Res publica Dominiciana

Res publica Dominiciana

Res apud Vicidata repertae:

Res publica Dominiciana: insigne

Res publica Dominiciana: vexillum

Terra continens: America Septentrionalis
Territoria finitima: Haitia, Venetiola, Civitates Foederatae Americae, Insulae Turcenses et Caicenses
Locus: 18°48′0″N 70°12′0″W
Caput: Dominicopolis

Gestio

Princeps: Ludovicus Abinader
Praefectus: Ludovicus Abinader
Consilium: Congress of the Dominican Republic
Situs interretialis

Populus

Numerus: 10 760 028
Sermo publicus: lingua Hispanica
Zona horaria: UTC-4, America/Santo Domingo
Moneta: Dominican peso

Commemoratio

Paean: National Anthem of the Dominican Republic

Sigla

ISO DO, DOM, 214; IOC DOM
Dominium interretiale: .do
Praefixum telephonicum: +1809, +1829, +1849
Siglum autoraedarum: DOM

Tabula Rei publicae Dominicianae.

Dominicopolis, caput Reipublicae Dominicanae

Res publica Dominiciana seu Dominicana (Hispanice República Dominicana) est civitas sui iuris, quae occupat orientales quinque octavas partes insulae Hispaniolae, in Antillarum Maiorum archipelago apud regionem Caribaeam. Occidentales tres huius insulae octantes ab Haitia civitate occupantur, quod facit Hispaniolam unam inter duas Caribaeas insulas, iuxta cum Sancto Martino, quae divisae sunt duabus a nationibus. Respublica Dominiciana est secunda maxima Caribaea natio secundum aream (post Cubam), 48 445 chiliometra quadrata seu 18 705 milia passuum quadratorum lata, et tertia secundum numerum incolarum cum circiter decem millionibus incolarum, quorum propemodum tres milliones territorium urbis Dominicopolis (Hispanice Santo Domingo), capitis, incolunt.

Christophorus Columbus in occidentali Hispaniolae parte die 6 Decembris anni 1492 appulit, quae nunc Haitia est. Insula prima Hispanicae dicionis colonialis sedes in Mundo Novo facta est. Dominiciani libertatem Novembri mense anni 1821 declaraverunt, sed a potentiore vicina Haitia Februario anni 1822 dynamice annexi sunt. Post anni 1844 victoriam in bello libertatis Dominicianae Haitianam contra dicionem, res publica rursus sub Hispanicam dicionem colonialem usque ad bellum restitutionis Dominicianae die 16 Augusti anni 1865 cecidit.

Res publica Dominiciana plerumque intestina proelia (per Rem publicam Secundam) usque ad annum 1916 experta est. Rem publicam Civitates Foederatae annos octo inter 1916 et 1924 occupabat, et consequentem tranquillam et prosperam sexenii periodum, praeside Philippo Horatio Vásquez Lajara, secuta est dictatura Raphaëlis Leonidae Trujillo Molina usque ad 1961. Bellum civile anno 1965, rei publicae recentissimum, finitum est alia militari occupatione, quam secutum est auctoritarium regimen Ioachimi Antonii Balaguer Ricardo ab anno 1966 ad 1978. Ex quo tempore, res publica democratiam repraesentativam migravit et ducta est a Leonello Fernández per plerumque tempus e 1996. Danilus Medina, praesens rei publicae praeses, Leonello Fernández successit anno 2012, cum abstulisset 51 centesimas suffragiorum contra Hippolytum Mejía, priorem praesidem.

Res publica Dominiciana nonam oeconomiam in Latinamerica habet, maximam oeconomiam in Caribaea et regione Mesoamericana. Quamquam multo tempore clara propter suam agriculturam et metalleuticen, in oeconomiam nunc domitantur diaconiae. Ultima per decennia duo, Res publica Dominiciana eminuit sicuti una apud oeconomias maxime crescentes in Americis, cum medio indice proventus domestici grossi realis 5,4% inter 1992 et 2014. PDG incrementum annis 2014 et 2015 7,3 et 7,0% proprie, maximum in Hemisphaerio Occidentali, attigit. In primo anni 2016 dimidio oeconomia Dominiciana 7,4% crevit, rapidi oeconomici incrementi propensione pergente.

Recens incrementum constructione, fabricatione periegesique ductum est. Privata consumptio fortis fuit, propter parvam inflationem (sub 1% mediae quantitatis anni 2015), quaestus creationem non minus quam altam remissionum summam. Res publica Dominiciana chrematisterium, Chrematisterium Rei publicae Dominicianae (Hispanice Bolsa de Valores de la República Dominicana; acronymo BVRD), et provectum telecommunicationis systema et vecturae infrastructuram habet. Nihilominus, inopia quaestus, gubernii corruptio et inconsistens electrica diakonia praecipua problemata manent. Natio significativam emolumentorum inaequalitatem quoque habet. Internationalis migratio valde Rem publicam Dominicianam afficit, quoniam magnos migrantium fluxus accipit mittitque. Gregaria illegalis Haitiana immigratio et Haitianae originis Dominicianos integrare praecipua problemata sunt. Magna Dominiciana diaspora, praesertim in Civitatibus Foederatis, est, quae evolutioni contribuit, mittendis billionibus dollariorum Dominicianis familiis per remissiones.

Res publica Dominiciana destinatio visitatissima in Caribaeo est. Annui campi pillamallei praecipuae illecebrae sunt. Sicuti geographice varia natio, Res publica Dominiciana non solum excelsissimi montani culminis in Caribaeo, Culminis Duartis (Hispanice Pico Duarte), sed etiam maximi lacus et loci minime elevati in Caribaeo, Lacus Enriquillensis seu Lacus Henriculus (Hispanice Lago Enriquillo), domus est. Insula mediam temperaturam 26 °C seu 78,8 °F et magnam climaticam biologicamque diversitatem habet. Natio quoque primorum cathedralis, castelli, monasterii, fortalitiae in Americis aedificatorum locus est, sitorum Urbi Coloniali Dominicopolitana (Hispanice Ciudad Colonial de Santo Domingo), Patrimonio Totius Mundi. Musica et ars athletica magni ponderis Dominiciana in cultura sunt, cum meringine ac bachata sicuti nationali saltatione ac musica et cum basipila sicuti praedilecta arte athletica.

Nomina et etymologia

Per plerumque historiae tempus, usque ad independentiam, natio Sanctus Dominicus (Hispanice Santo Domingo) nuncupata est —aliud nomen praesentis capitis, Dominicopolis, et patroni sancti— et sic communiter nuncupari perrexit velut Anglice usque ad ineuns saeculum XX. Incolae Hispanice Dominicanos (i.e. "Dominiciani" seu "Dominicani") nucupabantur, quod est adiectivalis forma "Domingo" (i.e. "Dominicus") Hispanice et revolutionarii suam nove indepedentem nationem Hispanice La República Dominicana (i.e. "Res publice Dominiciana") nominavere.

In hymno nationali Rei publicae Dominicianae (Hispanice Himno Nacional) vocabulum "Dominicianus" non apparet. Verborum cantatorum auctor, Aemilius Prud’Homme, consistenter poëticum terminum Hispanice Quisqueyanos (i.e. "Guisqueiani") utitur. Verbum Hispanice "Quisqueya" (Latine "Guisqueia") ex autochthonica Indorum Tainorum lingua derivat et "matrem omnium terrarum significat. Quo crebro utuntur carmina sicuti alio nomine nationi. Nationis nomen crebro "R.D." breviatur.

Historia

Historia Praeeuropaea

Hispaniolae cacicatus quinque Christophoro Columbo advento.

Specus Pomierenses (Hispanice Cuevas de El Pomier) specuum quinque et quinquaginta series Fani Sancti Christophori (Hispanice San Cristóbal) septentrione in Re publica Dominiciana sita sunt. Maximam 2000 annos antiquae artis rupestris collectionem in Caribaeo continent.

Arawakanophoni Taini Hispaniolam e boreorientali regione eius quod nunc America Australis nuncupatur migraverunt, loco movendis prioribus incolis, circa annum 650. Agriculturae piscatuique et venationi collectionique se dederunt. Feri Caribae Tainos versus boreorientale Caribaeum per plerumque saeculum XV pepulere. Aestimationes de numero incolarum in Hispaniola anno 1492 ample variat e centum milibus, trecentis milibus, quadrigentis milibus ad duos milliones. Determinare praecise quomodo multi homines in insula in temporibus Praecolumbianis viverent fere impossibile est, quia accurata acta non sunt. Anno 1492 insula in Tainis cacicatibus quinque divisa erat. Tainicum nomen toti insulae Ayti seu Quisqueia erat.

Hispani anno 1492 advenerunt. Benignas post rationes initio, Taini contra occupationem renisi sunt, a femina phylarcha Anacaona (Hispanice Anacaona) Xaraguae et eius quondam coniuge Caonabone (Hispanice Caonabo) Maguanae non minus quam phylarchis Guacanagarice, Guama, Hatueio et Henriculo (Hispanice Guacanagarix, Guamá, Hatuey, Enriquillo) ducti. Cuius ultimi bene gesta suae genti autonomam inclavaturam in temporis aliquod in insula consecuta sunt. Paucis annis post 1492, Tainorum numerus extreme declinavit, propter variolam, morbillum et alios morbos qui advenerunt cum Europaeis, apud alias res infra explicatas.

Prima relata variolae eruptio in Americis in Hispaniola anno 1507 evenit. Ultima purorum Tainorum acta in natione e 1864 erant. Etiamnunc hereditas biologica longe superfuit propter permixtionem. Census acta e 1514 40% Hispanorum virorum Tainas feminas uxores duxisse in Dominicopoli revelant et aliqui hodiernorum Dominicianorum Tainam originem habent. Apud Tainicas culturas sunt picturae rupestres non minus quam figlinae designatio quae est in usu adhuc in parvo opificum villagio Higüerito,in Moca.

Colonizatio Europaea

Nonis Decembribus anni 1492 Christophori Columbi carabi in insulam advenerunt, quae Hispaniola (Hispanice La Española) nominata est. Columbus ibi nautarum novem et triginta sedem, Nativitatem (Hispanice La Navidad) nominatam, reliquit. Insequenti anno, cum secundo itinere rediret, eam destructam invenit et novam sedem plus ad orientem, in hodiernae Rei publicae Dominicianae territorio, Isabellam (Hispanice La Isabela) nuncupatam et primam Europaeam sedem in Americis putatam condere decrevit. Insula colonia Hispanica facta est.

