Przejdź do zawartości

Skylab 3

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skylab 3
Emblemat Skylab 3
Dane misji
Indeks COSPAR

1973-050A

Zaangażowani

 Stany Zjednoczone (NASA)

Oznaczenie kodowe

Skylab CSM 2

Pojazd
Statek kosmiczny

CSM 117

Masa pojazdu

20 121[1] kg

Rakieta nośna

Saturn IB SA-207

Załoga
Zdjęcie Skylab 3
Członkowie misji (od lewej): Owen Garriott, Jack Lousma i Alan Bean
Dowódca

Alan Bean

Załoga

Jack Lousma, Owen Garriott

Start
Miejsce startu

Centrum Kosmiczne Johna F. Kennedy’ego

Początek misji

28 lipca 1973, 11:10:51 UTC

Orbita okołoziemska
Apogeum

441[1] km

Perygeum

423[1] km

Okres orbitalny

93,2[1] min

Inklinacja orbity

50[1]°

Lądowanie
Miejsce lądowania

Ocean Spokojny

Lądowanie

25 września 1973, 22:19 UTC

Czas trwania misji

59 d, 11 h, 09 min

Liczba okrążeń Ziemi

858[2]

Skylab 3 – druga załoga stacji kosmicznej Skylab, która w ramach programu Skylab kontynuowała prace poprzedników.

Załoga

[edytuj | edytuj kod]

Załoga rezerwowa

[edytuj | edytuj kod]

Druga załoga stacji Skylab wystartowała z Ziemi 28 lipca 1973 roku. Tak jak poprzednicy dokonali najpierw inspekcji bazy z zewnątrz, a dopiero potem statek przycumował. Znowu jednak wystąpiły w bazie niesprawności. W dwóch (z czterech) zespołach silniczków korekcyjnych statku Apollo, ujawniła się ucieczka materiału pędnego, co groziło niemożnością powrotu na Ziemię.

Nowa załoga kontynuowała badania poprzedników, a także przeprowadziła badania materiałowe. W dniu 6 sierpnia Lousma i Garriott wyszli na zewnątrz bazy, aby założyć właściwy ekran osłonowy. W trakcie pobytu na stacji wyszli jeszcze dwukrotnie na zewnątrz bazy – 24 sierpnia Lousma i Garriott (podłączyli nowe żyroskopy), a 22 września Bean i Garriott (wymienili w teleskopach astronomicznych kasety z taśmami oraz pobrali próbki materiałów umieszczonych na zewnątrz bazy). Pobyt drugiej załogi w bazie satelitarnej Skylab był jeszcze bardziej owocny niż pierwszej. Uzyskano 77 600 obrazów z teleskopu ATM i 14 400 z aparatury EREP (Earth Resources Experiments Package)[3] oraz 28,4 km taśmy magnetycznej z zapisami różnorodnych pomiarów. Na badanie Słońca astronauci przeznaczyli 305 godzin. W tym czasie Słońce było bardzo aktywne. Zaobserwowali wiele rozbłysków słonecznych. W czasie lotu badali naturalne zasoby Ziemi. Obserwacje przeprowadzali nad zachodnią Europą, Japonią, Australią, zachodnią Afryką, Ameryką Środkową i Ameryką Południową. Uzyskane wyniki przekazano zainteresowanym krajom. Obserwowali zagrożenie lawinowe w Szwajcarii, skutki trzęsienia ziemi w Meksyku, a nawet zanieczyszczenie atmosfery wzdłuż dróg w RFN. Pod koniec sierpnia i na początku września wykryli na Oceanie Atlantyckim narodziny cyklonu Christina, a w Zatoce Meksykańskiej – cyklon Delia.

Eksperymenty biologiczne powiodły się częściowo – zdechły doświadczalne muszki owocówki i gryzonie (szczuroskoczniki drobne). Ryby nie mogły przywyknąć do braku grawitacji. Natomiast pająki (Anita i Arabella) przystosowały się i zaczęły tkać prawidłowe pajęczyny.

Powrót na Ziemię nastąpił 25 września 1973 roku, po starannym zakonserwowaniu urządzeń bazy. Lot trwał 59 dni 11 godzin i 9 minut, co stanowiło nowy rekord amerykański. Po pomyślnym zakończeniu misji zadecydowano, że trzecia załoga będzie przebywać na pokładzie Skylaba znacznie dłużej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Skylab CSM 2. [w:] NSSDC Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2013-08-26]. (ang.).
  2. Mark Wade: Skylab 3. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2013-08-26]. (ang.).
  3. Olgierd Wołczek. Nauka w stacjach kosmicznych. „Astronautyka”. 6 (76), s. 8-18, 1974. Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo Wrocław, Oddział w Warszawie. ISSN 0004-623X. (pol.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]