Spirapril
Изглед
IUPAC ime | |
---|---|
(8S)-7-[(2S)-2- {[(2S)-1-etoksi-1-okso-4-fenilbutan-2-il]amino}propanoil]-1,4-ditia-7-azaspiro[4.4]nonan-8-karboksilna kiselina | |
Klinički podaci | |
Drugs.com | Internacionalno ime leka |
Kategorija trudnoće |
|
Način primene | Oralno |
Pravni status | |
Pravni status |
|
Farmakokinetički podaci | |
Bioraspoloživost | 50% |
Metabolizam | konvertuje se u spiraprilat |
Poluvreme eliminacije | 30 do 35 sati |
Izlučivanje | Hepatički i renalno |
Identifikatori | |
CAS broj | 83647-97-6 |
ATC kod | C09AA11 (WHO) |
PubChem | CID 5311447 |
DrugBank | DB01348 |
ChemSpider | 4470933 |
UNII | 96U2K78I3V |
KEGG | D08529 |
ChEMBL | CHEMBL431 |
Hemijski podaci | |
Formula | C22H30N2O5S2 |
Molarna masa | 466,616 g/mol |
| |
|
Spirapril hidrohlorid (Renormax) je ACE inhibitor antihipertenzivni lek koji se koristi u tretmanu hipertenzije. On pripada dikarboksilnoj grupi ACE inhibitora.
Poput mnogih ACE inhibitora, ovaj lek je prolek koji se konvertuje do aktivnog metabolita spiraprilata nakon oralne administracije. Za razliku od drugih članova grupe, on se eliminiše renalnim i hepatičkim putem, te je podesniji za primenu kod pacijenata sa renalnim oštećenjima.[1][2]
Osobine
[уреди | уреди извор]Osobina | Vrednost |
---|---|
Broj akceptora vodonika | 8 |
Broj donora vodonika | 2 |
Broj rotacionih veza | 10 |
Particioni koeficijent[3] (ALogP) | 0,3 |
Rastvorljivost[4] (logS, log(mol/L)) | -5,4 |
Polarna površina[5] (PSA, Å2) | 146,5 |
Reference
[уреди | уреди извор]- ^ Shohat J, Wittenberg C, Erman A, Rosenfeld J, Boner G (1999). „Acute and chronic effects of spirapril, alone or in combination with isradipine on kidney function and blood pressure in patients with reduced kidney function and hypertension.”. Scand J Urol Nephrol. 33 (1): 57—62. PMID 10100366. doi:10.1080/003655999750016294.
- ^ Noble S, Sorkin E (1995). „Spirapril. A preliminary review of its pharmacology and therapeutic efficacy in the treatment of hypertension.”. Drugs. 49 (5): 750—66. PMID 7601014.
- ^ Ghose, A.K.; Viswanadhan V.N. & Wendoloski, J.J. (1998). „Prediction of Hydrophobic (Lipophilic) Properties of Small Organic Molecules Using Fragment Methods: An Analysis of AlogP and CLogP Methods”. J. Phys. Chem. A. 102: 3762—3772. doi:10.1021/jp980230o.
- ^ Tetko IV, Tanchuk VY, Kasheva TN, Villa AE (2001). „Estimation of Aqueous Solubility of Chemical Compounds Using E-State Indices”. Chem Inf. Comput. Sci. 41: 1488—1493. PMID 11749573. doi:10.1021/ci000392t.
- ^ Ertl P.; Rohde B.; Selzer P. (2000). „Fast calculation of molecular polar surface area as a sum of fragment based contributions and its application to the prediction of drug transport properties”. J. Med. Chem. 43: 3714—3717. PMID 11020286. doi:10.1021/jm000942e.
Literatura
[уреди | уреди извор]- Hardman JG, Limbird LE, Gilman AG (2001). Goodman & Gilman's The Pharmacological Basis of Therapeutics (10. изд.). New York: McGraw-Hill. ISBN 0071354697. doi:10.1036/0071422803.
- Thomas L. Lemke; David A. Williams, ур. (2007). Foye's Principles of Medicinal Chemistry (6. изд.). Baltimore: Lippincott Willams & Wilkins. ISBN 0781768799.
Spoljašnje veze
[уреди | уреди извор]
Molimo Vas, obratite pažnju na važno upozorenje u vezi sa temama iz oblasti medicine (zdravlja). |