Michał Piwnicki

Michał Piwnicki

Data i miejsce urodzenia	29 września 1771 Niesuchojeże
Data i miejsce śmierci	29 maja 1845 Żytomierz
Biskup łucko-żytomierski
Okres sprawowania	od 1828 do 1845
Biskup koadiutor łucko-żytomierski
Okres sprawowania	od 1827 do 1828
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Diakonat	3 listopada 1795
Prezbiterat	5 listopada 1795
Nominacja biskupia	3 lipca 1826
Sakra biskupia	6 maja 1827

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	6 maja 1827
Konsekrator	Franciszek Mackiewicz
Współkonsekratorzy	Jan Kanty Podhorodeński Mateusz Maurycy Wojakowski
Konsekrowani biskupi Ignacy Ludwik Pawłowski 15 lutego 1829 Andrzej Benedykt Kłągiewicz 12 września 1830

Michał Piwnicki (ur. 1771, zm. 29 maja 1845 w Żytomierzu) – drugi z rzędu biskup łucko-żytomierski (1831-1845).

Życiorys

Ukończył greckokatolickie seminarium duchowne w Wilnie. W czasie studiów był świadkiem ostatecznego upadku bytu państwowego Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wyświęcony na kapłana w 1795 przez biskupa Arseniusza Główniewskiego. W latach 1795–1797 Piwnicki był profesorem teologii w unickim seminarium duchownym we Włodzimierzu. W 1797 przeszedł na obrządek łaciński i został mianowany kanonikiem honorowym kijowskiej kapituły katedralnej oraz objął funkcję sekretarza i kierownika kancelarii biskupiej w Żytomierzu. W marcu 1815 Uniwersytet Wileński nadał mu tytuł doktora teologii i obojga praw. Na wniosek swego poprzednika biskupa Kacpra Kazimierza Cieciszowskiego car Aleksander I mianował go 31 maja 1824 koadiutorem diecezji łucko-żytomierskiej. Stolica Apostolska zwlekała z zatwierdzeniem tej nominacji – dopiero 3 lipca 1826 papież Leon XII prekonizował go biskupem tytularnym Rama. Faktyczne rozpoczął zarządzać diecezją łucką już w 1827, kiedy Cieciszowski został mianowany arcybiskupem mohylowskim. Przebywał u jego boku w Petersburgu. Po śmierci biskupa Cieciszowskiego (28 kwietnia 1831) osiadł Piwnicki na stałe w Łucku i osobiście kierował powierzoną mu diecezją. Za jego rządów diecezja łucka przeżyła „cały szereg bolesnych dni”. Najpierw powstanie listopadowe, jego upadek, sprowadziły bolesne konsekwencje dla Kościoła w postaci kasaty wielu kościołów (w tym 28 klasztorów i seminarium duchownego w Łucku). Dobra i majątki poklasztorne zostały skonfiskowane na rzecz skarbu rosyjskiego. Na mocy ukazów carskich także stopniowo likwidowano szkoły parafialne unickie i łacińskie, zabraniano budować nowych i remontować starych kościołów. Na rozkaz rządu carskiego swą rezydencje wraz z konsystorzem i seminarium w 1844 musiał przenieść do Żytomierza. Po śmierci biskupa Piwnickiego, diecezją zarządzał ksiądz Stanisław Łowecki.

Bibliografia

• Witold Józef Kowalów, Biskup Michał Piwnicki (1831-1845), [w:] „Wołanie z Wołynia” nr 5 (18) z września-października 1997 r., s. 36-37.
• Krzysztof Rafał Prokop, Sylwetki biskupów łuckich, Biały Dunajec – Ostróg 2001, s. 174-178.
• Інна Шостак. Луцько-Житомирська Римо-Католицька дієцезія наприкінці XVIII – у першій половині XIX століття, Білий Дунаєць (Biały Dunajec) – Острог (Ostróg) 2005.

Linki zewnętrzne

• Bishop Michal Piwnicki