Dominicopolis circa annum 1665 ab Iohanne Vingboons picta.

Primis ex annis Hispanicae dicionis memoratur schema fundorum: quod in Lusitanorum experientia in occidentali Africae litore fundatur et consistebat ex apparatione laboris solutae ab Hispanis, regimine servitutis autochthonibus gentibus, eandum venditione in Hispania et impositione tributi in pulvere aureo aut gossypio. Naturalium divitiarum et virium laboris autochthonum apparatio solum Coronae Hispanicae favere poterat, sed non privatis. Quod multum fastidii Hispanis et mortem, crebro propter tristitiam, Tainorum per iter oceanicum attulit. Modus quo tractabantur indigenae (putati praemium occupationis) effecit collapsionem physicae eorum condicionis et exspectationis vitae. Taini adhuc se coniunctim occiderunt et abortus effecerunt sicuti unicam viam evitandae servitutis; numerus incolarum e circa 400 000 hominum anno 1492 calculatorum ad 60 000 anno 1508 deminuit.

Rara autochthonum operariorum summa et eius condensatio paucis in familiis aristocraticis Hispanos colonos alias versus terras emigrare fecit. Solum introducta intensiva harundinis sacchari cultura, numerus incolarum crescere coepit et huius culturae gratia incepit etiam commercium nigricolorum servorum ex Africa. Medio saeculo XVI aestimatur adfuisse in insula 20 000 Afrorum oriundorum dissimilibus e tribubus, dum Taini fere exstincti sunt.

Ineunte anno 1600, ad pugnandum contra subintroductionem et piratarum impetus, Domus Regia Hispanica omnes incolas in occidentali et boreorientali insulae zona viventes in zonas protegibiliores et vicinas capiti, Dominicopoli, traiicere decrevit. Quod attulit generalem insularis oeconomiae paupertatem et possibilitatem ut lestae et bucaneres occidentalem partem (Insulam Testudinis, Hispanice Isla Tortuga; Francice Île de la Tortue; et Haitiane Latòti) sicuti suam praecipuam discessus sedem ad faciendos impetus contra naves directas et oriundas ex Europa occuparent.

Dicio Francica (1795-1809)

Francicae et Britannicae naves in Proelio Dominicopoleos.

Anno 1801, Francicus Dominicus Toussaint Louverture Dominicopolin advenit, servitutis abolitionem pro Rem publicam Francicam edicens. Brevi ante, Napoleo exercitum misit qui totam insulam domuit et eam paucos per menses rexit. Mulati et nigricolores denuo hos contra Francicos Octobri mense anno 1802 consurrexerunt et denique eos vicerunt Novembri mense anni 1803. Kalendis Ianuariis anni 1804 victores Sanctum Dominicum (Francice Saint-Domingue) rem publicam independentem Haitiam esse declaraverunt. Adhuc antequam ab Haitianis victi essent, Francicum praesidiolum Dominicopoli mansit. Servitus rursus statuta est et Hispanorum exsulum multi rediverunt. Anno 1805, postquam se Imperator coronaret, Ioannes Iacobus Dessalines invasit, attingenda Dominicopoli antequam Francicam ob turmam navalem recederet. Per Cibaonem recedentes, Haitiani urbes Sanctum Iacobum Equitum (Hispanice Santiago de los Caballeros) et Mocam (Hispanice Moca) spoliaverunt, fere omnes incolas trucidantes et iuvantes condere bisaecularem inimicitiam duas inter nationes.

Francici in orientali insulae parte reluctati sunt donec ab Hispanis insulae incolis in Proelio Pali Defixi (Hispanice Batalla de Palo Hincado) die 7 Novembris anni 1808 victi sunt. Iuvante Regia Classi Britannica, Hispani urbem Dominicopolin obsederunt. Francici obsessa urbe denique deditionem die 9 Iulii anni 1809 fecerunt, incipiente annorum duodecim periodo Hispanicae dicionis, nuncupatae Dominiciana in historia "Hispaniae Stultae".

Reversio in Hispaniam (1809-1821)

In historia Rei publicae Dominicianae, "Hispaniae Stultae" (Hispanice España Boba) periodus e 1809 ad 1821 duravit, per quam Maxima Praefectura Sancti Dominici (Hispanice Capitanía General de Santo Domingo) sub dicione Hispanica fuit; nihilominus Hispanicum gubernium minimis potestatibus functum est quoniam eius opes tenues factae sunt propter Bellum Independentiae Hispanicae et aliquot bella independentiae in America Hispanica. Haec periodus finivit cum Dominicianae auctoritates brevis durationis independentiam pridie Kalendas Decembres anni 1821 declaraverunt.

Independentia ex Hispania (1821)

Post duodecadem annorum fastidii et independentiae propositum casum ab aliquot oppositoribus globis, prior Sancti Dominici Locumtenens-Gubernator (summus administrator) Iosephus Núñez de Cáceres coloniae independentiam ex Hispanica corona sicuti Haitiam Hispanicam pridie Kalendas Decembres anni 1821 declaravit. Haec periodus Independentia Ephemera nuncupatur.

Unificatio Hispaniolae (1822-1844)

Ioannes Petrus Boyer, mulatus rector Haitiae

Denuo independens res publica duo menses post finivit causa Haitiani gubernii ab Ioanne Petro Boyer ducti.

Ut Francicus Dominicus Toussaint Louverture decennia duo antea fecerat, Haitiani servitutem aboleverunt. Ad colligendam pecuniam magnae indemnitati 150 millionum francorum cui assensit se soluturam esse prioribus Francicis colonis et quae inceps ad 60 milliones francorum deminuit, Haitianum gubernium onerosa vectigalia Dominicianis imposuit. Quia Haitia suo exercitui sufficienter providere nequivit, occupantes vires magna ex parte superfuerunt, cibum et promissa pistolio exquisiverunt et confiscaverunt. Redistribuendorum agrorum conatus conflixit cum communalis agrorum tenurae systemate (Hispanice terrenos comuneros), quod e fundorum pecuariorum oeconomia surrexerat, et aliqui incolae indignati sunt cum culturas mercatorias serere coacti essent, vigente Ioannis Petri Boyer et Iosephi Balthasaris Inginac Codice Rurali (Francice Code Rural). Ruralibus et asperis in areis, Haitiana administratio nimis inefficax esse solebat ad exsequendas suas proprias leges. Fuit urbe Dominicopoli ubi occupationis effectus acutissime sensi sunt et fuit ibi ubi independentiae motus ortus est.

Haitiana constitutio albicolores primores agros tenere vetavit et praecipuae Dominicianae familiae agrorum possessores vi proprietatibus suis privatae sunt. Complures in Cubam, Portum Divitem (qui ambo possessiones Hispanicae in illo tempore erant) aut in Grandem Columbiam emigraverunt, plerumque cohortantibus Haitianis officialibus qui agros acquirebant. Haitiani Ecclesiam Catholicam Romanam cum Francicis servorum dominis qui eos sub iugum miserant sociaverunt et omnes Ecclesiae proprietates confiscaverunt, omnes peregrinos clericos deportaverunt et reliquorum clericorum vincula cum Vaticano secaverunt.

Omnia educativa fastigia collapsa sunt; universitas clausa est, quia et opibus et studentibus carebat, cum Dominiciani iuvenes viri e 16 in 25 annos nati Haitianum in exercitum conscripti essent. Ioannis Petri Boyer copiae occupantes, quae magna ex parte Dominiciani erant, insolutae erant et Dominicianis e civibus pabulari spoliareque debuerunt. Haitia onerosum vectigal Dominiciano populo imposuit.

Multi albicolores e Dominicopoli in Portum Divitem ac Cubam (ambos rectos ab Hispania), Venetiolam et alibi fugerunt. Denique oeconomia defecit et vectigalia onerosa facta sunt. Rebelliones adhuc a libertis gesta sunt, dum Dominiciani Haitianique coniunctim laboraverunt ad eiiciendum Ioannem Petrum Boyer e potestate. Antihaitiani aliquot generum motus -pro independentia -pro Hispania, pro Francicis, pro Britannicis, pro Civitatibus Foederatis- corroborati sunt, deiecto Ioanne Petro Boyer anno 1843.

Independentia ex Haitia (1844)

Ioannis Paulus Duarte, pater conditor Rei publicae Dominicianae.

Anno 1844 popularis rebellionis motus ab Ioanne Paulo Duarte rectus induxit in Rei publicae Dominicianae independentiam sanctam declaratione ut omnes homines, sine discriminatione, aequi sint. Nascenti in re publica disputabant ei qui absolutam independentiam volebant et ei qui a natione evolutiore protectoratus optionem malebant.

Res publica Restitutionis et exeuns saeculum XIX

Anno 1860, Dominicianus praeses Petrus Santana foedus readmissionis in Hispaniam (anno 1861) obsignavit. Tale foedus aliquorum praefectorum rebellionem fecit, et bellum Restitutionis nuncupatum incepit. Anno 1865, res publica independentiam recuperavit, tempus sine gubernatione et continuis cum gubernantium mutationibus transeuns. Hic status duravit donec Ulixes Heureaux dictaturam per annos duodecim (inter 1887 et 1899) instituit, quae finivit eo occiso.

Ineunte saeculo XX (1900-1930)

Ineunte saeculo XX politica oeconomicaque instabilitas et saeculi XIX creditae pecuniae solvendae mora fecerunt ut eveniret quod nuncupatur "Prima Invasio Statunitensis", quae duravit e 1916 usque ad 1924. Per periodon inter 1924 et 1930, Dominiciana oeconomia tempus "Saltationem Millionum" (Hispanice Danza de los Millones) essentialiter propter aucta internationalis harundinis saccharinae pretia nominatum vixit.

Aetas Raphaëlis Trujillo (1930-1961)

Raphaël Trujillo anno 1952.

E 1930 usque ad 1961 natio sub Raphaëlis Leonidae Trujillo dictatura fuit, quae fuit tempus obscurissimum Dominicianae historiae, cum oppositorum insectatione et caedibus. Sublato Motu die 14 Iunii (Hispanice Movimiento 14 de Junio) anno 1959 et interfectis Sororibus Mirabal (Hispanice Hermanas Mirabal), regimen languescere coepit quoad Raphaël Trujillo anno 1961 occisus est.

