Vejatz lo contengut

Escòs

Aqueth article qu'ei redigit en gascon.
Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.

Vilatge d'Occitània
Escòs
Escos
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo castèth
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 26′ 52″ N, 0° 59′ 48″ O
Superfícia 5,61 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
162 m
50 m
23 m
Geografia politica
País Baisha Navarra
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
64
Pirenèus Atlantics Armas deu Departament deus Pirenèus Atlantics
Arrondiment
643
Auloron (2017 ---->)
Canton
6437
Ortès e Tèrras deus Gaves et de la Sau (Salias abans 2015)
Intercom
246401665
CC deu Bearn deus Gaves
Cònsol Daniel Vigneau
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
237 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

239 ab.
Densitat 44,03 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 64270
Còde INSEE 64205

Escòs (Ezkoze en basco, Escos en francés) qu'ei ua comuna d'Occitània, en Gramont e en Baisha Navarra. Qu'ei administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics dens la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Las soas terras que son adaigadas peu Gave d'Auloron, afluent deu Gave de Pau.

Las comunas tòcatocantas que son Autarriba au nòrd, Castanheda a l'èst, La Bastida a l'oèst, Aràs au sud-èst e Avitenh au sud.

Comunas a l'entorn.

La prononciacion qu'ei [es'kɔs]. Las fòrmas ancianas que son Escos en 1105-1119, Escoi en 1105-1119, Escot en 1105-1119, Escos en 1119-1136 e 1246, Escaut en 1352, Escos en 1439, Escoos en 1440, Scos en 1582, Escoz en Navarre en 1575, Escos (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [1].

Gerhard Rohlfs, citat per Grosclaude, qu'explica Escos per lo nom gallic d'òmi Eysichus/Esucus dab lo sufixe aquitanic -ossum [1].

Dauzat qu'explica Escòs, com Escòt e Escòts per la situacion en arriba d'un arriu; que i auré ua arrasic preindoeuropèa idronimica *esc- [2].

Miquèu Grosclaude qu'arrefusa l'explicacion de Rohlfs, qui cèrca sistematicament un radicau idronimica e qu'arrefusa sistematicament un nom gallic dens la region. L'arrasic idronomica *esc- de Dauzat qu'es dobtosa. Eski- que representa en toponimia basca lo tilh o lo biule o lo carpe, etc. Eskoz qu'ei frequent au País Basco dens los domenis medievaus. L'ipotèsi qui sembla milhora qu'ei Eski-os, dab un sufixe collectiu locatiu -ossum [1].

La comuna qu'ei generaument omesa dens las listas recentas de comunas de la Baisha Navarra. Qu'apartienèva ça que la a la Baisha Navarra devath lo Regim Ancian[3]. Non hè pas partida deu "Bascoat" dens lo sens de la lei Pasqua de 1995. Totun La G(u)arda ? d'Escòs èra en Gasconha [4].

Administracion

[modificar | Modificar lo còdi]
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 2020 Daniel Vigneau    
1995 2001 Jean Larrat    
  1995      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 247, totala: 254


1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
222
230
238
244
2009 2010
246
252
254
260
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2019 la populacion qu'èra de 237 abitants.

Lòcs e monuments

[modificar | Modificar lo còdi]
Glèisa de Sent Joan Baptista

Personalitats ligadas dab la comuna

[modificar | Modificar lo còdi]

Véder tanben

[modificar | Modificar lo còdi]

Ligams extèrnes

[modificar | Modificar lo còdi]
  1. 1,0 1,1 et 1,2 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 333
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 270
  3. Eugène Goyheneche, Notre Terre Basque : notions de géographie, histoire et culture, Pau, Société Nouvelle d'Éditions Régionales et de Diffusion, 1979 (1èra ed. 1961), 159 p. (OCLC 850881783, p. 29
  4. Pierre Tucoo-Chala, Aux frontières du Béarn, de la Navarre et de la Gascogne du XIIe au XVIe siècle, dens Bulletin de la société de Borda, 1962, p. 237