Zatoka prosta
Zatoka prosta (łac. sinus rectus) – w anatomii człowieka nieparzysta zatoka opony twardej mózgowia, należąca do grupy górnej (tylno-górnej) zatok[1][2]. Przebiega wzdłuż linii pośrodkowej, w miejscu przyczepu sierpa mózgu do namiotu móżdżku. Od przodu zaczyna się jako połączenie żyły wielkiej mózgu (wpadającej do niej z przodu) i zatoki strzałkowej dolnej (od góry). Kończy się przy guzowatości potylicznej wewnętrznej, gdzie łączy się z zatoką strzałkową górną i wpada do spływu zatok[1][2]. Jej dopływami są żyły górne móżdżku[1][3], żyły mózgu tylne i żyły sierpa mózgu[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 363–364, ISBN 978-83-200-3257-4.
- ↑ a b Janina Sokołowska-Pituchowa, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny, wyd. VIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 737, ISBN 978-83-200-3917-7.
- ↑ a b Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 55, ISBN 978-83-66548-16-9.
