Naar inhoud springen

Grand Prix-wegrace van België 1961

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1961
Circuit de Spa-Francorchamps
Land Vlag van België België
Datum 2 juli 1961
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
250 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Australië Tom Phillis
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
125 cc
Snelste ronde Vlag van Australië Tom Phillis
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Australië Tom Phillis
Derde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger/Vlag van Duitsland Horst Burkhardt
Eerste Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger/Vlag van Duitsland Horst Burkhardt
Tweede Vlag van Duitsland Max Deubel/Vlag van Duitsland Emil Hörner
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris/Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell

De Grand Prix-wegrace van België 1961 was de zesde Grand Prix van wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1961. De races werden verreden op 2 juli 1961 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy. In België kwam de 350cc-klasse niet aan de start.

In België vond de laatste Grand Prix van de zijspanklasse plaats, maar de wereldtitel was al eerder beslist. De andere klassen waren pas op de helft van hun seizoen en daar was de WK-strijd nog overal open.

Gary Hocking won zoals verwacht de 500cc-race met een flinke voorsprong op Mike Hailwood en Bob McIntyre. In de WK-stand bleef Hailwood echter op schootsafstand met slechts drie punten achterstand omdat hij overal punten had gescoord terwijl Hocking in de TT van Man was uitgevallen. Mike Duff reed zijn Matchless G50 voor het eerst in de punten.

Uitslag 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Privat 1:05"52'3 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton +1"39'0 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton +1"49'8 4
4 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless +3"30'0 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Langston Matchless +3"32'1 2
6 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton +4"17'2 1
7 Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Pawson Norton +4"17'6
8 Vlag van Australië Jack Findlay Norton +4"29'8
9 Vlag van Australië Trevor Pound Norton +4"29'8
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton +4"40'9
11 Vlag van Duitsland Karl Hoppe Norton +1 ronde
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Norton +1 ronde
13 Vlag van België Jules Nies Norton +1 ronde
14 Vlag van Duitsland Lothar John BMW +2 ronden
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Horton Norton +2 ronden

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Ernst Hiller Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Eduardo Salatino Norton
Vlag van Argentinië Jorge Kissling Matchless
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Norton
Vlag van Argentinië Juan Perkins Norton
Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton
Vlag van Australië Ron Miles Norton
Vlag van Australië Tom Phillis Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Norton
Vlag van Zwitserland Fritz Messerli Matchless
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton
Vlag van Duitsland Hans-Günter Jäger BMW
Vlag van Zwitserland Roland Föll Matchless
Vlag van Finland Anssi Resko Norton
Vlag van Frankrijk Antoine Paba Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Farnsworth Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Chatterton Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tom Thorp Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton
Vlag van Italië Alberto Pagani Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Norton Blessure
Vlag van Uruguay Horacio Costa Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 32
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Norton 29
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton 14
4 Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Norton 8
5 Vlag van Duitsland Hans-Günter Jäger BMW 4
Vlag van Frankrijk Antoine Paba Norton
Vlag van Australië Tom Phillis Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Langston Matchless
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Norton 3
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless

Voor aanvang van deze race stonden Mike Hailwood, Tom Phillis en Jim Redman op de eerste drie plaatsen van het WK. In België finishten ze in omgekeerde volgorde, waardoor ze samen met 26 punten aan de leiding kwamen. Redman scoorde zijn eerste overwinning. Sadao Shimazaki maakte het succes voor Honda compleet. Suzuki stelde weer een RV 61 ter beschikking van Paddy Driver, die slechts zevende werd met een ronde achterstand. John Hartle had net als Hailwood en Bob McIntyre nu zelf een Honda RC 162 aangeschaft, maar hij haalde de finish niet.

