Aralar

Aralar
Datu orokorrak
Mendirik altuena	Intzako dorrea
Garaiera	1.431 m
Mota	mendilerro
Azalera	208 km²
Geografia
Koordenatuak	42°59′47″N 2°01′56″W
Mendikatea	Euskal Herriko arkua
Herrialdea	Euskal Herria
Probintzia	Gipuzkoa
Geologia
Material nagusia	kareharri

Artikulu hau mendilerroari buruzkoa da; beste esanahietarako, ikus «Aralar (argipena)».

Aralar erdialdeko Euskal Herriko mendilerroa da, ipar-mendebaldean Gipuzkoa (zehazki, Goierri eta Tolosaldea eskualdeak), eta hego-ekialdean Nafarroa Garaia (Araitz, Larraun eta Sakana eskualdeak) dituena. 30 kilometro luze da ekialde-mendebalde norabidean, eta 12 bat kilometro zabal ipar-hego norabidean. Gailurrik garaiena Intzako dorrea (1.431 m) da, Larrunarri/Txindoki (1.342 m) ezagunagoa izan arren.

Gipuzkoako aldean dagoen mendilerroaren zatia, mendikate guztiaren herena, 1994 urteaz geroztik natura parke da, eta horko interpretazioguneak Lizarrusti mendatearen gainean du egoitza. Aldiz, Nafarroa Garaiaren aldeko mendiak mendikate guztiaren bi heren dira, eta Araitz haranera begira dauden mendi ikusgarriei Aralarko Malloak deritze.

Mendiak

• Intzako dorrea (Elkomuts / Sollazbizkargaña), 1.431 m (Nafarroa Garaia)
• Ganboa, 1.413 m (Gipuzkoa)
• Aldaon, 1.409 m (Gipuzkoa)

Tontorren zerrenda

Aralarko mendilerroaren mugak.

