Dobrošecy
| |||||
| gmejna: | Malešecy | ||||
| zagmejnowanje: | 1936 (do Delnjeje Hórki) | ||||
| wobydlerstwo: | 168 (31. decembra 2022)[1] | ||||
| přestrjeń: | 2,07 km² | ||||
| wysokosć: | 154 metrow n.m.hł. | ||||
51.22055555555614.497777777778154
| |||||
| póstowe čisło: | 02694 | ||||
| předwólba: | 03591 | ||||
| wotwodźene słowa: |
| ||||
_001.jpg?lang=hsb) Powětrowy wobraz Dobrošec | |||||
wikidata: Dobrošecy (Q160646)
| |||||
Dobrošecy (prjedy tež Dobrašecy;[2] němsce Doberschütz) su wjes ze 168 wobydlerjemi[3] na wuchodźe hornjołužiskeho wokrjesa Budyšin. Słušeja ke gmejnje Malešecy a leža 154 m nad mórskej hładźinu a šěsć kilometrow sewjerowuchodnje Budyšina při Małej Sprjewi. Hač do lěta 1936 běchu samostatna gmejna.
Geografija
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Susodne wjeski su Plusnikecy na sewjeru, Krakecy (Kubšiska gmejna) na juhu a Delnja Hórka zady hatow na zapadźe. Přez Dobrošecy wjedźe statna dróha S 109 (Budyšin–Niska).
Na hórce južnje Dobrošec namakaš běłu skału z mjenom Křemjelčka (zněmčene Tschemelschka abo Zschemelschka). Kaž mjeno hižo přeradźi, jedna so wo křemjeń, kotryž wustupi tež na druhich blakach wokoliny na powjerch zemje.
Stawizny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]Po sydlišćowej formje jedna so wo rozšěrjeny kulowc. Prěnje historiske naspomnjenje jako sydło wěsteho knjeza Hugo de Doberswicze pochadźa z lěta 1280. Ležownostne knjejstwo měješe přez lětstotki z wjetšeho dźěla ryćerkubło we wjesce samej, při čimž słušeše wěsty podźěl tež Budyskej měšćanskej radźe.[4]
Wobydlerstwo a rěč
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]W lěće 1884 měješe wjes po Mukowej statistice 153 wobydlerjow, kotřiž běchu bjez wuwzaća Serbja.[5] Ewangelscy wobydlerjo słušeja ze starodawna do Malešanskeje wosady.
Po ludličenju w lěće 2011 bydlachu we wsy 164 wobydlerjow w přerěznej starobje wot 47,9 lět (Sakska: 46,4).[6]
Wosobiny
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Matej Dołhi (1704–86) – Ochranowski prócowar a załožer Małowjelkowskeje kolonije; narodźeny w Dobrošecach
Literatura
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- Niedergurig/Delnja Hórka mit Doberschütz/Dobrošecy. W: Oberlausitzer Heide- und Teichlandschaft (= Werte der deutschen Heimat. Zwjazk 67). 1. nakład. Böhlau, Köln/Weimar/Wien 2005, ISBN 978-3-412-08903-0, str. 246–249.
Žórła
[wobdźěłać | žórłowy tekst wobdźěłać]- ↑ staw: 31. decembra 2022; podaća gmejnskeho zarjadnistwa Malešecy
- ↑ Křesćan Bohuwěr Pful: Łužiski serbski słownik. Maćica Serbska, Budyšin 1866, str. 117 (online).
- ↑ 31. decembra 2022; podaća gmejnskeho zarjadnistwa Malešecy
- ↑ Dobrošecy w Digitalnym stawizniskim zapisu městnow Sakskeje (němsce)
- ↑ Ernst Tschernik: Die Entwicklung der sorbischen Bevölkerung. Akademie-Verlag, Berlin 1954, str. 52. → wšě wjeski
- ↑ Wuslědki ludličenja 2011 za Malešecy (pdf)
.svg?lang=hsb){kind=small}