Saxofón
Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
O saxofón é un instrumento de vento madeira (aínda que o corpo sexa de metal). A súa clasificación débese a que o son se produce ao vibrar a palleta cando pasa o aire por ela e que provén dun instrumento fabricado con madeira (o clarinete). Tamén é chamado saxo ou saxófono. A familia de saxofóns consta de sete instrumentos, con idéntico duaté[1].
Características
[editar | editar a fonte]Divídese en tres partes fundamentais:
- Corpo: feito de cobre, que á súa vez se divide en tres partes:
- Corpo, cóbado e campá.
- Tudel: feito de cobre. Serve de unión entre o corpo e a boquilla.
- Boquilla: feito de ebonita. Nela, mediante unha abrazadeira únese a palleta (cana).
Foi inventado cara 1840 por Adolphe Sax (1814-1894). O saxofón combina na súa construción a embocadura de palleta simple do clarinete, un corpo metálico unha versión ensanchada do tubo cónico do óboe.
Tipos de saxofón
[editar | editar a fonte]Os saxos deseñados por Adolphe Sax incluíron 14 tamaños, 7 deles úsanse na actualidade:
- o saxofón contrabaixo, moi raro, en mi♭;
- o saxofón baixo, bastante raro, en si♭;
- o saxofón barítono, en mi♭;
- o saxofón tenor, en si♭;
- o saxofón alto, en mi♭ (curvo, e máis raramente recto);
- o saxo soprano, en si♭ (recto, curvo ou semicurvo);
- o saxofón sopranino, bastante raro, en mi♭.
Os saxofóns máis coñecidos son o soprano, o alto, o tenor e o barítono cunha extensión de dúas oitavas e media, agás o barítono, que posúe un semitón máis. A calidade de timbre vai dende o suave e doce até o rouco e metálico, dependendo da embocadura, da emisión e do saxo que se estea a tocar.
Na táboa seguinte, os membros consecutivos de cada familia están separados nunha oitava.
# | Familia B♭ | Familia E♭ |
---|---|---|
1 | — | Sopranino |
2 | Soprano | — |
3 | — | Alto |
4 | Tenor | — |
5 | — | Barítono |
6 | Baixo | — |
7 | — | Contrabaixo |
Historia
[editar | editar a fonte]Os saxofóns apareceron por primeira vez na orquestra sinfónica en 1844. Algúns compositores escribiron partes orquestais para eles, como os franceses Hector Berlioz e Georges Bizet. O alemán Richard Strauss usa un cuarteto de saxofóns na súa Sinfonía doméstica (1903). Entre as obras para saxofón solista destaca a Rapsodia (1903) para saxofón orquestra de Claude Debussy e a Fantasía para saxofón e orquestra (1948) de Heitor Villa-Lobos. Na segunda metade do século XX usouno Luciano Berio, Luigi Nono e Pierre Boulez, entre outros.
Nas bandas militares os saxofóns teñen o mesmo papel que os clarinetes. O saxofón fíxose especialmente popular en Estados Unidos por estar moi ligado ao desenvolvemento do jazz.
Instrumentistas modernos
[editar | editar a fonte]Entre os instrumentistas de clásica destaca o francés Marcel Mule. Entre os instrumentistas de jazz destacan Sidney Bechet (soprano), Charlie Parker (contralto), Lester Young, John Coltrane, Coleman Hawkins (tenor) e Gerry Mulligan.
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Saxophone acoustics, da Universidade de New South Wales. (en inglés)