1. Intzako dorrea, 1.431 m (Nafarroa Garaia)
2. Ganboa, 1.413 m (Gipuzkoa)
3. Aldaon, 1.409 m (Gipuzkoa)
4. Beldarregi, 1.405 m (Nafarroa Garaia)
5. Zealar, 1.401 m (Gipuzkoa)
6. Pardarri, 1.396 m (Gipuzkoa)
7. Ganbotxiki, 1.377 m (Gipuzkoa)
8. Putreaizko Punta, 1.359 m (Gipuzkoa)
9. Menditxiki, 1.356 m (Gipuzkoa)
10. Beoin, 1.347 m (Gipuzkoa eta Nafarroa Garaia arteko mugan)
11. Artxueta, 1.345 m (Nafarroa Garaia)
12. Uarrain, 1.344 m (Gipuzkoa)
13. Larrunarri edo Txindoki, 1.342 m (Gipuzkoa)
14. Arbelo, 1.332 m (Gipuzkoa)
15. Malkorri, 1.329 m (Gipuzkoa)
16. Malkorri Oriental, 1.329 m (Gipuzkoa)
17. Uzkuiti, 1.328 m (Gipuzkoa)
18. Urkute, 1.328 m (Gipuzkoa)
19. Kobagaine, 1.324 m (Gipuzkoa)
20. Urrusti Sur, 1.324 m (Gipuzkoa)
21. Gañeta, 1.323 m (Gipuzkoa)
22. Salingain, 1.322 m (Gipuzkoa)
23. Egurtegi, 1.320 m (Gipuzkoa)
24. Arrubigaña, 1.318 m (Gipuzkoa)
25. Aoki, 1.317 m (Gipuzkoa)
26. Egurbide, 1.317 m (Gipuzkoa eta Nafarroa Garaia arteko mugan)
27. Erlabeltzeko Puntie, 1.312 m (Gipuzkoa)
28. Urrusti Norte, 1.312 m (Gipuzkoa)
29. Eitzabal, 1.309 m (Gipuzkoa)
30. Kurutzeaga, 1.308 m (Nafarroa Garaia)
31. Mendiaundi, 1.307 m (Nafarroa Garaia)
32. Desaomendi edo Desamendi, 1.306 m (Nafarroa Garaia)
33. Urakorri, 1.304 m (Gipuzkoa eta Nafarroa Garaia arteko mugan)
34. Puttarri, 1.299 m (Nafarroa Garaia)
35. Txameni, 1.299 m (Nafarroa Garaia)
36. Labeongo Punte, 1.293 m (Gipuzkoa)
37. Ttutturregi, 1.290 m (Nafarroa Garaia)
38. Eurlatz edo Eulatz, 1.288 m (Nafarroa Garaia)
39. Errenaga, 1.287 m (Gipuzkoa eta Nafarroa Garaia arteko mugan)
40. Aitzear, 1.286 m (Nafarroa Garaia)
41. Ttutturru, 1.282 m (Nafarroa Garaia)
42. Ontzanburu, 1.281 m (Gipuzkoa)
43. Bustia, 1.278 m (Gipuzkoa)
44. Atxispuru, 1.278 m (Nafarroa Garaia)
45. Errenaga Txiki, 1.277 m (Gipuzkoa eta Nafarroa Garaia arteko mugan)
46. Ipuzmeaka, 1.277 m (Nafarroa Garaia)
47. Beloki, 1.276 m (Nafarroa Garaia)
48. Atallorbe, 1.275 m (Nafarroa Garaia)
49. Txorrotxeta, 1.273 m (Nafarroa Garaia)
50. Pagota, 1.271 m (Gipuzkoa)
51. Itturtxuloko Punte, 1.265 m (Nafarroa Garaia)
52. Artubi, 1.263 m (Gipuzkoa eta Nafarroa Garaia arteko mugan)
53. Muñotxikieta, 1.261 m (Gipuzkoa)
54. Olamuño, 1.261 m (Gipuzkoa)
55. Aparein, 1.261 m (Nafarroa Garaia)
56. Desaomendi Txiki, 1.261 m (Nafarroa Garaia)
57. Haitzegi Gaña, 1.257 m (Nafarroa Garaia)
58. Beleku, 1.256 m (Gipuzkoa)
59. Kargaleku II, 1.253 m (Gipuzkoa eta Nafarroa Garaia arteko mugan)
60. Beleku Norte, 1.251 m (Gipuzkoa)
61. Uazkuru, 1.249 m (Gipuzkoa eta Nafarroa Garaia arteko mugan)
62. Auntzizegi, 1.248 m (Gipuzkoa)
63. Belokigain, 1.245 m (Nafarroa Garaia)
64. San Migel mendia, 1.241 m (Nafarroa Garaia)
65. Hirupagoeta, 1.235 m (Nafarroa Garaia)
66. Beaskin, 1.232 m (Gipuzkoa)
67. Algorta, 1.224 m (Nafarroa Garaia)
68. Zeontza, 1.221 m (Nafarroa Garaia)
69. Uarrain I, 1.221 m (Nafarroa Garaia)
70. Ondartxuri, 1.220 m (Gipuzkoa)
71. Elizkaitz, 1.215 m (Gipuzkoa eta Nafarroa Garaia arteko mugan)
72. Subizelaigaine edo Subizelaigañe, 1.209 m (Nafarroa Garaia)
73. Etitzegi, 1.196 m (Gipuzkoa)
74. Kilixketa, 1.195 m (Gipuzkoa)
75. Larraone, 1.194 m (Gipuzkoa)
76. Oiarbide, 1.194 m (Nafarroa Garaia)
77. Posteroko Haitz, 1.194 m (Nafarroa Garaia)
78. Balerdi edo Mallozar, 1.193 m (Gipuzkoa eta Nafarroa Garaia arteko mugan)
79. Arriolatz, 1.176 m (Nafarroa Garaia)
80. Irutxin, 1.162 m (Nafarroa Garaia)
81. Debata, 1.139 m (Nafarroa Garaia)
82. Akier, 1.119 m (Nafarroa Garaia)
83. Zabalegi, 1.114 m (Gipuzkoa)
84. Akier Occidental, 1.107 m (Nafarroa Garaia)
85. Lurgorri, 1.092 m (Nafarroa Garaia)
86. Saldisgain, 1.088 m (Nafarroa Garaia)
87. Mozkordi, 1.086 m (Nafarroa Garaia)
88. Gaztelu, 1.085 m (Nafarroa Garaia)
89. Akaitz, 1.080 m (Gipuzkoa)
90. Illarragorri, 1.079 m (Nafarroa Garaia)
91. Larrazpil, 1.069 m (Nafarroa Garaia)
92. Txurtxur, 1.069 m (Nafarroa Garaia)
93. Alitzako Malkorra, 1.066 m (Nafarroa Garaia)
94. Illarraundiko Malkorra, 1.064 m (Nafarroa Garaia)
95. Iparraundi, 1.064 m (Nafarroa Garaia)
96. Elorrigañe, 1.063 m (Nafarroa Garaia)
97. Ziñiku, 1.048 m (Nafarroa Garaia)
98. Soroaundi edo Sollaundi, 1.043 m (Nafarroa Garaia)
99. Otansur Txiki, 1.023 m (Nafarroa Garaia)
100. Soiltxiki, 1.023 m (Nafarroa Garaia)
101. Alleko, 1.017 m (Gipuzkoa eta Nafarroa Garaia arteko mugan)
102. Maldako Punta, 1.012 m (Gipuzkoa)
103. Kaxamongo, 1.004 m (Nafarroa Garaia)
104. Sarastarri, 995 m (Gipuzkoa)
105. Amurutxate, 992 m (Nafarroa Garaia)
106. Amezti, 982 m (Gipuzkoa)
107. Agaotz, 974 m (Gipuzkoa)
108. Algorri, 968 m (Nafarroa Garaia)
109. Leitzadi, 948 m (Gipuzkoa)
110. Azkarateko Malkorra, 948 m (Nafarroa Garaia)
111. Akaitz Txiki, 942 m (Gipuzkoa)
112. Aitzeta, 927 m (Gipuzkoa)
113. Aizkaizto, 927 m (Gipuzkoa)
114. Izarritako Gaina, 920 m (Nafarroa Garaia)
115. Serlo Gaina, 919 m (Nafarroa Garaia)
116. Egillor, 911 m (Nafarroa Garaia)
117. Ausa Gaztelu, 901 m (Gipuzkoa)
118. Malkorra, 883 m (Gipuzkoa)Madalenaitz
119. Ttutturru, 879 m (Nafarroa Garaia)
120. Uidui, 876 m (Gipuzkoa)
121. Amorleku, 869 m (Nafarroa Garaia)
122. Malkorburu, 862 m (Gipuzkoa)
123. Madalenaitz edo Madalen, 859 m (Nafarroa Garaia)
124. Pastarri, 855 m (Nafarroa Garaia)
125. Kotaleku, 845 m (Gipuzkoa)
126. Martxabaleta, 841 m (Gipuzkoa)
127. Suspentzaitz, 838 m (Gipuzkoa)
128. Argarbi, 833 m (Gipuzkoa)
129. Amiltzu, 828 m (Gipuzkoa)
130. Arastortz, 827 m (Gipuzkoa)
131. Zamariborro, 826 m (Nafarroa Garaia)
132. Marumendi, 821 m (Gipuzkoa)
133. Laparmendi edo Pagotxiki, 814 m (Gipuzkoa)
134. Aizkorrandi edo Intzartzu, 811 m (Gipuzkoa)
135. Asundegi, 808 m (Gipuzkoa)
136. Muñobil, 801 m (Gipuzkoa)
137. Erbitz, 793 m (Nafarroa Garaia)
138. Urreagako Haitza, 779 m (Gipuzkoa)
139. Urreagako Haitza, 779 m (Nafarroa Garaia)
140. Beamaburu, 758 m (Gipuzkoa)
141. Urbaran, 748 m (Nafarroa Garaia)
142. Malkorbizkarra, 746 m (Gipuzkoa)
143. Muzkur, 738 m (Nafarroa Garaia)
144. Aizkoate, 735 m (Gipuzkoa)
145. Batzillarko Gaña, 732 m (Gipuzkoa eta Nafarroa Garaia arteko mugan)
146. Aiztondo, 709 m (Nafarroa Garaia)
147. Minueta, 703 m (Nafarroa Garaia)
148. Aixita, 702 m (Nafarroa Garaia)
149. Ahizpa Haundia, 701 m (Nafarroa Garaia)
150. Arritxiki, 679 m (Nafarroa Garaia)
151. Pagalleta, 669 m (Nafarroa Garaia)
152. Artzate Haitza, 656 m (Gipuzkoa)
153. Anduitzeko Haitzorrotza, 646 m (Gipuzkoa)
154. Arteota, 630 m (Gipuzkoa)
155. Loibe, 625 m (Gipuzkoa)
156. Elordi, 616 m (Gipuzkoa)
157. Itaundieta, 608 m (Gipuzkoa)
158. Mugarriko Gaña, 596 m (Gipuzkoa)
159. Agaramunda, 593 m (Gipuzkoa)
160. Maaltza, 593 m (Nafarroa Garaia)
161. Mizpirigaña, 587 m (Gipuzkoa)
162. Astotza, 576 m (Nafarroa Garaia)
163. Aldaia, 573 m (Nafarroa Garaia)
164. Muñoa, 562 m (Gipuzkoa)
165. Uskain, 561 m (Nafarroa Garaia)
166. Lete, 554 m (Nafarroa Garaia)
167. Altzagamendi, 539 m (Gipuzkoa)
168. Gaintzamendi edo Gaintzako Gaina, 514 m (Gipuzkoa)
169. Iramendi, 486 m (Gipuzkoa)
170. Urtsumendi, 475 m (Gipuzkoa)
171. Jentilbaratza, 465 m (Gipuzkoa)
172. Irulegi, 446 m (Nafarroa Garaia)
173. Artitzako Malkorra, 445 m (Nafarroa Garaia)
174. Urkolamendi, 435 m (Gipuzkoa)
175. Garamendi, 415 m (Nafarroa Garaia)
176. Urdanin, 390 m (Nafarroa Garaia)
177. Orendain, 384 m (Gipuzkoa)
178. Ollagon, 367 m (Gipuzkoa)

