Przejdź do zawartości

Franciszek Pawłowski (biskup)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Franciszek Pawłowski
Kraj działania

Polska

Data urodzenia

29 marca 1774

Data i miejsce śmierci

6 lipca 1852
Warszawa

Miejsce pochówku

bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku

Biskup diecezjalny płocki
Okres sprawowania

1836–1852

Biskup koadiutor płocki
Okres sprawowania

1829–1836

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

9 kwietnia 1827

Sakra biskupia

27 maja 1827

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

27 maja 1827

Konsekrator

Wojciech Józef Skarszewski

Współkonsekratorzy

Adam Michał Prażmowski
Józef Marceli Dzięcielski

Franciszek Pawłowski (ur. 29 marca 1774, zm. 6 lipca 1852 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy warszawski w latach 1827–1829, biskup koadiutor płocki w latach 1829–1836, biskup diecezjalny płocki w latach 1836–1852.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1827 mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej. W 1829 był dziekanem włocławskiej kapituły katedralnej[1]. W 1829 został biskupem koadiutorem biskupa płockiego Adama Michała Prażmowskiego[2], a 7 czerwca 1836 biskupem diecezjalnym diecezji płockiej. Przebywał przeważnie w Pułtusku.

Zmarł w Warszawie, został pochowany w katedrze płockiej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nowy Kalendarzyk Polityczny na Rok 1830, Warszawa 1829, s. 135.
  2. Nota biograficzna Franciszka Pawłowskiego na stronie diecezji Koziebrody (poz. 70). koziebrody.w.interia.pl (arch.). [dostęp 2018-05-11].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]