Aetas Post Raphaëlem Trujillo (1961-2000)

Raphaële Trujillo occiso, natio aliquot gubernia transit apud quae inveniuntur id professoris Ioannis Bosch, menses septem postea prostratum; triumviratus; et Statunitensis armatus interventus anni 1965. Anno 1966 Ioachimus Balaguer potestatem accepit et ibi mansit per annorum duodecim periodum in gubernio semidictatoriali in quo usus est comitialibus fraudibus et repressionibus contra suos politicos oppositores.

Per anni 1978 comitia electus est Antonius Guzmán Fernández, oppositoris Factionis Revolutionariae Dominicianae (Hispanice Partido Revolucionario Dominicano; acronymo PRD). Fuit primum gubernium electum populari suffragio e 1924. Eius muneris tempus depictum est re ut esset unum liberalissimorum quod Res publica Dominiciana habuisset in decenniis. Finivit cum Antonius Guzmán anno 1982 se occidit et ei successit praeses vicarius Iacobus Majluta, qui per dies 43 gubernavit.

Anno 1982 vicit in comitiis Salvator Georgius Blanco, tunc gubernantis factionis, PRD. Anno 1986 denuo cepit potestatem Ioachimus Balaguer, natus 80 annos.

Anno 1990 victor fuit in comitiis circumdatis delationibus fraudum e parte Ioannis Bosch, Factionis Liberationis Dominicianae (Hispanice Partido de la Liberación Dominicana; acronymo PLD). Anno 1994, Ioachimus Balaguer denuo in comitiis vicit; sed, allegatis scripto fraude impedimentisque ut militantes oppositores suffragium ferrent, reductam suam praesidialem periodum ad biennium vidit, decernens comitia habere anno 1996.

Saeculum XXI

Anno 2000 Factionis Revolutionariae Dominicianae (Hispanice Partido Revolucionario Dominicano; acronymo PRD) Hippolytus Mejía comitiis vicit. Hoc oeconomicorum problematum tempus fuit. Hippolytus Mejía in conatu ut eligeretur anno 2004 a Leonello Fernández Factionis Liberationis Dominicianae (Hispanice Partido de la Liberación Dominicana; acronymo PLD) victus est. Anno 2008, Leonellus Fernández denuo electus est tertio munere. Leonellus Fernández et Factio Liberationis Dominicianae (Hispanice Partido de la Liberación Dominicana; acronymo PLD) creduntur inceptis quae nationem technologice promovit, sicuti constructione ferriviae subterraneae (Hispanice El Metro). Nihilominus eius administrationes de corruptione accusatae sunt.

Danilo Medina, Factionis Liberationis Dominicianae (Hispanice Partido de la Liberación Dominicana; acronymo PLD), electus est anno 2012 et rursus anno 2016. Ambivit de consilio magis pecuniae collocandae in programmatibus socialibus educationeque et minus in infrastructura.

Geographia

Rei publicae Dominicianae topographia.

Vallis Constantiae (Hispanice Constanza).

Rei publicae Dominicianae territorium orientalem partem insulae Hispaniolae, sitae in Mari Caribaeo et secundae insulae maximae Antillarum (post Cubam), comprehendit. Eius superficies 48 442 km² est. Natio solum unum terrestrem limitem cum Re publica Haitiana occidente habet et Oceano Atlantico septentrione et Mari Caribaeo meridie alluitur; Canalis Monensis (Hispanice Canal de la Mona) Rem publicam Dominicianam a Portu Divite separat.

Morphologia

Dominicianum territorium valde montuosum est, cui imminet Iugum Centrale (Hispanice Cordillera Central), in quo exstat Culmen Duarte (Hispanice Pico Duarte), maximum culmen in Caribaeo, 3 087 metra altum. Alia iuga montium Iugum Septentrionale (Hispanice Cordillera Septentrional) seu Iugum Montis Christi (Hispanice Sierra de Monte Cristi), Iugum Orientale (Hispanice Cordillera Oriental), Montes Yamasaenses (Hispanice Sierra de Yamasá), Montes Samanaenses (Hispanice Sierra de Samaná), Montes Baorucoense (Hispanice Sierra de Baoruco), Montes Neyba (Hispanice Sierra de Neyba) et Montes Martini Garcia (Hispanice Sierra Martín García) sunt.

Inter Iugum Centrale et Septentrionale patet Vallis Cibaoensis (Hispanice Valle del Cibao), ampla uberque planities quae dat nomen toti septentrionali nationis regioni. Austrorientali in zona patet altera ampla litoralis planities.

Maximus lacus Dominiciano in territorio Lacus Enriquillensis seu Henriculi (Hispanice Lago Enriquillo) est, 265 km2 latus et oceanicae originis et cum superficie 44 metra sita supra aequor maris.

Clima

Typi climatum Köppen Rei publicae Dominicianae.

Clima tropicum Caribicum cum abundantibus pluviis et obviis climaticis laciniis respectu altitudinis. Temperatura media annua (inter minimum et maximum valorem quotidianum) e 19,5 °C ad 15 °C altitudinum aequarum aut altiorum ad 1000 metra supra aequor maris usque ad 1500 metra supra aequor maris; e 15 °C ad 10 °C e 1500 metris usque ad 2000 supra aequor maris; e 10 °C ad 5 °C e 2000 metra usque ad 2500 supra aequor maris; e 5 °C ad 0 °C e 2500 ad 3000 metra supra aequor maris variant. Ad 200 metra supra aequor maris computantur circa 25,5 °C gradus mediae quantitatis annuae, ad transeundum ad 24 °C ad 400 metra supra aequor maris, 22,5 °C ad 600 metra supra aequor maris et 21 °C mediae quantitatis ad 800 metra supra aequor maris. Maximae normaliter 40 °C in vallibus calidas per periodos protectis attingere possunt, dum commune est ut attingantur 5 °C in montibus tempore anni minime calido sed haud dubie pluviosissimo, tempore pluviarum (Octobri, Novembri, Decembri et adhuc Ianuario). Attamen, perceptibiliter, in parte, praecipitationes nivosae exiguissimae sunt propter penuriam montium multum altorum (excepto Culmine Duarti solum 3000 metra supra aequor maris eminente).

Secundum tempus (et pluviarum et siccum) et respectu altitudinis maximae Solis in caelo, propter mediam nationis latitudinem, dies technice ex horis 11 ad solum minus quam horis 13 et minutis 16 durant.

Tempus pluviarum Maio incipit et Novembri finitur, quamquam in septentrionali nationis regione pluviae adhuc mense Decembri pergunt. Torrentis indoles nonnullas terrarum labes facit, quamquam maxima damna huracanis et tempestatibus tropicis afferuntur, quorum tempus anni ex Augusto usque ad Octobrem evenire solet.

Civilitas

Palatium Nationale (Hispanice Palacio Nacional) Dominicopoli.

Natio generis praesidialis res publica est. Omnes homines maiorea quam 18 annos nati suffragium ferre possunt, sicuti nupti homines, cuiuslibet aetatis. Nihilominus, vigiles et militares suffragium ferre nequeunt.

Potestas exsecutiva a praeside et praeside vicario quadrienni muneri electis repraesentatur. Comitia praesidialia in singula quadriennia multipla numeri quattuor (2008, 2004, 2000, etc...) die 16 Maii habentur.

Potestas legifera a Congressu Nationali Rei publicae Dominicianae (Hispanice Congreso Nacional de la República Dominicana) geritur, quem duae camerae componunt: Senatus (Hispanice Senado) et Camera Deputatorum (Hispanice Cámara de Diputados). Senatus 32 sedes et Camera Deputatorum 178 habet. Comitia legifera in sigulos annos pares haud divisibiles per quattuor habentur per suffragium directum.

Rationes internationales

Res publica Dominiciana arctas rationes cum Civitatibus Foederatis et cum aliis Interamericani systematis civitatibus habet. Res publica Dominiciana fortissima vincula et rationes cum Portu Divite habet.

Rei publicae Dominicianae rationes vicina cum Haitia intentae sunt propter Haitianam gregariam migrationem in Rem publicam Dominicianam, Dominicianis civibus Haitianos ob auctum scelus et alia socialia problemata culpantibus. Res publica Dominiciana ordinaria Organizationis Internationalis Francophoniae (Francice Organisation Internationale de la Francophonie) socia est.

Res publica Dominiciana foedus liberi commercii cum Civitatibus Foederatis, Costarica, Salvatoria, Guatimalia, Honduria et Nicaragua per Foedus Liberi Commercii inter Civitates Foederatas, Americam Centralem et Rem publicam Dominicianam (Hispanice Tratado de Libre Comercio entre Estados Unidos, Centroamérica y República Dominicana seu ILC; Anglice Dominican Republic-Central America Free Trade Agreement seu CAFTA-DR) et Foedus Sodalitatis Oeconomicae cum Unione Europaea et Communitate Caribica (Hispanice Comunidad del Caribe; Anglice Caribbean Community; Francice Communauté Caribéenne; et Batavice Caribische Gemeenschap) per Forum Caribicum seu CARIFORUM habet.

Vires armatae

Dominiciani milites Dominicopoli se exercentes.

Congressus (Hispanice Congreso) auctoritatem dat coniunctae vi militari 44 000 activorum laboris legatorum. Vera activa laboris vis circiter 32 000 est. Quorum propemodum 50% sunt in usu haud militaribus activitatibus sicuti praebitoribus securitatis apparatuum haud militarium gubernativorum, portoriis autoviarum, carceribus, silviculturae, publicis et privatis societatibus. Rerum militarium archistrategus praeses est.

Exercitus maior est quam aliae diaconiae coniunctae cum circiter 20 000 activis laboris legatis, consistens e peditatus cohortibus, cohorte auxiliari proelii una et cohorte auxiliari diaconiae in proelio una. Classis aëria praecipuas stationes duas operatur: alteram australi in regione prope Dominicopolin et alteram septentrione in regione prope Portum Argentarium (Hispanice Puerto Plata). Classis praecipuas stationes navales duas, alteram Dominicopoli et alteram Caldariis (Hispanice Las Calderas) austroccidentali in litore operatur et operatorias naves duodecim tenet. Res publica Dominiciana secundas maiores res militares Caribaea in regione post Cubam habet.