Geologia

Aralarko mendilerroaren mapa topografikoa.

Aralarko Malloak eta bere tontorrak.

Txindoki mendiko gailurraren ikuspegi panoramikoa.

Aralarko Malloen eta Nafarroa Garaia eta Gipuzkoa lotzen dituen mugaren ikuspegi panoramikoa, Artubi mendiaren gailurretik ikusita.

Historia geologikoa

Aralarko mendilerroaren mapa geologiko sinplifikatua
Horia - Tupak, lutitak, hareharriak. Aptiar-Zenomaniar
Urdina - Aptiar-Albiarreko kareharriak
Marroia - Tupak, lutitak, kareharriak. Malm - Aptiar
Berdea - Kareharriak

Aralarko Mendilerroko eskualdeko serie estratigrafikoa Jurasikoaren eta Behe Kretazeoaren materialek osatzen dute nagusiki. Aralarko azalera ia guztia itsas jatorriko arroka sedimentarioek osatzen dute, eta gutxiengoa dira jatorri kontinentalekoak. Hala ere, historia geologikoa lehenago hasten da. Orain dela 240 milioi urte Iberiar penintsula Asturiasetik Nafarroa Garaira Iberiar plaka eta Europa banatzen zituen fraktura handi bat zegoen. Permiarrean faila hori zabaltzen hasi zen eta lurrazal kontinentalaren mehetzea eman zen, kontinenteen marginak eratuz. Iberiar penintsula Europarekiko erlojuaren norabidearen aurka biratzen zen eta horregatik Bizkaiko golkoa ireki zen, sedimentazio gune garrantzitsua eratuz, Eusko-Kantauriar Arroa izena ematen zaiona (EKA). EKA Permiarrean hasi zen eta Eozeno-Oligozeno garaietan itxi, Iberia eta Eurasiaren arteko talkak Alpetar orogenia sortu zuenean. Arroa itxi eta mendiak sortu ziren, higadurarekin bailarak eratu eta gaur egungo Aralar mendilerroa sortu arte.

