Jeremy Hunt

Jeremy Hunt
Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1966 ; Godalming
	Kanclerz skarbu
Okres	od 14 października 2022; do 5 lipca 2024
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Kwasi Kwarteng
Następca	Rachel Reeves
	Minister zdrowia Wielkiej Brytanii
Okres	od 4 września 2012; do 9 lipca 2018
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Andrew Lansley
Następca	Matt Hancock
	Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii
Okres	od 9 lipca 2018; do 24 lipca 2019
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Boris Johnson
Następca	Dominic Raab
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Jeremy Hunt (ur. 1 listopada 1966 w Godalming) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej. W gabinecie Davida Camerona był początkowo ministrem kultury, mediów, sportu oraz igrzysk olimpijskich. W latach 2012–2018 minister zdrowia w gabinetach Davida Camerona i Theresy May. W latach 2018–2019 minister spraw zagranicznych. Od 14 października 2022 minister finansów w gabinecie Liz Truss. Po rezygnacji Truss z roli premiera Wielkiej Brytanii, pozostawał ministrem w gabinecie Rishi Sunaka^[1].

Życiorys

Pochodzi z zamożnej rodziny, jego ojciec był wysokim oficerem Royal Navy. Ukończył z wyróżnieniem studia na University of Oxford, obejmujące filozofię, politologię i ekonomię. W 1987 pełnił funkcję szefa związku konserwatystów na tej uczelni. Karierę zawodową zaczynał jako konsultant w dziedzinie zarządzania, ale wkrótce wyjechał do Japonii, gdzie był nauczycielem języka angielskiego. Równocześnie sam opanował język japoński, którym do dziś posługuje się biegle. Po powrocie do kraju podjął pracę w branży public relations, a potem został współwłaścicielem firmy wydającej książki telefoniczne.

W wyborach w 2005 roku uzyskał mandat do Izby Gmin w okręgu wyborczym reprezentowanym wcześniej przez Virginię Bottomley, która przeniosła się do Izby Lordów. W 2005 wszedł do gabinetu cieni jako minister ds. osób niepełnosprawnych. W 2007 przydzielono mu kwestie kultury, mediów i sportu. Po zwycięstwie konserwatystów w wyborach w 2010 roku został ministrem odpowiedzialnym za te zagadnienia w gabinecie. Dodatkowo kierował pracami rządu związanymi z przygotowaniami do Igrzysk Olimpijskich w Londynie w 2012 roku. W czasie rekonstrukcji rządu we wrześniu 2012 został przeniesiony na stanowisko ministra zdrowia^[2]. Pozostał na tym stanowisku również po wyborach z 2015, w których konserwatyści zdobyli samodzielną większość^[3]. 9 lipca 2018 po wcześniejszej rezygnacji ze stanowiska ministra zdrowia został ministrem spraw zagranicznych^[4]^[5].

W lipcu 2019 przegrał głosowanie na lidera Partii Konserwatywnej z Borisem Johnsonem, uzyskując 46,656 (ok. 34%) głosów członków partii^[6]. Nie przyjął zaoferowanego mu przez Johnsona stanowiska ministra obrony narodowej i 24 lipca został zastąpiony na stanowisku ministra spraw zagranicznych przez Dominica Raaba^[7]. 14 października 2022 został ministrem finansów (kanclerzem skarbu) w gabinecie Liz Truss^[8]. To samo stanowisko sprawował w gabinecie Rishiego Sunaka^[1], do czasu jego dymisji (5 lipca 2024)^[9].

Przypisy

↑ ^a ^b Matthew MpokeM.M. Bigg Matthew MpokeM.M., MarkM. Landler MarkM., Sunak keeps Jeremy Hunt as chancellor, a move aimed at reassuring the markets., „The New York Times”, 25 października 2022, ISSN 0362-4331 [dostęp 2023-11-12] (ang.).
↑ Cabinet reshuffle: Lansley replaced by Hunt in health job. BBC News, 2012-09-04. [dostęp 2012-09-04]. (ang.).
↑ Election 2015: Prime Minister and ministerial appointments. uk.gov. [dostęp 2015-05-16]. (ang.).
↑ Jeremy Hunt nowym szefem brytyjskiej dyplomacji [online] [dostęp 2018-07-09] (pol.).
↑ Jeremy Hunt named new Foreign Secretary after Boris Johnson resigns over Brexit plans, „Business Insider” [dostęp 2018-07-09] .
↑ Boris Johnson elected new Tory leader. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 23 lipca 2019. [dostęp 2019-07-26].
↑ Heather Stewart: Javid, Patel and Raab take top posts in Boris Johnson's cabinet. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 24 lipca 2019. [dostęp 2019-07-26].
↑ Wielka Brytania ma nowego ministra finansów [online], biznes.interia.pl [dostęp 2022-10-15] (pol.).
↑ Rishi Sunak ogłosił natychmiastową rezygnację ze stanowiska premiera Wielkiej Brytanii [online], Bankier.pl, 5 lipca 2024 [dostęp 2024-07-08] (pol.).

