Przejdź do zawartości

PZL.12

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
PZL.12
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie

Konstruktor

inż. Zygmunt Puławski

Typ

wodnosamolot

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji mieszanej

Załoga

2

Historia
Data oblotu

luty 1931

Liczba egz.

1 (prototyp)

Liczba wypadków
 • w tym katastrof

1
1

Dane techniczne
Napęd

1 silnik rzędowy de Havilland Gipsy III

Moc

120 KM (88 kW)

Wymiary
Rozpiętość

11,05 m

Długość

7,80 m

Wysokość

2,90 m

Powierzchnia nośna

19,00 m²

Masa
Własna

440 kg

Użyteczna

220 kg

Startowa

660 kg

Zapas paliwa

100 l

Osiągi
Prędkość maks.

180 km/h

Prędkość minimalna

75 km/h

Prędkość wznoszenia

3,7 m/s

Pułap

4 200 m

Zasięg

550 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
brak
Liczba miejsc
1
Użytkownicy
Polska

PZL.12 (PZL-12H) – prototyp polskiego samolotu-amfibii konstrukcji inżyniera Zygmunta Puławskiego, opracowany i wyprodukowany w Państwowych Zakładach Lotniczych.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

PZL.12 był pierwszym całkowicie polskim wodnosamolotem. Został zaprojektowany przez znakomitego polskiego inżyniera i pilota Zygmunta Puławskiego dla własnych potrzeb, jako samolot turystyczny wodno-lądowy. Budowę prototypu finansował sam konstruktor, dyrekcja PZL zgodziła się na wykorzystanie hali i maszyn. W listopadzie 1930 roku zakończono budowę kadłuba i sprawdzono jego szczelność[1].

Budowę ukończono w lutym 1931 roku nadając maszynie oznaczenie PZL.H[2]. Płatowiec będąc nowoczesną i rozwojową konstrukcją, został następnie przedstawiony we wrześniu 1930 roku Marynarce Wojennej jako samolot szkoleniowy lub łącznikowo-wywiadowczy, pod oznaczeniem PZL.12. Przewidywana cena za samolot wynosiła 38 500 złotych, w tym koszt silnika wynosił 18 500 zł[2].

Oblot prototypu został wykonany w lutym 1931 roku przez konstruktora[3]. Podczas szóstego lotu doświadczalnego 21 marca 1931 roku, pilotowany przez inżyniera Puławskiego, samolot runął na ulicę w warszawskiej dzielnicy Ochota[4] u zbiegu ulic Sękocińskiej i Kaliskiej. W wyniku katastrofy rany odniosło dwóch przechodniów, Puławski zmarł w drodze do szpitala Ujazdowskiego. Dalsze prace nad PZL.12 zostały wstrzymane.

21 marca 2011 roku w miejscu katastrofy odsłonięto pamiątkową tablicę[5].

Służba w lotnictwie

[edytuj | edytuj kod]

Samolot ten nigdy nie wyszedł poza stadium prototypu i tym samym nigdy nie trafił do produkcji oraz służby w lotnictwie.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Jednomiejscowy samolot-amfibia w układzie górnopłata z silnikiem pchającym o konstrukcji mieszanej[2].

Kadłub łodziowy z redanem o konstrukcji metalowej, podzielony grodziami na wodoszczelne sekcje[3]. Wszystkie połączenia oraz miejsca nitowań dodatkowo uszczelniono. Kabina otwarta, osłonięta z przodu wiatrochronem. Kabina wyposażona w dwa miejsca obok siebie – z lewej pilota, z prawej pasażera.

Płat drewniany, dwudzielny, dwudźwigarowy o obrysie trapezowym. Do przedniego dźwigara kryty sklejką, dalej płótnem. Pod płatem były umieszczone metalowe pływaki pomocnicze[2], demontowane podczas lotów z lądu. W skrzydle znajdowały się zbiorniki paliwa[1].

Usterzenie o konstrukcji drewnianej, kryte płótnem. Statecznik poziomy dwudzielny, podparty zastrzałami.

Podwozie samolotu klasyczne, amortyzowane, dwukołowe stałe z płozą ogonową. W egzemplarzach seryjnych planowano podwozie składane[3].

Silnik rzędowy czterocylindrowy de Havilland „Gipsy III” o mocy nominalnej 120 KM (88 kW) i maksymalnej 130 KM (96 kW)[3], umieszczony w gondoli nad płatem, z dwułopatowym śmigłem pchającym.

Wersje

[edytuj | edytuj kod]
  • PZL.H - samolot amfibia, prototyp turystyczno-sportowy.
  • PZL.12H - samolot amfibia, ten sam prototyp zaproponowany wojsku jako samolot łącznikowo-wywiadowczy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971, s. 172-174. OCLC 831346721.
  2. a b c d Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwo Łączności i Komunikacji, 1976, s. 240-241. OCLC 830596725.
  3. a b c d PZL-12 (PZL-H), 1931. samolotypolskie.pl. [dostęp 2019-05-13]. (pol.).
  4. Tragiczna śmierć lotnika. „Gazeta Powszechna”. 68/1931, s. 1, 22 marca 1931. Poznań: Gazeta Powszechna S.A. w Poznaniu. 
  5. Paweł Tomczyk: 86 lat temu zginął Zygmunt Puławski, polski konstruktor lotniczy. dzieje.pl. [dostęp 2019-05-13]. (pol.).