Jurasikoa

Aralarko Mendilerroan Jurasikoko hainbat arroka agertzen dira oinarrian. Hauek Liasetik Malm garaikoak dira. Dena dela, badira Keuperreko hainbat arroka arzilotsu, kabalgamenduaren aurreko aldean agertzen direnak. Lias garaiko arrokak karniolak, dolomiak eta kareharri dolomitikoak dira. Sakonera txikiko eta gatz askodun itsasoan sortu ziren, kostalde bero batean. Itsas hondo horretan algak bizi ziren eta laminazioa eratu dute, fosiletan aurki daitekeena. Material hauek Iribas eta Enirio artean aurki daitezke, baina 18 kilometroko jarraipena dute eta Larraunen ere agetzen dira. Fosilei dagokionez ammoniteak, belemniteak eta brakiopodoak aurki daitezke garai hauetan, tupa eta tupa-kareharrietan. Fosildun arroka hauek sakonera handiagoan eta gazitasun baxuagoarekin sortu ziren.

Dogger aldiko arrokak Enirio hegoaldean aurki daitezke. Belaki, brakiopodo eta amoniteak aurki daitezke. Kareharri horiek sakonera txikian sortu ziren, ziurrenik Liaseko itsasoaren oso antzekoa. Ez da ikusten fazies aldaketa nabaririk ekialdetik mendebaldera, nahiz eta 300 metroko lodiera duten mendebaldean eta 200 metro ekialdean. Amildegietan kontrakoa gertatzen da, lodiera antzekoa dute baina fazies ezberdinak. Garai honetakoak dira Aralarren aurki daitezkeen silexetako asko eta glaukonita ere aurki daiteke dolimizatutako arroketan.

Malm garaian itsasoa azalekoago bilakatu zen eta sedimentu kontinentalak areagotzen joan ziren, batez ere hare eta kuartzoa. Eskualde honetan Malm garaia Portlandiar eta Kimmeridgiarraz ordezkatua dago . Kareharri haretsuak eta konglomeratuak daude. Arroka horiek Igaratzan agertzen dira batez ere. Garai honetan lurra altxatzen hasia zegoen eta sedimentazio sinsedimentarioa ematen hasi zen. Madotzen aurki daitekeen antiklinalaren erdialdean sedimentazioa Baraibarren, Intzako dorrean eta Enirion baino 8 aldiz txikiagoa izan zen. Mendebaldeko arroken zabalera 150 eta 200 metro artekoa da, sedimentu detritiko terrigenok eta kareharri bioklastiko oolitikoak. Garai honetan Euskal-Kantauriar Arroaren tektonismoa hasi zen aurretik zeuden tolesak handituz eta higadura zonaldeak sortuz. Aurreko arroka horiek higatu eta zati bat desagertu zen. Buruntzusin aldean, adibidez, Malm erregistro osoa falta da eta Igaratza eta Madotzen diskordantzia ere ikusten da, Jurasikoko materialen gainean dagoena angeluarekin agertzen baita. Madotzen dauden arrokak 20-30 metroko kareharri dolomitizatuak dira. Garai horretan arro osoan ingurune gaziak agertu ziren eta delta txikiak sortu ziren hegoaldetik zetozen ibaien sedimentuekin. Fosilei dagokionez lumakelak aurki daitezke, batez ere Bivalviaz sortuak eta materia organiko asko duten kareharri eta lutita beltzak aurki daitezke. Sedimentu mota hori albufera ekosistema bati dagokio.

Kretazeoa

Txindokitik ekialdera eginiko argazki honetan argi ikusten dira estratuak eta haien okerdura.

Neocomiarrean mendilerro osoan zehar hedatzen den depresio bat dago. Unako Potzua eta Aitzarretan ikus daiteke hegoaldean eta Astunal eta Etitzein iparraldean. Depresio horren hasiera Jurasikoaren amaieran koka daitekeen karofitadun geruza batek ematen du, 1 eta 5 metro artekoa. Aldakorra da haren konposaketan ekialdetik mendebaldera. Horren gainean Intzako dorrean buztin laranjen geruza bat dago, 1 eta 3 metro artekoa, mineralizatua eta kareharri eta konglomeratu baten artean. Madotz, Baraibar eta Iribas aldean 2-3 metrotik 10era luze dira eta egonkorragoak dira. Geruza horietan, karofitez gain, ostrakodoak ere aurkitu dira. Ziurrenik, arroka horiek osatzeko behar ziren sedimentuak Goi Jurasikoko arroketatik datoz, ingurune sedimentario oso ezberdina markatuta.