Vires armatae Corpus Securitatis Specializatum Aëroportuum (Hispanico acronymo CESA) et Corpus Securitatis Specializatum Portuum (Hispanico acronymo CESEP) instruxerunt ad explendas internationalis securitatis necessitates his in areis. Virium armatarum secretarius etiam destinata ad formandum praesidium limitare (Hispanico acronymo CESEF) nuntiavit. Vires armatae 75% operariorum Directorio Nationali Investigationum (Hispanico acronymo DNI) et Directorio Nationali Contra Drogam (Hispanico acronymo DNCD) praebent.

Vis Custodiae Nationalis Dominicianae 32 000 custodum continet. Custodia non pertinent ad vires armatas sed aliquae superposita securitatis munera partiuntur. Tres et sexaginta per centum vis in areis munera traditionalem extra custodiam ministrant, simili modo statui eorum militarium parium.

Divisio administrativa

Si plus cognoscere vis, vide etiam Provinciae Rei publicae Dominicianae.

Si plus cognoscere vis, vide etiam Municipia Rei publicae Dominicianae.

Provinciae Rei publicae Dominicianae.

Res publica Dominiciana divisa est in provincias 31. Dominicopolis, caput, designatum est Districtus Nationalis (Hispanice Distrito Nacional). Provinciae in municipia divisae sunt, quae sunt secundi gradus politica administrativaque subdivisio hac in natione. Praeses 31 provinciarum gubernatores designat. Alcaldes (Hispanice alcaldes seu síndicos) et coetus municipales districtus municipales et Districtum Nationalem (Dominicopolin) administrant, qui eliguntur eodem tempore quam congressuales repraesentantes.

Oeconomia

Dominicopoleos centrum pecuniarium Rei publicae Dominicianae est.

Index inflationis per annum secundum fontem Merkap Rei publicae Dominicianae.

Oeconomia praecipue in agricultura et periegesi nititur. Agricultura 7,1% e PDG (anno 2010) repraesentat, industriae 28,3% e PDG (eodem anno) repraesentant, et diakoniae, praesertim periegesis, 64,6 e PDG (eodem etiam anno) repraesentant. Periegesis crescens pondus ex annis 1990 capit. Quae plus quam milliardum dollariorum repraesentat, et exsulum remissiones, praesertim e Civitatibus Foederatis, 1,5 milliarda dollariorum (anno 2000) repraesentant. Periegesis et remissiones ex exteris nationibus duos praecipuos pecuniae exterae fontes constituunt.

Anno 2009, PDG realis 46,74 milliarda dollariorum Statunitensium erat, dum PIB pro incola 8 300 dollariorum erat et index inflationis 1,4% erat.

Annis 2003 et 2004, natio, contextu plurium scandalorum inter quae hoc societatis argentariae Banco Intercontinental, gravem crisin pecuniariam cognovit, quae in fortem devaluationem pensi Dominiciani (cuius paritas circiter e 16 pensis Dominicianis pro uno dollario Statunitensi ad 50 pensa Dominiciana pro uno dollario Statunitensi transivit), magnam inflationem et debiti contracti crisin induxit. Hanc crisin pecuniariam ampla deminutio fastigii vitalis incolarum comitata est.

Administrationis mutatio post comitia praesidialia anni 2004, exeunte qua praeses exeuns electus non est, denuo dedit fiduciam internationalibus collatoribus, exeunte anno 2004 resiliente penso Dominiciano (28,45 pensorum Dominicianorum pro uno dollario Statunitensi). Annis 2005 et 2006, natio forte incrementum redintegravit, macrooeconomico statu stabilito.

Proventus domesticus grossus nominalis secundum fontem.

Die 22 Novembris anni 1916, sacerdos Michael Dominicus Fuertes Loren paroechiae Barahonensis a Ministerio Rei publicae Dominicianae veniam petivit ut exploraretur exercereturque fodinam quam is invenerat et quae continebat quoddam caeruleum saxum, larimar. Quod de caerulei coloris pectolitho agitur qui solum in Re publica Dominiciana et Italia invenitur. Quia nemo id de quo is loquebatur cognovit, eius petitio ad irritum cecidit et huius caerulei saxi inventio retardata est.

Larimaris vena rursus inventa anno 1974 sed solum ex anno 1976 execita est. Duo incolae ex villagio Los Chupaderos, circa decem chiliometra ab urbe Barahona, quemdam colorem caeruleum super orae harena et in fundo fluminis Bahoruconis, in Mare Caribaeum influentis, animadverterant. Cum fluctum pedibus ascendissent, sic venam super sitam, in cacumine montis tecti luxuriosa tropici generis vegetatione, invenere. Nomen "larimar" a Michaele Méndez datum est, miscendo nomine suae filiae, "Larissa", cum Hispanico substantivo "mar", "mare" significante.

Villagii Los Chupaderos fodina sola larimaris fodina in toto orbe terrarum cognita constituit et larimar anno 1979 gemma classificatum est. Fodina in partes duas scissa est: hinc fossio a Civitate effecta machinalis reddita est, illinc ea humilium fossorum qui archaicis adiumentis laborant.

Evaluatur qualitas petrae secundum colorationem: petra profundius caerulea, pretiosior est.

Subvirides colorationes quoque cognoscuntur sed non bene aestimantur, nisi viridis intensus sit. Huius pectolithi crystallizatio intra caminos vulcanicos, ubi incandescens materia gase pulsa, fit. Quamobrem, larimaris fossio de horum caminorum situ pendet. Etiam sociantur ad alios colores et alia mineralia. Rubrae colorationes in larimari ferri vestigia indicant. Notandum est pectolithos photosensibiles esse, eapropter larimar caeruleam colorationem amittit per annos.

Res publica Dominiciana etiam est locus pracipuarum sucini venarum.

Infrastructura

Vectura

Via principalis El Malecón Dominicopoli.

Natio tres truncales vias autocineticas habet, quae omnes praecipuas urbes connectunt. Quae sunt DR-1, DR-2 et DR-3, quae e Dominicopoli versus septentrionales (Cibaonem), austroccidentales (Meridiem) et orientales nationis partes (Orientem), respective, discedunt. Haec viae autocineticae consequenter emendatae sunt expansis denuoque constructis multis sectionibus. Aliae duae nationales viae autocineticae divortio (DR-5) aut aliis tramitibus (DR-4) inserviunt.

Praeter nationales viae autocineticas, gubernium se in expansiva reconstructione tramitum secundariorum divortii implicavit, qui minores urbes truncalibus cum viis autocineticis connectunt. Ultimis paucis annis gubernium viam cum portorio 106 chiliometra longam Dominicopolin boreorientali nationis paeninsulae connectentem construxit. Viatores nunc in Xamanam paeninsulam minus quam horas duas venire possunt. Alias apud additiones sunt viarum autocineticarum DR-28 (inter Iarabacoam et Constantiam) et DR-12 (inter Constantiam et Bonaonem) reconstructio. Quamquam conatus facti sunt, multi tramites secundarii adhuc imbituminati aut conservatione egentes manent. Est in praesenti nationale programma ad bituminandos hos et alios usitatos tramites. Etiam, ferriviae urbicae systema Sancti Iacobi Equitum rationis phasi sed in praesenti in spe est.

Praecipuae laophoriorum diaconiae duae in Re publica Dominiciana sunt: altera a gubernio recta, per societates Oficina Técnica de Tránsito Terrestre (OTTT) ac Oficina Metropolitana de Servicios de Autobuses (OMSA) et altera privatis a societatibus recta, apud quas Federación Nacional de Transporte La Nueva Opción (FENATRANO) ac Confederación Nacional de Transporte (CONATRA). Gubernii systema vecturae magnos tramites in territoriis urbis sicuti Dominicopoli et Sancti Iacobi Equitum tegit.

Sunt multae privatae laophoriorum societates, sicuti Metro Servicios Turísticos et Caribe Tours, quae quotidianos tramites operantur.

9000 serierum paria in ferrivia subterranea Dominicopolitana probantur.

Res publica Dominiciana ferriviae subterraneae systema Dominicopoli, nationis capite, habet. Est extensissimum ferriviae subterraneae systema insulari in Caribaeo et regione America Centrali per longitudinem et stationum numerum. Ferrivia subterranea Dominicopolitana praecipuae "Rationis Expertae Nationalis" pars est ad emendandam vecturam Dominicopoli non minus quam reliqua in natione. Primus trames designatus est ut levaretur maxima vehiculorum frequentia in viis principalibus Máximo Gómez et Hermanas Mirabal. Secundus trames, qui Aprili anni 2013 apertus est, maximam frequentiam per andronem Duarte-Kennedy-Centenario urbe ex occidente in orientem levare significatur. In praesenti ferrivia subterranea 27,35 chiliometra seu 16,99 milia passuum longa est, apertis duorum tramitum sectionibus Augusto anni 2013. Antequam secundus trames aperiretur, 30 856 515 insessorum in ferrivia subterranea Dominicopolitana anno 2012 vecti sunt. Ambobus tramitibus apertis, insessorum quantitas auxit ad 61 270 054 insessorum anno 2014.

Instrumenta communicationis socialis

Res publica Dominiciana bene evolutam telecommunicationum infrastructuram habet, cum diffusis diaconiis telephonorum gestabilium et domesticorum. Interrete caplare et DSL in plerisque nationis partibus apta sunt et multi praebitores diaconiarum interretialium diaconiam interretialem sine filis 3G offerunt. Res publica Dominiciana secunda natio in America Latina fuit cui fuit diaconia sine filis 4G LTE. Relatae velocitates sunt e 256 chiliobitorum pro secundo aut 128 chiliobitorum pro secundo residentialibus diaconiis, usque ad quinque megabitos pro secundo aut unum megabitum pro secundo residentialibus diaconiis.

Commerciali diaconiae sunt velocitates e 256 chiliobitorum pro secundo usque ad 128 chiliobitorum pro secundo (omnes congeries numerorum velocitates pro fluxu et contra fluxum, id est, ad usuarium et ex usuario, denotant). Incepta ad extendendos campos retis Wi-Fi Dominicopoli facta sunt. Commerciales nationis stationes radiophonicae et televisificae in processu transferendi ad spectrum digitale sunt, via HD Radio et HDTV, postquam officialiter adoptatae essent normae ATSC sicuti digitale instrumentum, exstincta analogica transmissione Septembri anni 2015. Societas telecommunicationes hac in natione regens INDOTEL (Instituto Dominicano de Telecomunicaciones) est.

