Przejdź do zawartości

VI Lwowski Batalion Etapowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
VI Lwowski batalion etapowy
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1919

Rozformowanie

1921

Tradycje
Kontynuacja

25 batalion celny

Organizacja
Dyslokacja

Kamieniec Podolski
Uhorsk
Szumsk

Podległość

DOE „Tarnopol”

VI Lwowski batalion etapowy – oddział wojsk wartowniczych i etapowych w okresie II Rzeczypospolitej pełniący między innymi służbę ochronną na granicy polsko-sowieckiej.

Formowanie i zmiany organizacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Formowanie batalionu rozpoczęto na przełomie 1918-1919. Otrzymał on nazwę okręgu generalnego, w którym powstał i kolejny numer porządkowy oznaczany cyfrą rzymską[1]. Batalion powstał z II Pomorskiego batalionu etapowego[2]. W myśl rozkazu NDWP nr 2900/IV z 30 stycznia 1920 VIII batalion etapowy stacjonujący w Kamieńcu Podolskim otrzymał nazwę VI Lwowski batalion etapowy[3]. Do batalionu wcielono żołnierzy starszych wiekiem i o słabszej kondycji fizycznej. Oficerowie i podoficerowie nie mieli większego doświadczenia bojowego. Batalion nie posiadał broni ciężkiej, a broń indywidualną żołnierzy stanowiły stare karabiny różnych wzorów z niewielką ilością amunicji[1]. 16 lipca 1920 batalion posiadał 538 żołnierzy i 3 cekaemy[4]. 10 września batalion przebywał na koncentracji wojsk etapowych 6 Armii w Winnikach. Liczył wtedy w stanie żywionych 4 oficerów oraz 139 podoficerów i szeregowców, w stanie bojowym zaś 7 (?) oficerów oraz 132 podoficerów i szeregowców[5].

W lutym 1921 bataliony etapowe przejęły ochronę granicy polsko-rosyjskiej[6]. Początkowo pełniły ją na linii kordonowej, a w maju zostały przesunięte bezpośrednio na linię graniczną z zadaniem zamknięcia wszystkich dróg, przejść i mostów[7]. W 1921 bataliony etapowe ochraniające granicę przekształcono w bataliony celne[8]. I Lwowski batalion etapowy wspólnie z VI Lwowskim batalionem etapowym utworzyły 25 batalion celny[9][10].

 Osobny artykuł: 25 batalion celny.

Służba etapowa

[edytuj | edytuj kod]

Celem zwolnienia wojsk liniowych ze służby kordonowej i szczelniejszego zamknięcia granicy państwa, w marcu 1921 Ministerstwo Spraw Wojskowych zarządziło obsadzenie Kordonu Naczelnego Dowództwa WP przez Bataliony Etapowe[11]. VI Lwbe przejął 18 kilometrowy odcinek granicy od m. Rypcza do Antonowic. Dowództwo rozmieściło się w Tylawce (ew. Uhorsk). Zluzowany batalion graniczny stał się częścią VI Lwbe i rozwinął się linii Antonowce−Buszcza[12]. W kwietniu 1921 uległa zmianie granica kordonowa. Batalion przesunął się na linię Kuty–Temnogajca. Dowództwo batalionu miało przemieścić się do Ugorska lub innej miejscowości wg uznania dowódcy batalionu[13]. Z początkiem maja granicę kordonu przesunięto na linię graniczną[14]. VI Lwowski batalion etapowy wzmocniony został żołnierzami zlikwidowanego batalionu granicznego[15].

Dowódcy batalionu

[edytuj | edytuj kod]
  • kpt. Marian Ocetkiewicz[16]
  • por. Tadeusz Wiktorczyk (od IV)[16]
  • por. Rudolf Wawrouch (od VIII)[16]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]