Berriasiar eta Hauteriviarrean kareharriek serpulido, lamelibrankio eta gastropodoak ditzute. Mendebaldean arroka hauek ondo agertzen dira, 60 metroko lodierarekin. Ekialdean nahasiagoak dira eta konglomeratu eta bestelakoekin agertzen dira. Hauen gainean lehenengo arroka detritikoak agertzen dira, Unako Potzuaren inguruetan. Gainean oraindik detritikoagoak diren sedimentuak aurki daitezke.

Barremiar eta Aptiar garaietan itsasoa berriro agertu zen, mailaren igoera eustatikoa dela eta. Sakonera txikiko eta delta inguruneko sedimentazio sortu zen, tupak, lutitak eta hareharriak sortuz. Tupetan ammoniteak agertzen dira Deshayesites generokoak batez ere. Orbitolinak ere ohikoak dira, Orbitolina, Palorbitolina, Simplorbitolina, Orbitolinopsis, Cuneolina, Haplophragvzoides, Sabaudia eta Coskinolinella generokoak, batez ere. Horrelako arrokak Ataungo Domoan, Igaratzan, Astitzen eta Oderitzen aurki daitezke.

Aptiar-Albiar aroan aurkitzen den faziesari Urgondarra deitzen zaio. Arroka bereziak dira, koral eta errudistak dituzten kareharri grisak. Aralarren sortu ziren kareharri urgondar hauetan esfortzu tektonikoa handia izan zen, faila ugari sortuz. Faila hauekin sakonera handi eta txikiko itsaso zatiak bata bestearen ondoan kokatzen ziren. Kareharriak sortu ziren sakonera gutxiago zegoen zonetan eta tupa, lutita eta harreharriak besteetan. Aptiar-Albiar garaian 3.000 metroko lodiera dute sedimentuek, eta garrantzi handiko eremuak sortzen dituzte, tartean Aralarreko mendi punta eta erliebe gehienak. Arroka mota bat bereizgarria bada hauxe da, zehazki. Litoestratigrafiari begiratuz gero hiru atal ezberdin ikusten dira. Ekialdean Madotzen ondo ikus daitekeen bezala kareharri eta terrigeno alternantzia bat dago; Mendebaldean batez ere terrigenoak aurki daitezke, organismo gutxirekin; eta erdialdean Txindoki-Balerdi eskualde osoa eta Altzuetatik Santutegira doan eremua, 800 eta 2000 metro arteko lodierarekin. Madalen Aitz osoa ere unitate honi dagokio. Mendebalde eta zentruan bertikalki hiru atal ikus daitezke: Aptiarreko errudistak, kareharri buztintxuak, Albiarreko lehen aldikoak, eta algadun kareharri masiboak, adibidez Bi Haizpeetan ikus daitezkeenak.

Behe Aptiar garaian bakarrik 983 metro agertzen dira. Errenaga Formazioa, Sarastarri Formazioa eta Lareo Formazioa agertzen dira. Erdikoa da errudista gehien dituen formazioa. 200 metro inguruko lodiera du eta azkeneko 30 metrotan tupazko zati batzuk agertzen dira, bi ur igoera gertakariri loturikoak. Bi fenomeno hauen aurretik bioklastoz osaturiko fazies laminatuak daude, lehortze garai batekoak. Ataungo Domoan, Ataundik Amiltzura Mendiurkulluko kidea aurkitzen da, Dufrenoyia furcata ammonite biozonakoa. Harri hauetan ondo ikusten da progradatzen ari zen delta bateko sedimentuak direla. Aralar mendebalderantz okertu zen garai horretan eta Etzegarate aldean kainoi bat eratu zen, Aia-Zaldibia eremua albo batera utziz. Etzegarate alderantz joaten ziren sedimentuek hala jarraitu zuten Albiarrera arte, zati handiak ere agertuz.

Aptiarraren bukaeran horstak eratu ziren eta bertan koral, errudista eta algak garatu ziren. Txindoki eta Lizarrusti artean kokatuko litzete jalkitze eremua. Lerro horren mendebaldean graben bat sortu zen, kareharri gutxiagorekin. Bi eremu hauen artean uharriak sortu ziren. Albiarrean Aitzondo eta Madalenaitzeko arrokak sortu ziren hasieran eta aro honen bukaeran Irurtzunen aurki daitezkeen kalkarenitak. Itsaso mailaren igoerak hondoko sedimentazio ereduak ezarri zituen. Garai honetako arroketan burdin karbonatozko noduluak sortu ziren, euren barruan askok fosilak dituztela.

Araxes eta Agaunza ibaien baileratan iparraldean Albiarraren osteko sedimentuak ere badaude, flysch erakoak. Urgondar eta hauen arteko muga ondo ikusten da Txindokiren mendebaldean. Hegoaldean Lakuntza eta Irurtzun inguruan sedimentu detritikoak ere badaude, fazies nereitikokoak.

Hegoaldean Sakana bailarako alderantzizko faila dago eta hortxe bukatzen dira Aralarreko sedimentuak. Iparraldean, ordea, Lazkao, Zaldibia, Bedaio eta Amezketan Cenomaniar garaiko arrokak ere badaude. Arroka horiek tupak ziren baina metamorfismoak arbelak eratu ditu.