Maxima telecommunicationum societas Claro est, pars societatis Caroli Slim América Móvil, sine filis, cum filis, fasciae latae et IPTV diaconias praebens. Iunio anni 2009 erant amplius octo milliones subnotatorum lineae telephonicae (et sine et cum filis) in Re publica Dominiciana, quod 81% incolarum nationalium repraesentat et quinquies incrementum ex anno 2000, cum 1,6 milliones erant. Campus telecommunicationum circa 3.0% PDG generat. 2 439 997 usuariorum interretialium Martio anni 2009 erant.

Novembri anni 2009, Res publica Dominiciana prima Latinamericana natio facta est quae "conspectum generis" includi in omni informationis communicatoriaeque technologiae proposito et programmate evoluto a gubernio pollicita est. Quod est pars regionalis propositi eLAC2010. Instrumentum quod Dominiciani omnes publica proposita designare aestimareque elegerunt methodum aestimationis generis APC est.

Electricitas

Electricitatis diaconia inconstabilis est e Raphaëlis Trujillo aera et tantum quam 75% apparatuum veteres sunt. Antiquum nationis rete electricum transmissionis amissiones affert magnam perscriptae electricitatis partem e generatoriis explicantes. Huius campi privatizatio per praevium Leonelli Fernández gubernium coepit. Recens collocatio pecuniae in "Magnus Electriductus inter Dominicopolin et Sanctum Iacobum Equitum ad ferendam potentiam 345 chiliovattiorum, , reductis transmissionis amissionibus, praecipua collocatio pecuniae nationali in reti e mediis annis 1960 refertur.

Per Raphaëlis Trujillo regimen, electrica diaconia introducta est multis urbibus. Paene 95% usus in ratione nequamquam relatae sunt. Circa 2,1 millionum domorum dimidium in Re publica Dominiciana indicem mensorium habet et plerique non solvunt aut solvunt fixum menstruale pretium suae electricae diaconiae.

Domibus et generaliter electrica diaconia praebetur 110 voltiis alternans 60 hertziis. Statunitenses electrina vi actae machinae sine immutatione suo munere funguntur. Plerique Dominiciani ad electricitatem accessum habet. Periegeticae areae firmiorem electricitatis fluxum habere solent, sicuti negotia, itinerum, salutis et vitales infrastructurae. Intensi conatus nuntiati sunt qui efficaciam praebitionis locis ubi collectionis index 70% attingant augeant. Electrico sectori magna vis politica confertur. Aliquae electrifinae societates satis pecuniae carent et aliquando sufficientem alimenti copiam emere nequeunt.

Suppeditatio aquae et purgatio

Res publica Dominiciana speciosa incrementa accessui suppeditationis aquae et purgationis per praeterita duo decennia attigit. Nihilominus, qualitas diaconiarum suppeditandae purgandae aquae egens manet, quamquam oeconomia valde per annos 1990 crevit. Etsi melioratorum fontium aquae et melioratae purgationis opertio 86% et 83% respective relative altior est, sunt substantivae regionales dissimilitudines. Pauperes domi minores accessus gradus exhibent: solum 56% pauperum domorum cum domesticis aquae conexionibus conectuntur, dispar 80% domorum haud pauperum. Solum 20% pauperum domorum accessum ad cloacas habent, dispar 50% haud pauperum.

Societas

Demographia

Incolae Rei publicae Dominicianae inter annos 1961 et 2003.

Rei publicae Dominicianae incolae 10 648 791 anno 2016 erant. Anno 2010, 31,2% incolarum minus quam 15 annos nati erant, et 6% incolarum erant magis 65 annos nati. Annuus index incrementi incolarum inter annos 2006 et 2007 1,5% erat, proiecto numero incolarum anni 2015 10 121 000.

Spissitudo incolarum anno 2007 192 hominum pro chiliometro quadrato (seu 498 hominum pro mille passuum quadratorum) erat et 63% urbanas areas incolabant. Meridionales litorales planities et Vallis Cibaoensis densissime habitata loca sunt in natione. Caput Dominicopolis numerum incolarum 2 907 100 habebat anno 2010.

Apud alias ponderis urbes sunt Sanctus Iacobus Equitum (cum 745 293 incolarum), Romana (cum 214 109 incolarum), Sanctus Petrus de Macoris (cum 185 255 incolarum), Hygvei seu Salvaleon (cum 153 174 incolarum), Sanctus Franciscus de Macoris (cum 132 725 incolarum), Portus Argentarius (cum 118 282 incolarum) et Conceptio de Vega (cum 104 536 incolarum). Secundum Nationes Unitas, index incrementi urbanorum incolarum inter annos 2000 et 2005 2,3% erat.

Ethnē

Dominiciani Mocae.

Incolae Rei publicae Dominicianae 73% ethnice mixtae originis, 16% albicolores et 11% nigricolores sunt. Immigrantia apud ethnē hac in natione sunt Mesanatolica —praesertim Libanenses, Syriaci et Palaestini— sunt.

Numerosi immigrantes ex aliis Caribicis nationibus venerunt, quia natio oeconomicas opportunitates obtulit. Sunt circa 32 000 Iamaicanorum Rem publicam Dominicianam incolentes. Est crescens Portoricensium immigrantium numerus, praesertim Dominicopoli et in locis circumiectis; Creduntur numerare propemodum 10 000. Sunt circiter 700 000 hominum Haitianae originis, inclusa stirpe in Re publica Dominiciana nata.

Asiani Orientales, imprimis ethnice Seres et Nipponenses, quoque inveniri possunt. Europaei ab Hispanis maxime repraesentantur, sed etiam sunt minores multitudines Iudaeorum Germanicorum, Italianorum, Lusitanorum, Britannicorum, Batavorum, Danorum et Hungarorum. Aliqui conversi Sepharditae Iudaei ex Hispania primarum expeditionum pars fuerunt, solum Catholici in Mundum Novum venire permissi sunt. Postea, fuerunt Iudaei migrantes ex Hiberia et Europa annis 1700 venientes. Aliqui in attingendo Mari Caribaeo successere profugi per et post Secundum Bellum Mundanum Aliqui Sepharditae Iudaei Sosuae residunt, dum alii dispersi sunt totam per nationem. Se Iudaei identificantes 3 000 numerantur; alii Dominiciani Iudaicam originem habere possunt propter matrimonia inter conversos Iudaeos Catholicos et alios Dominicianos e colonialibus temporibus. Aliqui Dominiciani in Civitatibus Foederatis Americae nati nunc in Re publica Dominiciana residunt, creantes certam exsilum communitatem.

Linguae

Rei publicae Dominicianae plerique incolae Hispanice loquuntur. Localis linguae Hispanicae varietas lingua Hispanica Dominiciana nuncupatur, quae arcte assimulatur aliis vernaculis in Mari Caribaeo et linguae Hispanicae Canariae. Praeterea, vocabula ab Indigenicis Caribicis linguis particularibus insulae Hispaniolae mutuata est. Scholae ad instar Hispanicum exemplar educativum fundatur; Lingua Anglica et Francica obligatoriae linguae peregrinae et privatis et publicis scholis sunt, quamquam qualitas docendarum linguarum peregrinarum ieiuna est. Aliquae privata instituta educativa disciplinam aliarum linguarum, insigniter Italianae, Iaponicae et Mandarinae, praebent.

Lingua creola Haitiana maxima lingua minoritaria est in Re publica Dominiciana et ea loquuntur Haitiani immigrantes et eorum posteri. Est communitas paucorum milium hominum quorum proavi Lingua Anglica Samanaensi in Paeninsula Samanaensi loquebantur. Qui sunt posteri antiquorum addictorum Aframericanorum qui saeculo XIX venerant, sed solum pauci senes hac lingua hodie loquuntur. Periegesis, cultura popularis Statunitensis, Dominicianorum Statunitensium affectio et nationales oeconomicae relationes cum Civitatibus Foederatis Americae alios Dominicianos ad discendam linguam Anglicam incitant. Res publica Dominiciana collocata est ex ordine secundo in America Latina et tertio vicesimo in toto orbe terrarum in proficientia linguae Anglicae.

Dominicianorum sermo patrius secundum anni 1950 censum

Lingua	Totum %	Urbibus %	Ruri %
Hispanica	98,00	97,82	98,06
Francica	1,19	0,39	1,44
Anglica	0,57	0,96	0,45
Arabica	0,09	0,35	0,01
Italiana	0,03	0,10	0,006
Alia lingua	0,12	0,35	0,04

Religio

Cathedralis Dominicopolitana, prima cathedralis Americae.

Religio			Percentatio
Christiani			95.0%
Sine religione			2.6%
Aliae religiones			2.2%

Res publica Dominiciana libertatem religionis, per suam constitutionem, permittit, dum etiam omnibus religionibus tolerationem confirmat. Attamen, Ecclesia Catholica Romana religio publica habetur, culta a 68,9% incolarum. Catholicos Romanos sequuntur Protestantes (18,2%), irreligiosi (10,6%) et aliorum religionum asseclae (2,3%), ubi includuntur Musulmani, Iudaei, religiones Afrocaribicae (Palus, Vodun, Sanctaria et caetera) apud alias. Nuper hac in natione coeperunt coli aliae denominationes religiosae, sicuti Spiritae (2,2%), Mormones (1,1%), Buddhistae (0,1%), Bahaistae (0,1%) et religiones traditionales Sinicae (0,1%). Nationi duae sanctae patronae sunt: Domina Nostra de la Altagracia et Nostra Domina Mercedis.

Ecclesia Catholica exeunte saeculo XIX auram popularem perdere coepit. Quod accidit quia deficiebat collocatio pecuniae sacerdotibus et programmatibus subsidii. Eodem tempore motus Evangelicus Protestans auram popularem adipìsci coepit. Hac in natione religiosae discordiae rarae sunt.

