17 stycznia 1998. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  20. TRIUNFO, LIDERATO Y GOL 200 PARA EL CHECHO ANGULO. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 7 października 1996. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  21. a b c Recorrido de Checho Angulo, hoy DT encargado del Cali. [w:] Cápsulas [on-line]. capsulas.com.co, 17 października 2017. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  22. Angulo. [w:] 11v11 [on-line]. 11v11.com. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).
  23. ARISTIZÁBAL, DESCARTADO PARA MAÑANA. [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 5 lutego 1994. [dostęp 2018-09-23]. (hiszp.).
  24. Sergio Angulo. [w:] 11v11 [on-line]. 11v11.com. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).
  25. Colombia v Paraguay, 03 November 1985. [w:] 11v11 [on-line]. 11v11.com. [dostęp 2018-09-23]. (ang.).
  26. Fabio León Naranjo: POR FIN, CON IDENTIDAD.... [w:] El Tiempo [on-line]. eltiempo.com, 14 czerwca 1993. [dostęp 2018-09-28]. (hiszp.).
  27. a b Héctor Fabio Grueso: ‘Checho’ Angulo: “Esto lo sacan adelante los jugadores”. [w:] As [on-line]. colombia.as.com, 17 października 2017. [dostęp 2018-09-29]. (hiszp.).
  28. Claudia Helena Hernández: 'Checho' Angulo: "Tengo bonitos recuerdos con Millos". [w:] As [on-line]. colombia.as.com, 17 listopada 2017. [dostęp 2018-09-29]. (hiszp.).
  29. Ariel Peter: Sergio “Checho” Angulo es el director técnico de Cortuluá. [w:] Cortuluá [on-line]. clubcortulua.com, 11 stycznia 2011. [dostęp 2018-09-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 września 2018)]. (hiszp.).
  30. Checho’ Angulo sale de la dirección técnica del Cortuluá. [w:] El País [on-line]. elpais.com.co, 5 kwietnia 2011. [dostęp 2018-09-29]. (hiszp.).
  31. Tauro y Árabe Unido con nuevos técnicos. [w:] La Estrella [on-line]. laestrella.com.pa, 7 listopada 2012. [dostęp 2018-09-29]. (hiszp.).
  32. Campo Elías Estrada: Checho Angulo, Tauro FC busca emular lo de 2012. [w:] La Prensa [on-line]. impresa.prensa.com, 10 maja 2018. [dostęp 2018-09-29]. (hiszp.).
  33. Angulo no seguirá con Tauro. [w:] La Prensa [on-line]. impresa.prensa.com, 27 maja 2012. [dostęp 2018-09-29]. (hiszp.).
  34. a b ¡Muchos éxitos profe ‘Checho’ Angulo!. [w:] Deportivo Cali [on-line]. deportivocali.co. [dostęp 2018-09-29]. (hiszp.).
  35. 'Checho' Angulo, nuevo entrenador de delanteros del Cali. [w:] HSB Noticias [on-line]. hsbnoticias.com, 28 lutego 2014. [dostęp 2018-09-29]. (hiszp.).
  36. 1-0. CAI derrota al Tauro y se corona campeón del Clausura 2018 de la LPF. [w:] Agencia EFE [on-line]. efe.com, 20 maja 2018. [dostęp 2018-09-29]. (hiszp.).
  37. Arturo Bolvarán C.: Sergio "Checho" Angulo deja de ser el técnico del Tauro. [w:] RPC TV [on-line]. rpctv.com, 8 czerwca 2018. [dostęp 2018-09-29]. (hiszp.).
  38. San Francisco nombra a Sergio "checho" Angulo como nuevo director técnico. [w:] TVMax [on-line]. tvmax-9.com, 17 września 2018. [dostęp 2018-09-29]. (hiszp.).
  39. Gonzalo Soto dirigirá al San Francisco FC. [w:] TVMax [on-line]. tvmax-9.com, 22 grudnia 2018. [dostęp 2020-08-02]. (hiszp.).
  40. ‘Checho’ Angulo: La labor del 9 ha cambiado, debe tener potencia y juego aéreo. [w:] Win Sports [on-line]. winsports.co, 10 czerwca 2020. [dostęp 2020-08-02]. (hiszp.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]