Tertziario eta kuaternarioa

Eozenoan mendiak jada uretatik kanpo zeuden. Garai horretan oihan tropikal batek estaltzen zuen Aralarko mendilerroa. Oligozeno eta Miozenoan mendilerroaren igoerak jarraitu zuen, baina aldi berean higadura prozesua hasi zen. Garai horretan ziurrenik hasi zen karstifikazioa, baina garai hartako kobazulorik ez da heldu, guztiak higatu baitira. Pliozeno eta Pleistozenoan klima epeltzen zihoan heinean gaur egungo sistema karstiko gehienak sortu ziren. Pleistozenoan glaziazioak higadura handia sortu zuen goi mendietan, morrena batzuk sortuz.

Egitura geologikoa

Aralarreko hiru zeharebaki ezberdin, formazio nagusiak markatuz

Aralarko mendilerroak egitura propioa dauka: nagusiki, antiklinal tolestura bikoitza da, iparralderantz zamalkatua. Kurbaduraren barnean kokatutako unitateak Jurasikoak dira (zaharrenak), eta kurbaduraren kanpoaldean, berriz, unitate Kretazeoarrak daude. Bi aldiz iparraldera eta hego-ekialdera errepikatuta dago, eta bi kasuetan iparralderanzko norabidea dauka edo, bestela esanda, iparralderantz etzaten da. Iparraldeko hegala ere puntualki alderantzikatuta ageri da.

Xehetasunez, egiturazko ondoko barne unitateak bereiz ditzakegu: Ataungo Domoa, Ipar Antiklinala edo Txindokikoa, Aralarko Ezkata, Ekialdeko Amaiera eta Hegoaldeko Antiklinala . Domoa Aralarko antiklinalaren itxiera periklinala da. Hau da, tolesturaren muturra da, non estratuen makurdura zirkuluerdi itxuran antolatzen baita.

Hegoaldetik iparraldera doan zehar-ebaki bat egingo bagenu Uharte Arakiletik Amezketa]ra San Migel, Igaratza, Malloak eta Arritzagatik pasako ginateke, Txindokiren albo batetik. Bide horretan hasieran hegoalderantz okerturik dauden arrokak aurkituko genituzke, ia bertikalak eta bukaeran iparralderantz okerturik dauden arrokak, hauek ere oso bertikalizatuak. Honek argi uzten du arrokak tolesturik daudela antiklinak bat eratzen eta materialik zaharrenak, beraz, barrualdean egon behar direla (Alotza-Arrubi eta Malloak-Iribas eskualdean). Faila eta toles txikiagoak ere badaude, egitura guztiak bezala Ekialde-Mendebalde norabidekoak.

Hegoaldean mugatzen agertzen den egiturarik nagusiena Sakanako alderantzizko faila da, Bilbo-Altsasu failaren jarraiepna. Faila honek egitura konplexuak sortzen ditu Sakanako iparraldean, batez ere Aitziber eta Etzegarate artean eta Irurtzunen, failaren bukaeran. Iparraldeko muga, ordea, Aralarko alderantzizko faila aurki daiteke, E-W norabidekoa, Larraitzen hegoaldetik Iribasera hedatzen dena Balerditik iparraldera. Baraibarren du saltorik handiena, Liaseko arrokak eta Goi Albiarrekoak batzen dituen lekua. Faila hau Latasaraino hedatzen da eta hor norabide aldaketa du (NW-SE) eta Aralarko mendilerroaren ekialdeko muga litzateke. Bi faila hauek hedaduraz Irurtzunen elkartzen dira. Beste aldean, mendebaldean, Zaldibiatik hegoaldera Angiozar-Olaberria failarekin batzen da, Bilbo-Altsasu failaren paraleloa den beste faila garrantzitsu bat.

Mendebaldean ere garrantzi bereziko egitura bat aurki daiteke: Ataungo domoa. Bi antiklinalen interferentziaz sorturiko egitura berezia da. Bat Aralarreko antiklinala da, alderantzizko failarekiko paraleloa, eta bestea txikiagoa da, Zaldibiatik Lizarruztira hedatzen den antiklinala. Aralarko mendilerroaren barruan dagoen egiturarik garrantzitsuena Aralarko Antiklinala da. Bere hegoaldean Oderiz-Madotz sinklinal-antiklinal egitura dago, failekin mugatua. Latasaren hegoaldean ere beste toles txikitxo bat dago, antiklinak itxurakoa, baina hau oso zatikatua agertzen da.

Karst

Mendukilo kobazuloaren sarrera

Aralarko mendilerroa, kareharriz osaturiko gunea izaki, hainbat kobazulo, leize eta egitura karstiko ditu. Espeleologoek 850 leku ikertu dituzte, horietako gehienak sakonera duten leizeak. Ormazarreta 2ko leizea da momentu honetararte ikertutako sakonena, -576 metrorekin. Haitzuloetako erreka batzuek 11 kilometroko hedadura dute eta 870 metroko jauzia. Guztira, 70.000 metro lineal ikertu dira kobazuloetan, baina animaliak bizi daitezkeen eremuak askoz gehiago dira, baita zentimetro bakar batzuetako zuloak ere. Horretaz gain dolina, lenar eta lapiazak oso ohikoak dira, batez ere basoek estaltzen ez dituzten arroken gainean.