Praecipuae urbes

Hic inferius est tabula cum urbibus populosissimis in Re publica Dominiciana secundum Sationem Nationalem Statisticae anno 2015.:

Positio	Urbs	Provincia	Incolae	Positio	Urbs	Provincia	Incolae
1	Dominicopolis seu Sanctus Dominicus	Districtus Nationalis	4 665 802	11	Sanctus Ioannes Maguanensis	Sanctus Ioannes	156 583
2	Sanctus Iacobus Equitum	Sanctus Iacobus	1 301785	12	Cotoy	Provincia Sanchezramirensis	154 343
3	Portus Argenteus seu Portus Argentarius	Portus Argenteus seu Portus Argentarius	330 783	13	Urbs Baniensis	Peravia	145 595
4	Hygvei seu Salvaleon	Altagracia	322 266	14	Bonao	Dominus Nouel	142 984
5	Sanctus Petrus de Macoris	Sanctus Petrus de Macoris	263 077	15	Haina	Sanctus Christophorus	142 322
6	Conceptio de Vega	Vega seu Provincia Vegensis	253 919	16	Barahona	Provincia Barahonensis	138 470
7	Sanctus Christophorus	Sanctus Christophorus	240 705	17	Azua Compostellae	Azua	125 487
8	Sanctus Franciscus de Macoris	Duarte	213 906	18	Mao	Valverde	117 481
9	Romana	Romana	207 784	19	Nagua	Maria Trinitas Sánchez	117 195
10	Moca	Provincia Espaillatensis	186 225	20	Villa Formosa	Romana	108 563

Immigratio et emigratio

Iaponiensis descendentis familia Constantiae vicinitate Coloniae Iaponicae.

Saeculo XX, multi Arabes (e Libano, Syria et Palaestina), Iaponienses et, minore gradu, Coreani in natione agricolae et mercatores consederunt. Sinenses societates negotia in telecommunicationibus, fodinis et ferrivia invenerunt. Arabica communitas auget crescenti indice et numerantur 80 000.

Praeterea, descendentes immigrantium ex aliis Caribicis insulis venientium sunt, apud quas Sanctus Christophorus et Nives, Antiqua, Sanctus Vincentius, Mons Serratus, Tortola, Sancta Crux, Sanctus Thomas et Guadalupia. Qui harundinis saccharinae plantationibus et navalibus Sancti Petri de Macoris et Portu Argenteo seu Portu Argentario laborabant. Portoricenses, et minore gradu, Cubani immigrantes in Rem publicam Dominicianam e mediis annis 1800 usque ad annum 1940 propter inopem oeconomiam et socialem perturbationem in suis respectivis nationibus fugerunt. Multi Portoricenses immigrantes Hygveis seu Salvaleone, apud alias urbes, consederunt et rapide assimulati sunt similem ob culturam. Ante Secundum Bellum Mundanum, 800 Iudaeorum profugorum in Rem publicam Dominicianam venerunt.

Innumeros immigrantes e Caribicis nationibus venerunt, quia natio oeconomicas opportunitates ottulit. Sunt 32 000 Iamaicanorum Rem publicam Dominicianam incolentium. Est crescens Portoricensium immigrantium numerus, praesertim Dominicopoli et locis circumiectis; Creduntur numerare circa 10 000.

Haitiana immigratio

Satellitalis imago finium inter nudum Haitiae prospectum (laeva) et Rei publicae Dominicianae (dextera), in promptu posita desilvatione Haitiani lateris.

Dominiciani et Haitiani lineati ad frequentandas medicos praebitores e Subsidiis Exercitus Statunitensis.

Haitia Rei publicae Dominicianae vicina natio et valde inopior, minus evoluta et praeterea minime evoluta natio in Hemisphaerio Occidentali est. Anno 2003, 80% Haitianorum pauperes (54% abiecta paupertate viventes) et 47,1% analphabeti erant. Novem millionis hominum natio quoque rapide crescentem numerum incolarum habet, sed circiter duae tertiae partes operariorum formalibus laboribus carent. Haitianus per capita PDG 1 300 $ anno 2008 aut minus quam una sexta pars Dominiciani erat.

Ideo hecatontades milium Haitianorum in Rem publicam Dominicianam migraverunt, aestimatis 800 000 Haitianorum hac in natione., dum alii in Haitia natos tam numerosos quam millio putant. In demissi salarii et haud idoneis laboribus in re exstructoria, domestica purgatione et harundinetis saccharis laborare solent. Sunt accusationes ut aliqui Haitiani immigrantes condicionibus similibus servitudini laborent et valde sub iugum mittantur.

Propter basicarum opium et medicarum facultatum carentiam in Haitia, magnus Haitianarum feminarum numerus, crebro cum aliquot salutis problematibus advenientes, Dominicianum versus solum limites transeunt. Consulto adveniunt per ultimas gravitatis hebdomades medicam curam partui impetratum, quia Dominiciana publica nosocomia medicas curas non recusant propter nationalitatem aut legalem statum. Statistica Dominicopolitano e nosocomio circa 22% partuum Haitianarum matrum esse referunt.

Haitia quoque severam ambitalem degradationem patitur. Desilvatio in Haitia divulgata est; hodie minus quam quaternae centesimae partes Haitianarum silvarum manent, et pluribus in locis solum usque ad saxum basale valde erodatum est. Haitiani carbonem ligni urunt ut 60% domesticae energiae producantur. Cum Haitia virentem materiem urendam consumpsisset, Haitiani illegalem carbonis mercatum Dominiciano in latere creaverunt. Consertoriae aestimationes illegalem motum 115 tonnarum carbonis per hebdomadem e Re publica Dominiciana in Haitiam calculant. Dominiciani officiales saltem decem autoplautra per hebdomadem carbone onerata fines transire aestimant.

Anno 2005, Dominicianus Praeses Leonellus Fernández collectivas Haitianorum expulsiones impugnant, quia factae sunt "abusivo inhumanoque modo". Cum Nationum Unitarum delegatio praeliminariam relationem se grave problema rassismi discriminationisque contra Haitianae originis homines invenisse affirmantem edixisset, Dominicianus Minister Rerum Externarum Carolus Morales Troncoso formalem affirmationem id denuntians edixit, asserverans: "nostri fines cum Haitia problemata habent; hoc est nostra realitas et intellegenda est. Praecipuum suverenitatem cum indifferentia et securitatem cum xenophobia non confundere est".

Haitianorum immigrantium pueri crebro discives sunt et diakoniae eis denegantur, quoniam etiam parentibus denegatur Dominiciana nationalitas, et transeuntes residentes propter suum illegalem aut indocumentatum statum putantur; pueris, quamquam crebro eligibiles sunt Haitianae nationalitati, haec negatur ab Haitia, ob carentiam propriorum documentorum aut testium.

Emigratio

Pompa Diei Dominiciani Novi Eboraci anno 2014.

Trium exeuntis saeculi XX undarum prima anno 1961 coepit, interfecto dictatore Trujillo, propter metum talionis a dictatoris Trujillo sociatis et politicam incertitudinem generatim. Anno 1965 Civitates Foederatae Americae militarem Rei publicae Dominicianae occupationem inceperunt ut finiretur bellum civile. Praeter haec, Civitates Foederatae itinerum restrictiones leniverunt, quod facilius ut Dominiciani Statunitensia visa impetrarent fecit. E 1966 in 1978, exodus perrexit, propulsus alta vacuitate laboris et politica repressione. Communitates prima immigrantium unda in CFA sessae rete quod posteriores adventus adiuvaret creaverunt.

Ineuntibus anni 1980, horarium deminutum operis, inflatio et incrementum valoris dollarii, omnia ad tertiam emigrationis undam e Re publica Dominiciana contribuerunt. Hodie, emigratio e Re publica Dominiciana alta manet. Anno 2012 erant propemodum 1,7 milliones Dominiciani descendentes in CFA, computatis et nativis et peregre natis. Erat etiam crescens Dominiciana immigratio in Portoricum, cum prope 70 000 Dominicianorum ibi anno 2010 viventium. Quamquam iste numerus lente decrevit et immigratio motus inversus est ob Portoricensem crisin oeconomicam anni 2016.

Valetudo

Valetudinarium Metropolitanum Sancti Iacobi Equitum.

Anno 2007, Res publica Dominiciana natalium indicem 22,91 pro 1000 et mortuorum indicem 5,32 pro 1000 habuit. Dominiciana iuventus in Re publica Dominiciana aetatis grex sanissimus est.

Sidae et viri VIDH praevalentia in Re publica Dominiciana anno 2011 et propemodum in 0,7% collocatur, quae est relative demissa Caribicas intra formas, cum circiter 62 milliones Dominicianorum positivorum sidae/viro VIDH. Per contra, vicina Haitia sidae viri VIDH indicem ad Rem publicam Dominicianam correspondentem duplicat. Missio in CFA fundata ad pugnandum contra sidam hac in natione adiuvat. Febris dengue endemica in Re publica facta est et sunt casus malariae et Zikae viri.

Abruptio graviditatis illegalis est omnibus casibus in Re publica Dominiciana, prohibitio quae includit conceptiones post stuprum aut incestum et condicionibus quibus matris valetudo in periculo versatur, quamquam sit letalis. Haec prohibitio reiterata est a Gubernio Dominiciano in rogatione constitutionalis emendationis Septembri anni 2009.

Educatio

Universitas Autonoma Dominicopolitana (Hispanice: Universidad Autónoma de Santo Domingo).

Ludus litterarius a Ministerio Educationis temperatur, cum educatio omnium civium et iuvenum ius in Re publica Dominiciana sit.

Puerorum ludus dissimilibus in cyclis ordinatur et prodest ad circulum aetatis inter 2 et 4 ac ad circulum aetatis inter 4 et 6. Puerorum ludus obligatorius non est, excepto ultimo anno. Basica educatio obligatoria est et prodest pueris inter 6 et 14 annos natis. Educatio Secundaria obligatoria non est, quamquam est munus Civitatis eam offerre gratis. Prodest pueris inter 14 et 18 annos natis et ordinatur communi in nucleo quattuor annorum et trium modorum bimorum studiorum quae offeruntur in tribus dissimilibus optionibus: generali seu academico, polytechnico (industriali, agrario et diaconiis) et artificioso.

Educationis Superioris systema in institutis et universitatibus consistit. Instituta maioris technici gradus cursus offerunt. Universitates curricula technica, graduum et postgraduum offerunt; temperantur a Ministerio Educationis Superioris, Scientiae et Technologiae.

Crimen

Anno 2012 Res publica Dominiciana indicem caedium 22,1 pro 100 000 hominum habebat. Erat summa 2 268 caedium in Re publica Dominiciana anno 2012.

Res publica Dominiciana locus transitus Columbianis drogis destinatis ad Europam non minus quam Civitates Foederatas Canadamque facta est. Lavatio pecuniae a Columbianis drogae chartellis propter illicitarum pecuniariarum transactionum facilitatem secundatur. Anno 2004, aestimabatur 8% cocaini furtim in Civitates Foederatas importati per Rem publicam Dominicianam venisse. Res publica Dominiciana respondit cretis conatibus prehendendorum drogiae transituum, illorum involutorum comprehendorum tradendorumque et confligendae lavationis pecuniae.

