Saltar al conteníu

UY Centauri

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Ficha d'oxetu celesteUY Centauri
estrella variable[1]
Datos d'observación
Ascensión reuta (α) 199,13262502558 °[2]
Declinación (δ) −44,704377097651 °[2]
Distancia a la Tierra 607,718 pc
Magnitú aparente (V) 7,13 (banda V)
Constelación Centaurus[4]
Velocidá radial −20,4 km/s[5]
Parallax 1,6455 mas[2]
Tipu espectral S6/8[6]
Otros nomes
Cambiar los datos en Wikidata

Coordenaes: Sky map 13h 16m 31.83s, -44° 42′ 15.758″

UY Centauri (UY Cen)[7] ye una estrella variable na constelación de Centauru. Tien magnitú aparente media +7,04 y la so variabilidá afayóse por W. Fleming y Y.C. Pickering en 1911.[8] La so distancia al Sistema Solar envalórase ente 1920[9] y 2250 años lluz.[10]

UY Centauri ye'l prototipu de les estrelles SC», estrelles de carauterístiques entemedies ente les estrelles S y les estrelles de carbonu. Esta clase d'estrelles son bien pocu frecuentes; entá siendo estrelles bien fríes —la temperatura superfical de UY Centauri ye de 2400 K—, nos sos espectros práuticamente nun se reparen bandes moleculares pero sí numberoses llinies atómiques, por cuenta de que la so rellación carbonu/oxíxenu ye bien próxima a la unidá. Amuesen escesu nel infrarroxu a 60 μm por cuenta d'episodios pasaos de perda de masa estelar y formación de polvu. Ello ye qu'en 2005 detectar en UY Centauri un nuevu episodiu de formación de polvu acompañáu d'un amenorgamientu del so rellumu de 2 magnitúes en banda V.[11] Na actualidá, la so perda de masa envalórase en 1,7 × 10-7 mases solares per añu.[10]

Les estrelles como UY Centauri alcuéntrase nes últimes etapes de la evolución estelar y son considerablemente lluminoses. UY Centauri tien una lluminosidá 4000 vegaes superior a la lluminosidá solar.[9] Otra carauterística d'estes estrelles ye'l so gran tamañu; el radiu de UY Centauri ye 370 ~ vegaes más grande que'l radiu solar,[12] equivalente a 1,74 UA.

La composición elemental de UY Centauri difier en dellos aspeutos de la del Sol, con una mayor bayura relativa de litiu que la nuesa estrella y unos conteníos de los elementos ente'l sodiu y el fierro —cola posible esceición del vanadiu— comparables a les solares. Los elementos más pesaos que'l cobaltu, son, con delles esceiciones, más «sobrebundantes» que nel Sol.[13]

UY Centauri ye una variable semirregular que'l so rellumu varia a lo llargo d'un periodu de 114,6 díes.[14] Esta variabilidá nun ta rellacionada col escurecimientu por polvu sinón con pulsaciones na superficie estelar.[11]

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ Afirmao en: SIMBAD.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Afirmao en: Gaia DR2. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 25 abril 2018.
  3. ↑ Afirmao en: Catalogue of Stellar Photometry in Johnson's 11-color system. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 2002.
  4. ↑ Afirmao en: VizieR. Llingua de la obra o nome: inglés.
  5. ↑ «Pulkovo Compilation of Radial Velocities for 35 495 Hipparcos stars in a common system» (n'inglés). Astronomy Letters (11):  páxs. 759–771. payares 2006. doi:10.1134/S1063773706110065. 
  6. ↑ «Spectral types of S and SC stars on the revised MK system». The Astrophysical Journal Supplement Series:  páxs. 379–391. xunetu 1980. doi:10.1086/190673. 
  7. ↑ V* UY Cen -- Semi-regular pulsating Star (SIMBAD)
  8. ↑ Fleming, Williamina; Pickering, Edward C. (1911). «Stars Having Peculiar Spectra. 31 New Variable Stars». Harvard College Observatory Circular 167. páxs. 1-3. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?1911HarCi.167....0F&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  9. ↑ 9,0 9,1 Ramstedt, S.; Schöier, F. L.; Olofsson, H.; Lundgren, A. A. (2006). «Mass-loss properties of S-stars on the AGB». Astronomy and Astrophysics 454 (2). pp. L103-L106. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2006A%26A...454L.103R&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Guandalini, R. (2010). «Infrared photometry and evolution of mass-losing AGB stars. III. Mass loss rates of MS and S stars». Astronomy and Astrophysics 513. A4. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2010A%26A...513A...4G&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  11. ↑ 11,0 11,1 Steinfadt, Justin D. R.; Clayton, Geoffrey C.; Lloyd Evans, Tom; Williams, Tom (2005). «A Unique Dust Formation Episode in the SC-Type Star UY Centauri». The Publications of the Astronomical Society of the Pacific 117 (835). páxs. 950-954. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2005PASP..117..950S&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  12. ↑ Ramstedt, S.; Schöier, F. L.; Olofsson, H. (2009). «Circumstellar molecular line emission from S-type AGB stars: mass-loss rates and SiO abundances». Astronomy and Astrophysics 499 (2). 515-527. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2009A%26A...499..515R&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  13. ↑ Catchpole, R. M. (1982). «Metal abundances in the SC star UY CEN». Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 199. páxs. 1-20. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?1982MNRAS.199....1C&db_key=AST&nosetcookie=1. 
  14. ↑ UY Centauri (General Catalogue of Variable Stars)

Coordenaes: Sky map 13h 16m 31.83s, -44° 42′ 15.758″

Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=UY_Centauri&oldid=3800489»