Aralarko mendilerroko egitura karstikoak sailtzeko Galanek 1978an proposaturiko sistema erabiltzen da. Urgondar kareharrien esparrua hiru zatitan banatzen da: iparraldean, Txindoki inguruan dagoena; Ataungo Domoko eremua; eta hegoaldeko urgondarra, Lizarrusti inguruan kokatzen dena. Zatiketa horretaz gain Jurasikoko eremua ere hiru zatitan banatzen da, sinklinal zentralarekin erdian. Hegoaldeko antiklinala Sakanan dagoena da.

Leizerik sakonenak

Izena	Sakonera (m)	Garapena (m)	Altuera (m)
Ormazarreta II	576	6.815	1.205
Ilobi	547	2.958	1.185
Arbelo	500	800	1.275
Ormazarreta I	402	802	1.205
Pagomari	354	3.300	1.158
Malkorri	289	350	1.265
Ondarre	269	3.200	752
Errekonta	240	820	650
Oiarbide 28	230	400	1.110
Elorreta	217	500	935
Agaoz	210	350	919
AK.15	208	520	1.070
Ubei	202	270	676
Goroskintxu	200	220	817

Hedadura handieneko kobazuloak

Izena	Sakonera (m)	Garapena (m)	Altuera (m)
Ormazarreta II	576	6.815	1.205
Pagomari	354	3.300	1.158
Ondarre	260	3.200	752
Ilobi	547	2.958	1.185
Leizebeltz	345	2.504	917
Guardetxe	70	2.000	1.050
Bizkaino	196	1.200	1.183
Patatasoo	75	1.100	760
Troskaeta	70	1.000	580
Basolo	182	880	1.140
Errekonta	240	820	650
Ormazarreta I	402	802	1.205
Arbelo AR-1	500	800	1.275
AK.15	208	520	1.070
Elorrieta	217	500	935

Hidrografia

Aralarko mendilerroan hainbat ibai jaiotzen dira, lau arro handitan banatuta: Agauntza, Zaldibia, Ibiur eta Amezketa. Hala ere, ingurune karstikoa izanda, ur gehiena lur azpitik igarotzen da eta gainazaleko urak iturri eta errakatxo batzuetara mugatzen da. Sakana aldean Irañetan iturburu handi bat ere bada.

Baliabide mineralak

Aralarko mendilerroa osatzen duten arroka gehienak jatorri karbonatoduna dute. Mineral nagusiak, beraz kaltzita eta aragonitoa dira (CaCO₃). Hareharri, limolita eta lutitatan kuartzoa aurki daiteke (SiO₂), feldespato potasikoa (KAlSi₃O₈) eta plagioklasa (NaAlSi₃O₈-CaAl₂Si₂O₈). Zirkoia eta Titanita mineral akzesorioak dira.

Hala ere hidrotermalismoak beste mineral batzuk aurkitzea ahalbidetu du. XIX. mendean egon ziren familia meategi txikiak. Amezketa inguruan meategia egon zen, XX. mendean, siderita, kalkopirita, blenda eta galena ustiatuz. Goethita eta malakita sortu dira geroago mineral hauek airearekin nahasterakoan. Urkillaga inguruan, Ataunen, barita ustiatu zen. Minazuri, Pagabe eta Iturbeltzen zinka ustiatu zen, batez ere galenarekin. Zaldibian galena ustiatzeaz gain teilak egiteko mineralak ere ateratzen ziren menditik.

Klima

Aralarko mendilerroan urtero 1.700 eta 1.800 mm. euri egiten ditu. Hilabete guztietan zehar banatzen da euria, eta landareentzat guztiak dira hezeak. Iraila eta urria artean, hala ere, ur gutxiago dago beste hilabeteetan baino.. Ur banaketa lerroan egoteaz gain, kantauriar klima eta mediterranear klimaren arteko banaketan dago. Mendi hauek euria eta hodeiak alde batetik bestera pasa ez daitezen lortzen dute eta horregatik hodei asko bertan geratzen dira. Tenperaturak egonkorrak dira, batez bestekoa 11 °C da urte osoan zehar, 17 °Cko batez besteko maximoa eta 7 °C batez besteko minimoarekin.

Grafiko hau ezin da une honetan ikusi, software arazo bat dela eta. Lanean ari gara ahalik eta lasterren grafikoak berriro erakutsi ahal izateko.

Aukeratu beheko zatian urte-tarte bat, urte horiek goian xehetasun handiagoz ikusteko.

Ikusi edo aldatu datu gordinak.

Ekosistema

Fauna

Aralarko mendilerroan animalia ugari bizi dira. Ornodunak bakarrik 147 espezie dira. Kobazuloetan ere biodibertsitate ugari deskribatu da, 220 izaki bizidun espezie guztira, horietako 102 erdizka kobazulokoak eta 52 espezie kobazuloan soilik bizi direnak. 14 espezie endemiko daude. Artropodoen artean, 465 espezie aurkitu dira, horietatik % 78 intsektuak. Gainera, 63 araknido espezie, 27 krustazeo espezie, 5 diplopoda eta 5 chilopoda. Animalia nabarienak basurdeak (Sus scrofa), orkatzak (Capreolus capreolus) eta otsoak (Canis lupus) dira. Otsoak XIX. mendearen bukaeran akabatu zituzten, baina azken urteotan itzuli egin dira. Beste animalia interesgarri batzuk bizi dira bertan: Microtus nivalis izenaz ezagutzen den karraskari mota, 1000 metrotik gora bizi dena. Gailurretako uhandrea ere oso interesgarria da.