Crebro levis tractatio violentorum scelerorum continuus localis controversiae fons fuit. Aprili anni 2010, quinque adulescentes, 15 et 17 annos nati, telo duos autocineti meritorii rectores transfixerunt et interfecerunt et alios quinque interfecerunt cum coegissent eos acidum purgatorium bibere. Die 24 Septembris anni 2010, adulescentes ad catenase tribus ad quinque annos damnati sunt, quamquam autocineti meritorii rectorum familiae reclamitaverunt.

Cultura

Propter culturalem syncretismum, Dominicianorum cultura moresque Europaeam culturalem basin habet, et Africis et autochthonicis Tainicis elementis affectam, quamquam endogena elementa Dominicianam intra culturam orta sunt; culturaliter Res publica Dominiciana est apud Europaissimas nationes in America Hispanica, iuxta cum Portorico, Cuba, Chilia Media, Argentina et Uraquaria. Hispanica instituta coloniali tempore in Dominicianae culturae creatione praevalere potuerunt, sicuti relativus successus in acculturatione et assimilatione culturali Africorum servorum Africum culturalem pondus deminuerunt, comparatione aliarum Caribicarum nationum.

"Agricola Cibaoenis" (Hispanice Campesino cibaeño), anno 1941 in Museo Artis Modernae (Hispanice Museo de Arte Moderno) Dominicopoli.

Musica et artes athleticae praecipuae Dominiciana in cultura sunt, cum essent meringinis ac bachata (Hispanice merengue ac bachata, respective) nationales saltatio musicaque et basipila percara ars athletica.

Artes oculorum

Dominiciana ars forsitan nitidorum ardentiumque colorum imaginibusque quae in omnibus periegeticis munusculorum tabernis totam per nationem venduntur adiuncta est. Nihilominus, natio longam bellarum artium historiam in medios annos 1800 regressam habet, cum natio independens facta est et nationalis artis scaena oriri coepit.

Historice, huius temporis picturae in imaginibus conexis ad nationalem independentiam, historicas scaenas, efficies sed etiam topia et naturae mortuae imagines versae sunt. Picturae genera inter neoclassicismum et romanticismum extenduntur. Inter annos 1920 et 1940 artis scaena realismi et impressionismi generibus affecta est. Dominiciani artifices in frangenda priora academica genera incubuerunt ut evolverentur independentiora individualiaque genera.

Architectura

Pantheum nationale Dominicopoli.

Architectura in Re publica Dominiciana complexam dissimilium culturarum permixtionem repraesentat. Profundum Europaeorum colonorum pondus evidentissimum totam per nationem est. Ornatis designationibus et barocis structuris distinctum, hoc genus urbe capite Dominicopoli melius videri potest, quae est domus primae cathedralis, castelli, monasterii et fortalitiae in tota America, sitorum Urbe Coloniali (Hispanice Ciudad Colonial) huius urbis, area declarata patrimonio totius mundi ab UNESCO. Designationes extensae sunt per villas et aedificia totam per nationem. Animadverti potest quoque in aedificiis exteriores partes tectorio politas, flexas ianuas fenestrasque et rubrarum tegularum tecta continentibus.

Autochthones Rei publicae Dominicianae gentes etiam significativum pondus in nationis architectura habuit. Taini magnopere anacartio et guano (siccis arecaceais foliis) nitebantur ad componenda opera manualia, opera artis, supellectiles et domos. Luto, culmatis tectis et anacartio, dederunt aedificiis interioribusque supellectilibus naturalem aspectum, continenter mixtum cum insulae circumiectis.

Nuper, orta periegesi et crescente favore populi sicuti Caribica vacationis destinatione, architecti in Re publica Dominiciana nunc innivatorias designationes emphasim in luxu ponentes incorporare coepit. Multimodis architecturalia loca ludrica, villae et deversoria nova genera implent, dum exsecutiones veteribus de rebus offeruntur. Hoc novum genus simplificatis angularibus angulis et magnis fenestris exteriores interioresque partes commiscentibus depingitur. Habita cultura sicuti toto, praesentes architecti locupletem Rei publicae Dominicianae historiam et aliquot culturas complectuntur ad creandum aliquod novum. Inspectis novis villis, inveniri potest trium praecipuorum generum coniunctio: villa angularem, modernisticam aedificationem, flexas Hispanici Colonialis generis fenestras et traditionalem Tainicum lectulum pensilem in cubiculi maeniano continere potest.

Coquina

Tzitzarro mixtus, commune ferculum hac in natione ortum ex Vandalitia in meridionali Hispania.

Dominiciana coquina praesertim Hispanica, Tainica, et Africa est. Usitata coquina simillima inventae^? in aliis Latinamericanis civitatibus est, sed multa e ferculorum nominibus dissimilia sunt. Ientaculi ferculum ex ovis et mangu (Hispanice mangú) sive aulicoctorum plantanorum pulticula consistit. Vigoratiores^? mangus versiones sociantur frictae carni, praesertim salumini Dominiciano (Hispanice salami Dominicano); caseo; aut ambobus. Prandii, generatim maximus et praecipuus cibus quotidianus, plerumque ex oryza, carne, is et acetariis consistens. Vexillum (Hispanice La Bandera) prandii ferculum cum maximo populi favore est; consistens e carne et rubris fabis super alba oryza. Sancoctum (Hispanice sancocho) est minutal crebro carnis varietatibus septem factum.

Tostones, frictorum plantanorum ferculum.

Cibi carnibus amylisque pro lacticiniis holeribusque favere solent. Multa fercula condimento fricto (Hispanice sofrito) fiunt, quod est mixtura localium herbarum quibus utuntur sicuti umido condimento carnibus et assatura quae augeat omnes sapores ferculorum. Austrocentrale per litus, purgurium sive integrum triticum praecipuum elementum tabbūla seu purgurii acetaria (Hispanice quipes seu tipili) est. Apud alios praedilectos cibos sunt tzitzarrones (Hispanice chicharrones), manihot esculenta (Hispanice yuca), tapioca (Hispanice casabe), pastelletti (Hispanice pastelitos) seu artocreata (Hispanice empanadas), batatae, pastelli (Hispanice pasteles en hoja), isicia Dominiciana (Hispanice chimichurris) et tostones (Hispanice tostones).

Aliquae bellaria quibus Dominiciani fruuntur sunt oryza cum lacte (Hispanice arroz con leche), scriblita Dominiciana (Hispanice bizcocho dominicano), fabae cum dulci (Hispanice habichuelas con dulce), pulticula tumida (Hispanice flan), nivata sorbitio (Hispanice frío frío), dulce lactis (Hispanice dulce de leche), harundo saccharina (Hispanice caña). Potiones quibus Dominiciani fruuntur sunt morir soñando, rhomium, cervesia, mamma ioanna (Hispanice Mamá Juana), potiones spumeae (Hispanice 'batidas), suci naturales (Hispanice jugos naturales), potio e colubrinā ellipticā (Hispanice mabí), coffeum et maizium cum lacte (Hispanice chaca, maíz caqueao, maíz casqueado, maíz con dulce seu maíz con leche), ultima potio inventa solum meridionalibus in provinciis huius nationis sicuti in Sancto Ioanne

Musica et saltatio

Meringinis musica genus autochthonum Rei publicae est.

Musice, Res publica Dominiciana nota est propter popularrimum^? in toto orbe terrarum genus musicum meringinis (Hispanice merengue) nuncupatum, genus vivacis, rapidorum motuum, rhythmi et saltationis musica consistens e tempo^? circiter 120 in 160 numerorum pro minuta (quamquam mutat) fundata musicis in elementis sicuti apparatu tympanorum, aërophonis, chordophonis, et harmonio, non minus quam aliquibus elementis unicis Hispanophono in Caribico, sicuti tympano Dominiciano (Hispanice tambora) et guira (Hispanice güira).

Dominicianus cantor Ioannes Ludovicus Guerra icon meringinis musicae generis.

Cuius syncopati numeri membranophonis Latinamericanis, aërophonis metallicis, gravi sono et clavicybalo aut pinnaria utuntur. Inter 1937 et 1950, musica meringinis (Hispanice merengue) internationaliter provecta est Dominicianis a gregibus sicuti Billo's Caracas Boys, Chapuseaux & Damiron "Los Reyes del Merengue," Joseito Mateo, apud alios. Radiophoni, televisio et media internationalia eam longius pervulgaverunt. Notissimos apud meringinis exsecutores Wilfridus Vargas, Ioannes Ventura, suorum carminum actores Fratres Rosario, Ioannes Ludovicus Guerra, Ferdinandus Villalona, Eduardus Herrera, Sergius Vargas, Antonius Rosario, Milly Quezada et Chichí Peralta sunt.

Meringinis popularis in Civitatibus Foederatis, praesertim in Ora Orientali, per annos 1980 et annos 1990 factus est, cum multi Dominiciani cantores in Civitatibus Foederatis, imprimis Novi Eboraci, residentibus in Latinamericanae consociationis scaena acta ponere coeperunt et consecuti sunt radiophonicam transmissionem. Apud quos sunt Victor Roque y La Gran Manzana, Henry Hierro, Zacarias Ferreira, Aventura, et Milly Jocelyn Y Los Vecinos. Bachatae ortus, iuxta cum crescenti numero Dominicanorum apud alios Latinamericanos greges Novum Eboracum, Novam Caesaream et Floridam incolentium, generale popularitatis incrementum Dominicianae musicae contribuit.

Bachata, musicae saltationisque genus in ruralibus marginalibusque Rei publicae Dominicianae vicinitatibus ortum, valde popularis facta est recentibus annis. Cuius argumentum crebro amatorium est, praesertim praevalent amatorii angoris tristitiaeque narrationes. Revera, originale generis nomen amargue erat (scilicet "acritudo" seu "acris musica"), donec satis ambiguum (et affectionem neutrum) vocabulum bachata populare factum est. Bachata orta ex et adhuc arcte relata ad Panlatinamericanum amatorium genus bolericum (Hispanice bolero) nuncupatum. Per tempus, meringine et Latinamericanorum citharae Hispanicae generorum varietate affecta est.

Palus (Hispanice palo) Afrodominiciana sacra musica quae totam per insulam inveniri potest est. Tympanum humanaque vox praecipua instrumenta sunt. Palus religiosis caerimoniis —sanctorum sollemnibus plerumque coincidentes— non minus quam saecularibus festis et peculiaribus occasionibus canitur. Cuius radices in Congi regione Centroccidentalis Africae sunt, sed Europaeis ponderibus in melodiis mixtus est.

