Vallarsveifgras

Vallarsveifgras
	; Vallarsveifgras (Poa pratensis)
Vísindaleg flokkun
Ríki:	Jurtaríki (Plantae);
Fylking:	Dulfrævingar (Magnoliophyta);
Flokkur:	Einkímblöðungar (Liliopsida);
Ættbálkur:	Grasættbálkur (Poales);
Ætt:	Grasaætt (Poaceae);
Ættkvísl:	Sveifgrös (Poa);
Tegund:	Vallarsveifgras (P. pratensis);
Tvínefni
	Poa pratensis; L.

Vallarsveifgras (fræðiheiti: Poa pratensis) er ein af mörgum tegundum sveifgrasa (Poa) sem finna má í heiminum. Á Íslandi vex tegundin villt en er einnig notuð til túnræktar, í íþróttavelli og í grasflatir.

Greiningareinkenni

Vallarsveifgras er fremur lágvaxin tegund, hún er oftast 30-50 sm á hæð. Tegundin tilheyrir puntgrösum og er puntur vallarsveifgrass keilulaga, þar sem neðstu greinar puntsins eru lengstar. Hvert smáax hefur 3-5 blóm. Axagnirnar eru oftast fjólubláar.

Blöð plöntunnar eru fremur breið (3-5 mm), flöt og enda í totu, líkt og bátsstefni. Það er gott greiningareinkenni sveifgrasa. Vallarsveifgras myndar öflugar neðanjarðarrenglur og fjölgar sér gjarnan þannig.

Notkun

Vallarsveifgras hefur í ríkum mæli verið notað til túnræktar, þó notkun þess hefur eilítið minnkað síðustu árin. Það gefur þokkalega uppskeru og gefur góðan endurvöxt. Fóðrið er lystugt, næringar- og steinefnaríkt. Því er gjarnan sáð í blöndu með vallarfoxgrasi. Það er einnig töluvert notað í íþróttavelli og grasflatir vegna þess hvað það þolir traðk vel.

Samlífi

Á Íslandi eru að minnsta kosti níu tegundir sveppa þekktar sem lifa annað hvort með vallarsveifgrasi eða á vefjum þess, dauðum eða lifandi. Þessar tegundir eru grasdrjóli (Claviceps purpurea), grashólkur (Epichloë typhina), grasméla (Erysiphe graminis)^[1] og svo lítt þekktari tegundirnar, Drechslera poae, Phaeoseptoria poae, Puccinia brachypodii var. poae-nemoralis sem myndar ryðgró á vallarsveifgrasi, Stagonospora montagnei, Stagonospora nodorum og Wojnowicia hirta.^[2]

Tilvísanir

↑ Helgi Hallgrímsson. 2010. Sveppabókin. Skrudda, Reykjavík. ISBN 978-9979-655-71-8
↑ Helgi Hallgrímsson & Guðríður Gyða Eyjólfsdóttir (2004). Íslenskt sveppatal I - smásveppir. Geymt 17 október 2020 í Wayback Machine Fjölrit Náttúrufræðistofnunar. Náttúrufræðistofnun Íslands. ISSN 1027-832X

Þessi grasafræðigrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.

[HH2010-1] Helgi Hallgrímsson. 2010. Sveppabókin. Skrudda, Reykjavík. ISBN 978-9979-655-71-8

[HH&GGE2004-2] Helgi Hallgrímsson & Guðríður Gyða Eyjólfsdóttir (2004). Íslenskt sveppatal I - smásveppir. Geymt 17 október 2020 í Wayback Machine Fjölrit Náttúrufræðistofnunar. Náttúrufræðistofnun Íslands. ISSN 1027-832X

[1]

[2]