Bibliografia

Strona oficjalna. localconservatives.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-16)]. [dostęp 2010-05-29]

Linki zewnętrzne

[:0-1] Matthew MpokeM.M. Bigg Matthew MpokeM.M., MarkM. Landler MarkM., Sunak keeps Jeremy Hunt as chancellor, a move aimed at reassuring the markets., „The New York Times”, 25 października 2022, ISSN 0362-4331 [dostęp 2023-11-12] (ang.).

[2] Cabinet reshuffle: Lansley replaced by Hunt in health job. BBC News, 2012-09-04. [dostęp 2012-09-04]. (ang.).

[3] Election 2015: Prime Minister and ministerial appointments. uk.gov. [dostęp 2015-05-16]. (ang.).

[4] Jeremy Hunt nowym szefem brytyjskiej dyplomacji [online] [dostęp 2018-07-09] (pol.).

[5] Jeremy Hunt named new Foreign Secretary after Boris Johnson resigns over Brexit plans, „Business Insider” [dostęp 2018-07-09] .

[6] Boris Johnson elected new Tory leader. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 23 lipca 2019. [dostęp 2019-07-26].

[7] Heather Stewart: Javid, Patel and Raab take top posts in Boris Johnson's cabinet. [w:] The Guardian [on-line]. theguardian.com, 24 lipca 2019. [dostęp 2019-07-26].

[8] Wielka Brytania ma nowego ministra finansów [online], biznes.interia.pl [dostęp 2022-10-15] (pol.).

[9] Rishi Sunak ogłosił natychmiastową rezygnację ze stanowiska premiera Wielkiej Brytanii [online], Bankier.pl, 5 lipca 2024 [dostęp 2024-07-08] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

W dniu powstania	David Cameron Danny Alexander Vince Cable Kenneth Clarke Nick Clegg Iain Duncan Smith Liam Fox Cheryl Gillan Michael Gove William Hague Philip Hammond Chris Huhne Jeremy Hunt Andrew Lansley David Laws Theresa May Andrew Mitchell George Osborne Owen Paterson Eric Pickles Caroline Spelman lord Strathclyde baronessa Warsi
Późniejsi członkowie	Ed Davey Chris Grayling Justine Greening lord Hill of Oareford David Jones Patrick McLoughlin Maria Miller Michael Moore Grant Shapps Theresa Villiers Stephen Crabb Alistair Carmichael Elizabeth Truss Michael Fallon Nicky Morgan Sajid Javid

W dniu powstania	David Cameron George Osborne Theresa May Philip Hammond Michael Gove Michael Fallon Sajid Javid Iain Duncan Smith Jeremy Hunt Greg Clark Nicky Morgan Justine Greening Amber Rudd Patrick McLoughlin David Mundell Stephen Crabb Theresa Villiers John Whittingdale Elizabeth Truss Chris Grayling baronessa Stowell of Beeston
Późniejsi członkowie	Alun Cairns

W dniu powstania	Theresa May Philip Hammond Amber Rudd Boris Johnson Michael Fallon Jeremy Hunt Priti Patel Chris Grayling James Brokenshire Andrea Leadsom Sajid Javid Alun Cairns David Mundell Karen Bradley Liam Fox Elizabeth Truss David Davis Justine Greening Baronowa Evans Bowes Park Patrick McLoughlin David Lidington
Późniejsi członkowie gabinetu	Dominic Raab Mel Stride

W dniu powstania	Liz Truss Thérèse Coffey Kwasi Kwarteng James Cleverly Suella Braverman Ben Wallace Brandon Lewis Nadhim Zahawi Penny Mordaunt Nicolas True Jake Berry Alok Sharma Jacob Rees-Mogg Simon Clarke Kemi Badenoch Chloe Smith Kit Malthouse Ranil Jayawardena Anne-Marie Trevelyan Michelle Donelan Chris Heaton-Harris Alister Jack Robert Buckland
Późniejsi członkowie	Jeremy Hunt Grant Shapps

W dniu powstania	Rishi Sunak Dominic Raab Jeremy Hunt James Cleverly Suella Braverman Ben Wallace Stephen Barclay Oliver Dowden Penny Mordaunt Nicholas True Nadhim Zahawi Grant Shapps Michael Gove Kemi Badenoch Mel Stride Gillian Keegan Thérèse Coffey Mark Harper Michelle Donelan Chris Heaton-Harris Alister Jack David Davies
Późniejsi członkowie rządu	Greg Hands Alex Chalk Chloe Smith Claire Coutinho Victoria Atkins David Cameron Lucy Frazer Richard Holden Laura Trott