Musica salsa plurimam popularitatem hac in natione habuit. Exeuntibus annis 1960 Dominiciani musici sicuti Ioannes Pacheco, gregis Fania All-Stars creator, significativo munere in evolvendo pervulgandoque hoc genere functi sunt.

Musica rockiana Dominiciana etiam popularis est. Multi, si non plerique, eius cantorum Dominicopolin et Sanctum Iacobum incolunt.

Moda

Dominicianus autochthon, modae designator et liquoris odorati artifex Anscharius de la Renta.

Natio se iactat quia habet una e decem insignissimis designationis scholis in regione, La Escuela de Diseño de Altos de Chavón, quae hanc nationem praecipuum actorem in modae et designationis mundo facit. Notus modae designator Anscharius de la Renta in Re publica Dominiciana anno 1932 natus et Statunitensis civis anno 1971 factus est. Ducente Hispano designatore Christophoro Balenciaga et postea cum domo Lanvin Lutetiae laboravit. Anno 1963, proprium pittacium habens designavit. Suo domicilio in Civitatibus Foederatis posito, Anscharius de la Renta tabernulas exquisitas per nationem aperuit. Cuius opus Francicam Hispanicamque modam Statunitensibus cum generibus commiscet. Quamquam suum domicilium Novi Eboraci posuit, Anscharius de la Renta etiam suum opus in America Latina promovit et activus in sua autochthonica Re publica Dominiciana mansit, ubi caritativae activitates et personales adeptiones ei Ordinem Meriti Ioannis Pauli Duarte et Ordinem Christophori Columbi meritae sunt. Anscharius de la Renta cancri implicationibus die 20 Octobris anni 2014 mortuus est.

Nationalia symbola et dies festi

Pereskia quisqueyana.

Aliquae e praecipuis Dominicianis symbolis vexillum; insigne; et hymnus nationalis, Himno Nacional intitulatus, sunt. Vexillum magnam albam crucem id in partes quattuor dividentem habet. Duae partes rubrae et duae cyaneae sunt. Ruber color sanguinem a liberatoribus fusum repraesentat. Cyaneus Dei protectionem nationi exprimit. Alba crux liberatorum pugnam ad relinquendam futuris aetatibus liberam nationem symbolizat. Alternativa interpretatio est ut cyaneus desideratum progressus libertatisque repraesentet, dum albus pacem unitatemque apud Dominicianos symbolizet.

Media in cruce est insigne Dominicianum, eisdem coloribus quam in vexillo nationali. Insigne rubrum, album cyaneumque scutum vexillo indutum cum Bibliis, aurea cruce et sagittis pingit; scutum oleae ramo (a sinistra) et arecaceo ramo (a dextera) circumdatur. Biblia traditionaliter veritatem lucemque repraesentant. Aurea crux redemptionem e servitudine repraesentat et sagittae nobiles milites celsasque res militares symbolizant. Cyanea taeniola super scuto dicit "Dios, Patria, Libertas" (scilicet "Deum, Patriam, Libertatem"). Rubra taeniola sub scuto dicit, "República Dominicana" (scilicet "Rem publicam Dominicianam"). Ex omnibus mundi vexillis, Bibliorum depictio unica vexillo Dominiciano est.

Flos nationalis Pereskia quisqueyana et arbor nationalis Swietenia mahagoni est. Avis nationalis Dulus dominicus est.

Res publica Dominiciana Sollemnitatem Dominae Nostrae de la Altagracia (Hispanice Día de la Altagracia) die 21 Ianuarii ad honorem sanctae patronae; Diem Ioannis Pauli Duarte die 26 Ianuarii ad honorem unius e patribus conditoribus; Diem Independentiae die 27 Februarii; Diem Restitutionis die 16 Augusti; Sollemnitatem Nostrae Dominae Mercedis (Hispanice Día de la Altagracia) die 24 Septembris; et Diem Constitutionis die 6 Novembris celebrat.

Artes athleticae

Dominicianus autochthon et Maioris Ligae Basipilae (Anglice Major League Baseball seu MLB) lusor Albertus Pujols.

Basipila longe popularissima ars athletica in Re publica Dominiciana est. Natio basipilae ligam cum turmis sex habet. Cuius tempus ex more Octobri mense incipit et Ianuario finit. Post Civitates Foederatas, Res publica Dominiciana secundum maximum numerum lusorum in Maioris Ligae Basipila (Anglice Major League Baseball seu MLB) habet. Olvadus Virgil Senior primus lusor in MLB in Re publica Dominiciana natus die 23 Septembris anni 1956 factus est. Ioannes Marichal et Petrus Martínez unici lusores in Re publica Dominiciana nati in Aula Famae Basipilae (Anglice Baseball Hall of Fame) sunt. Apud claros basipilae lusores in Re publica Dominiciana natos Hadrianus Beltré, Robinson Canó,Ricardus Carty, Starling Marte, Vladimirus Guerrero, Georgius Antonius Bell, Iulianus Javier, Franciscus Liriano, Manuel Ramírez, Iosephus Bautista, Edwinus Encarnación,Hanleyus Ramírez, David Ortiz, Albertus Pujols, Nelson Cruz, Ubaldus Jiménez, Iosephus Citerior, Placidus Polanco et Samuel Sosa sunt. Philippus Alou quoque successu sicuti procurator et Omar Minaya sicuti procurator generalis fructus est. Anno 2013, turma Dominiciana invicta ivit in via vincendi in Classico certamine mundano basipilae anni 2013.

In pugilatione, natio plurimos pugiles in toto orbe terrarum notos et aliquot principes in toto terrarum orbe victores protulit, tales Carolus Cruz, eius frater Leonardus, Ioannes Antonius Guzmán et Ioannes Guzmán. Canistriludium quoque relative alto popularitatis gradu fruitur. Tito Horford, eius filius Al, Philippus López et Franciscus García sunt apud Dominicianos natos lusores in praesenti aut olim in Sodalitate Nationali Canistriludii (Anglice National Basketball Association seu NBA). Olympionices cum clipeo aureo et princeps in toto terrarum orbe victor cursor impedimentorum Felix Sánchez est e Re publica Dominiciana, velut Foederis Pediludii Nationalis (Anglice National Football League seu NFL) cornu defensivum Ludovicus Castillo.

Aliae praecipuae artes athleticae follis volatilis, anno 1916 Statunitensibus a classiariis introductus et a Foederatione Dominiciana Follis Vollatilis (Hispanice Federación Dominicana de Voleibol seu FEDOVOLI) rectus; taequondo, ubi Gabriel Mercedes Olympicam medaliam argenteam anno 2008 adeptus est; et iudo sunt.

Codices

Rei publicae Dominicianae hi codices sunt:

• DOM, secundum normam ISO 3166-1 alpha-3 (catalogi codicum nationum);
• DOM, secundum catalogum codicum nationum Consilii Olympici Internationalis;
• DOM, secundum catalogum codicum internationalium notaculi autocineti;
• DOM, secundum catalogum codicum nationum quibus OTAN utitur codicem alpha-3;
• DR, secundum catalogum codicum nationum quibus OTAN utitur;
• DO, secundum normam ISO 3166-1 (catalogi codicum rerum publicarum), codicem alpha-2 (catalogi codicum civitatis);
• DO, secundum dominium interretiale;

Coniunctio communium

• Miamia (CFA)
• Sarasota (CFA)
• Novum Eboracum (CFA) (anno 1983)
• Matritum (Hispania)

Nexus externi

Situs geographici et historici: Locus: 18°48′0″N 70°12′0″W • OpenStreetMap • GeoNames • Thesaurus Getty • Commentatio Theodisce, Francogallice, Italice apud Lexicon historicum Helveticum • Большая российская энциклопедия

Vicimedia Communia plura habent quae ad Rem publicam Dominicianam spectant.

• Praesidatus Rei publicae Dominicanae (Hispanice)
• Situs interretialis officialis huius nationis (Anglice, Hispanice, Francice, Italiane, Theodisce, Russice et Arabice)
• Res publica Dominiciana apud UCB Libraries GovPubs (Anglice)
• Rei publicae Dominicianae descriptio e BBC News (Anglice)
• Situs interretialis officialis Ministerii Periegeseos Rei publicae Dominicianae (Anglice, Hispanice, Lusice, Francice, Italiane, Theodisce, Russice et Sinice)
• Situs interretialis officialis IDDI seu Instituti Dominiciani Progressus Integri
• Conexus Caribici: Res publica Dominiciana didascalius libellus mediae scholae et lycei studentibus (Anglice)

Regiones, civitates et territoria Americae

Opus geopoliticum • Nationes mundi • America

Capsae cognatae: Africa • Asia • Europa • Oceania

Res publica Dominiciana : politica

Praesides rei publicae Dominicianae (1966–)

Ioachim Balaguer 1966 • Antonius Guzmán Fernández 1978 • Iacobus Majluta Azar 1982 • Salvator Georgius Blanco 1982 • Ioachim Balaguer 1986 • Leonellus Fernández 1996 • Hippolytus Mejía 2000 • Leonellus Fernández 2004 • Danilo Medina 2012 • Ludovicus Abinader 2020 Opus geopoliticum • Duces civitatum Americanarum hodiernarum Capsae cognatae: Cancellarii rei publicae Dominicanae

Cancellarii rei publicae Dominicianae (1965–)

Iosephus Raimundus Rodríguez • Carolus Fridericus Pérez y Pérez • Gilbertus Herrera Báez • Ferdinandus Amiama Tió • Iacobus Manuel Fernández • Victor Gómez Bergés • Raimundus Aemilius Jiménez • Aemilius Ludovino Fernández • Manuel Henricus Tavares Espaillat • Petrus Padilla Tonos • Iosephus Augustus Vega Imbert • Donaldus Reid Cabral • Ioachim Ricardus García • Ioannes Aristides Taveras Guzmán • Carolus Morales Troncoso • Caonabo Xaverius Castillo • Eduardus Latorre Rodríguez • Hugo Tolentino Dipp • Franciscus Guerrero Prats • Carolus Morales Troncoso • Andreas Navarro • Michael Vargas Maldonado Opus geopoliticum • Ministri a rebus externis civitatum Americanarum hodiernarum Capsae cognatae: Praesides rei publicae Dominicanae