Przejdź do zawartości

А̨

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
А̨
Ilustracja
Informacje podstawowe
Majuskuła

А̨

Minuskuła

а̨

Podstawowe pismo

cyrylica

Pochodzenie
Oparty na grafemie

А

Znak diakrytyczny

ogonek

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

А̨, а̨ – litera rozszerzonej cyrylicy, wykorzystywana dawniej w cyrylickich wariantach alfabetów litewskiego[1] i polskiego. Powstała poprzez połączenie litery А ze znakiem diakrytycznym ogonek.

А̨ w cyrylicy polskiej

[edytuj | edytuj kod]

Litera А̨ została wymieniona w cyrylickim alfabecie polskim umieszczonym w książce „Элемэнтар̌ъ для дзеци вейскихъ” (Elementarz dla dzieci wiejskich), wydanej w 1865 r.[2] Jest również wzmiankowana w wydanym rok później zbiorze reguł gramatycznych pt. „Грамматыка е̨зыка польскего” (Gramatyka języka polskiego)[3].

Kodowanie

[edytuj | edytuj kod]
Forma Wygląd Części składowe Kodowanie
majuskuła А̨ U+0410
А
U+0328
◌̨
U+0410
U+0328
minuskuła а̨ U+0430
а
U+0328
◌̨
U+0430
U+0328

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  • Ą – litera alfabetu łacińskiego

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Subačius Giedrius. The letter <Ј>and Lithuanian Cyrillic script: two language planning strategies in the late nineteenth century. „Journal of Baltic Studies”. 39 (1), s. 73–82, marzec 2008. 
  2. Элемэнтар̌ъ для дзеци вейскихъ. С. Петербургъ: 1865. (pol.).
  3. Грамматыка е̨зыка польскего. Варшава: 1866. (pol.).