Uitslag 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 41"09'0 8
2 Vlag van Australië Tom Phillis Honda +41'5 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda +1"08'7 4
4 Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda +1"37'3 3
5 Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha +3"57'7 2
6 Vlag van Japan Yoshikazu Sunako Yamaha +3"58'8 1
7 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Suzuki +1 ronde
8 Vlag van België Louis Hemptinne Aermacchi +1 ronde
9 Vlag van Frankrijk Raphaël Orinel NSU +1 ronde
10 Vlag van België Pierrot Vervroegen Honda +2 ronden

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Honda
Coureur Merk
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey NSU
Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli
Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda
Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta / MV Privat

Top tien tussenstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Mondial / Honda 26
Vlag van Australië Tom Phillis Honda
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda
4 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 15
5 Vlag van Italië Silvio Grassetti Benelli 9
6 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta / MV Privat 8
7 Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini 7
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Honda 6
9 Vlag van Japan Fumio Ito Yamaha 4
10 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 3
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda

Luigi Taveri scoorde zijn eerste overwinning voor Honda door Tom Phillis en Jim Redman op de streep te kloppen. Voor WK-leider Phillis was dat niet erg, want zijn grootste bedreiging kwam van Ernst Degner, die slechts vierde werd. Phillis breidde zijn voorsprong dus zelfs nog uit.

Uitslag 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 42"00'8 8
2 Vlag van Australië Tom Phillis Honda +0'1 6
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda +0'5 4
4 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ +12'2 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ +17'9 2
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Walter Brehme MZ +24'2 1
7 Vlag van Japan Naomi Taniguchi Honda +52'8
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ +54'1
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC +3"07'5
10 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ricardo Quintanilla Bultaco +3"52'7
11 Vlag van Gibraltar John Grace Bultaco +4"53'3
12 Vlag van Italië Franco Latini Ducati +5"30'1

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Honda Mechanish
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read EMC
Vlag van Italië Vittorio Zito Ducati

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen (†) Bultaco Overleden[2]
Coureur Merk
Vlag van Argentinië Héctor Pochettino Bultaco
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ
Vlag van Hongarije László Szabó MZ
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda
Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda
Vlag van Zweden Ulf Svensson Ducati

Top tien tussenstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Australië Tom Phillis Honda 34
2 Vlag van Duitse Democratische Republiek Ernst Degner MZ 23
3 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 21
4 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 18
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC / Honda 14
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ 12
7 Vlag van Duitse Democratische Republiek Walter Brehme MZ 5
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read EMC
10 Vlag van Gibraltar John Grace Bultaco 2
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda
Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ

Zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Duitsland Horst Burkhardt BMW 40"11'3 8
2 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW +21'5 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell BMW +2"03'5 4
4 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk John Thornton BMW 2
6 Vlag van Duitsland August Rohsiepe Vlag van Duitsland Lothar Böttcher BMW 1
7 Vlag van Frankrijk Jo Rogliardo Vlag van Frankrijk Marcel Godillot BMW
8 Vlag van Zwitserland Henry Curchod Vlag van Zwitserland Armand Beyeler BMW

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Alfred Wohlgemuth (†) BMW [3]
Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Duitsland Hilmar Cecco (†) BMW [4]
Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Zwitserland Edgar Strub Vlag van Zwitserland Kurt Huber BMW
Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Erika Butscher BMW
Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Heiner Vester BMW
Vlag van Duitsland Loni Neußner Vlag van Duitsland Fritz Reitmaier BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Freeman Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Colin Seeley Vlag van Verenigd Koninkrijk Wally Rawlings Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Bulgin Norton

Top tien eindstand zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland Max Deubel Vlag van Duitsland Emil Hörner BMW 30 (36)
2 Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger Vlag van Duitsland Horst Burkhardt BMW 28 (34)
3 Vlag van Zwitserland Edgar Strub Vlag van Zwitserland Kurt Huber BMW 14
4 Vlag van Duitsland August Rohsiepe Vlag van Duitsland Lothar Böttcher BMW 10 (11)
5 Vlag van Duitsland Otto Kölle Vlag van Duitsland Dieter Hess BMW 9
6 Vlag van Duitsland Arsenius Butscher Vlag van Duitsland Manfred Ludwigkeit, Vlag van Duitsland Alfred Schmidt en Vlag van Duitsland Erika Butscher BMW 9
7 Vlag van Duitsland Helmut Fath Vlag van Duitsland Alfred Wohlgemuth (†) BMW 8
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell BMW 8
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Bulgin Norton 4
10 Vlag van Duitsland Heinz Luthringshauser Vlag van Duitsland Heiner Vester BMW 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Freeman Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
Vlag van Zwitserland Henry Curchod Vlag van Zwitserland Armand Beyeler BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Chris Vincent Vlag van Verenigd Koninkrijk John Thornton BSA
Vorige race:
TT Assen 1961
FIM wereldkampioenschap wegrace
13e seizoen (1961)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1961

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1960
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1962