Przejdź do zawartości

Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej
Собор Успения Пресвятой Богородицы
Zabytek: nr rej. 3310022000[1]
sobór katedralny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Rosja

Obwód

 włodzimierski

Miejscowość

Włodzimierz

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Eparchia

włodzimierska

Wezwanie

Zaśnięcia Matki Bożej

Wspomnienie liturgiczne

15/28 sierpnia

Położenie na mapie miasta Włodzimierz
Mapa konturowa miasta Włodzimierz, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sobór Zaśnięcia Matki Bożej”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Sobór Zaśnięcia Matki Bożej”
Położenie na mapie obwodu włodzimierskiego
Mapa konturowa obwodu włodzimierskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sobór Zaśnięcia Matki Bożej”
Ziemia56°07′38,5″N 40°24′33,5″E/56,127361 40,409306
Strona internetowa

Sobór Zaśnięcia Matki Bożejprawosławny sobór we Włodzimierzu.

Sobór został wzniesiony w latach 1158–1160 po przeniesieniu do Włodzimierza stolicy księstwa włodzimiersko-suzdalskiego na wzniesieniu nad Klaźmą. Przy jego budowie pracowali budowniczowie sprowadzeni z zagranicy, w tym artyści reprezentujący łaciński styl romański. Obiekt był niezwykle bogato dekorowany: zewnętrznie zdobiły go kompozycje płaskorzeźb, we wnętrzu zaś zespół fresków[2]. Sobór był zaplanowany jako główna katedra prawosławnej eparchii, sąsiadował z nim zespół budynków rezydencji biskupiej[2]. Obiekt ten został całkowicie zniszczony w pożarze w 1185[2], w czasie którego poważnie ucierpiał również sobór[3]. Restauracji świątyni dokonali majstrowie wynajęci przez Wsiewołoda Wielkie Gniazdo. W tym okresie budynek został upodobniony do kijowskiego soboru Mądrości Bożej – dostawiono do niego galerie, nad którymi wzniesiono 4 kopuły, oprócz już istniejącej centralnej[2].

W 1305 w soborze został pochowany metropolita kijowski Maksym, który sześć lat wcześniej przeniósł stałą siedzibę hierarchów kijowskich do Włodzimierza[4]

Sobór Zaśnięcia Matki Bożej we Włodzimierzu był wzorem dla budowniczych soboru Zaśnięcia Matki Bożej w Kremlu moskiewskim[2].

W 1862 do obiektu została dobudowana kaplica św. Jerzego z wyposażeniem naśladującym sztukę staroruską[2]. W tym samym i kolejnym stuleciu budynek został poddany pracom konserwatorskim. Sobór był stale czynny, poza okresem 1927–1944[2]. We wnętrzu przetrwały freski z XII w., część ikon wykonanych dla cerkwi przez Andrieja Rublowa i współpracującego z nim Daniła Czarnego (współcześnie eksponowanych w Galerii Tretiakowskiej oraz namalowany przez tych samym autorów fresk „Sąd Ostateczny”[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Strona rejestru. [dostęp 2013-07-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-04)].
  2. a b c d e f g Успенский собор. [dostęp 2010-10-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-21)].
  3. a b Wzdłuż Złotego Pierścienia Rosji, s.173
  4. Митрополиты Киевские и всея Руси (988—1305 гг.)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]