Zatoka skalista dolna
Zatoka skalista dolna (łac. sinus petrosus inferior) – w anatomii człowieka parzysta zatoka opony twardej mózgowia, należąca do grupy dolnej (przednio-dolnej) zatok[1][2]. Biegnie w bruździe zatoki skalistej dolnej na pograniczu kości potylicznej i części skalistej kości skroniowej, wzdłuż chrząstkozrostu skalisto-potylicznego[1][2]. Jest dolnym, większym odpływem zatoki jamistej, prowadząc z niej krew do opuszki żyły szyjnej wewnętrznej[1][2]. Wpadają do niej także żyły móżdżku, pnia mózgu i ucha wewnętrznego[3]. Zatoka skalista dolna obustronnie łączy się ze splotem podstawnym, leżącym na stoku[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom III. Układ naczyniowy, wyd. IX, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 367, ISBN 978-83-200-3257-4.
- ↑ a b c Janina Sokołowska-Pituchowa, Anatomia człowieka. Podręcznik dla studentów medycyny, wyd. VIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 736–737, ISBN 978-83-200-3917-7.
- ↑ Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 55, ISBN 978-83-66548-16-9.
