Przejdź do zawartości

Okręty podwodne typu IXA

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Okręty podwodne typu IXA
Ilustracja
Kraj budowy

III Rzesza

Stocznia

AG Weser

Zbudowane

osiem

Typ poprzedzający

IA

Typ następny

IXB

Stracone

sześć

Uzbrojenie:
22 torpedy, 1 działo 105 mm/45
Wyrzutnie torpedowe:
• dziobowe
• rufowe


4 x 533 mm
2 x 533 mm

Załoga

48 oficerów i marynarzy

Wyporność:
• na powierzchni

1032 tony

• w zanurzeniu

1153 tony

Zanurzenie testowe

100 metrów

Długość

76,6 metra

Szerokość

6,5 metra

Napęd:
2 silniki wysokoprężne MAN M9V40/46, 9-cylindrowe, 4400 KM (3300 kW)
2 silniki elektryczne SSW GU345/34, 1000 KM (735 kW)
Prędkość:
• w zanurzeniu


7,7 węzła

Zasięg:
• na powierzchni

10500 Mm)/10 węzłów (pow.)
78 Mm/4 węzły) (zan.)

Okręty podwodne typu IXAniemieckie oceaniczne okręty podwodne dalekiego zasięgu z czasów II wojny światowej. Okręty tego typu stanowiły rozwinięcie niemieckich u-bootów dalekiego zasięgu typu IA, w celu uzyskania jednostek o większym zasięgu, dysponujących też silniejszym uzbrojeniem artyleryjskim. Z ośmiu zbudowanych w latach 1937-1939 jednostek tego typu, w grudniu 1940 roku dwa pierwsze okręty, zostały jednostkami szkoleniowymi. W czasie wojny zatopiono sześć jednostek tego typu, dwa ocalałe okręty zostały zezłomowane w 1945 roku. Jednostki te stanowiły jednak podstawę opracowania kolejnych projektów okrętów typów IXB, IXC, IXD-1, IXC/40 i IXD-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). ABC-CLIO, marzec 2007. ISBN 1-8510-9563-2.
  • Ulrich Gabler: Submarine design. With an updating chapter by Fritz Abels and Jürgen Ritterhoff. Bonn: Bernard und Graefe, 2000. ISBN 3-7637-6202-7.