Przejdź do zawartości

Wit z Chotela

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wit z Chotela
Miejsce urodzenia

Chotel Czerwony

Data śmierci

1206

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

między 1180 a 1187 (biskup płocki)

Sakra biskupia

brak danych

Wit z Chotela, Vitus z Chotla herbu Janinabiskup płocki, fundator kilku klasztorów norbertanów na terenie Polski[1].

Urodził się w miejscowości Chotel Czerwony niedaleko od Wiślicy. Z zapisów Jana Długosza wyłania się bardzo pozytywny obraz biskupa Wita jako człowieka wszechstronnie wykształconego, skromnego i pobożnego. Wiadomo z nich też, że bp Wit należał do grupy duchownych związanych z księciem Kazimierzem Sprawiedliwym.

W latach osiemdziesiątych lub dziewięćdziesiątych XII w., biskup Wit wraz ze swym bratem Dzierżkiem ufundowali trzy klasztory należące do linii strahowsko-brzeskiej. Jednym z nich był klasztor w leżącym na północ od Wiślicy Busku. Jego fundacja zachowała jedyny w swoim rodzaju dokument – testament rycerza Dzierżka, pierwszy w Polsce, spisany prawdopodobnie około 1190 r. Rycerz ów, wyprawiając się na krucjatę, wyposażył klasztor w Busku, a równocześnie nakłaniał żonę, by do tego klasztoru wstąpiła. Dzierżko przekazał klasztorowi 10 wsi, swój cały czy prawie cały majątek[2].

Wit fundował też Witów, gdzie sprowadził norbertanów i norbertanki[3].

Wspólnie z wojewodą mazowieckim Żyronem fundował klasztor w Płocku, od początku najprawdopodobniej żeński, jak i Zwierzyniec[2].

Według przekazów historycznych biskup Wit ufundował w Pułtusku kościół św. Marii Magdaleny[4]. On też prawdopodobnie, około roku 1190, erygował parafię pw. św. Szczepana w Bądkowie, w dekanacie dobrzyńskim nad Wisłą[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]