Flora

Aralarko mendilerroko zuhaitz nagusiak pagoak (Fagus sylvatica) dira eta maila txikiagoan, haritzak (Quercus robur), batez ere iparraldean, eta hainbat lekutan arteak (Quercus ilex), hegoaldean batik bat. Ibaien ertzeetan, lizarrak eta zumarrak agertzen dira. Pagoen artean, haginak (Taxus baccata) eta gorostiak (Ilex aquifolium) daude. Goi-mendietan belardi nagusi dira, gizakiek sortuak maiz, ardi, zaldi eta behientzako janari gisa erabiliak.

Natura Parkea

Sakontzeko, irakurri: «Aralarko natura parkea»

Ikuspegia Txindokitik

Aralarko mendilerroaren aldea, Gipuzkoan kokaturik, paisaien edertasunagatik eta flora zein faunaren berezitasun eta aniztasunagatik nabarmentzen da. Naturgune hau babestea funtsezkoa da Euskal Autonomia Erkidegoan alde gutxitara hedatzen diren espezie askoren kontserbaziorako. 10.917 ha ditu eta 1994ko apirilaren 26an Parke Natural izendatu zuten. Abeltzaintza oso garrantzitsua da eta mendikatean zehar banatzen diren monumentu megalitiko ugariek erakusten duten bezala, lurralde horretan antzinatik praktikatzen den erabilera. Gipuzkoan tradiziorik handieneko mendialdeetarikoa da, eta bertan egiten den jolas erabilera ere garrantzi handikoa da.

Aralarko Parke Naturalak 10.956 hektareako azalera biltzen du, Gipuzkoako Abaltzisketa, Amezketa, Ataun, Lazkao, Tolosa eta Zaldibiako udal mugarteei eta Enirio-Aralar mankomunitateko lurraldeari dagozkienak.

Administrazioa

Nafarroa Garaia

Sakontzeko, irakurri: «Aralarko Errege Sailak»

XIV. mendetik, 19 nafar udalerrik osatutako Mankomunitate batek (Arbizu, Arribe, Atallu, Arruazu, Azkarate, Betelu, Errazkin, Etxarri-Aranatz, Gaintza, Ihabar, Intza, Irañeta, Hiriberri, Lakuntza, Lizarraga, Lizarragabengoa, Dorrao, Unanu eta Uztegi, Aralarko Errege Sailetako 2195 hektareako baso, ehiza eta larreen herri baliatzearen onurak jasotzen ditu.

Udalerri horiek Aralarko Elkartean elkartuta daude. Aralarko Elkarteak, hemeretzi udalerrietako ordezkariz osatutakoa, Aralarko Errege Sailen ustiapena arautzearen ardura du, aurrekontuen onarpena, ordenantzena, eta Errege Sailen barnean egin beharreko obra eta zerbitzuen kontratazioena. Aralarko Elkarteak ez du egoitza propiorik. Urtero, bere presidentzia eta egoitza aldatzen doa, elkartea bera osatzen duten hemeretzi udalerrietatik

Gipuzkoa

Sakontzeko, irakurri: «Enirio-Aralarko Mankomunitatea»

Enirio-Aralarko Mankomunitatea Euskal Herriko mankomunitaterik zaharrena da. 1409. urtean sortu zen eta garaiko Villafranca (Altzaga, Arama, Ataun, Beasain, Gaintza, Itsasondo, Lazkao, Ordizia eta Zaldibia) eta Amezketako Batasuna (Abaltzisketa, Amezketa, Baliarrain, Ikaztegieta, Legorreta eta Orendain) biltzen zituen bere barnean.

Mankomunitate horren helburua Enirio-Aralarko mendien kudeaketaz arduratzea da, Aralarko mendilerroaren lurretatik Gipuzkoari dagokion zatian, betiere.

Ibilbideak

Sakontzeko, irakurri: «GR 120» eta «Aralarko Bira»

Kultura

Mitologia

Sakontzeko, irakurri: «Aralar (mitologia)»

Aralarko mendilerroa Euskal Herriaren bihotzean dagoenez, betidanik euskal mitologiaren kokaleku garrantzitsua izan da: horren ondorioz, bertan gertatutako kondaira eta kontakizun multzo ugaria dago.

Aralarko Dama

Sakontzeko, irakurri: «Aralarko Dama»

Mari ama lurraren bizileku omen zen haitzuloa, gerora tenpluak estaliko zuena, eta bere senar Sugaar herensugea han elkartzen zitzaion neguan:

«	Mendia zen [...] sineste zaharretako katedral eta santutegia. Ez halere edozein mendi. Zerutik gertu zegoen mendi aukeratuak, Amaren sabelera doan bide antzera, kobazulo edo lezeren bat behar zuen goiko aita indarrak lurraren ama sabela ernaltzeko. Horrela sortu zen mundu guztiko mendi santuen mitoa. Bizia ematen duen sugaar edo suge harra. Herensugea alegia, udaberrian ikusten da garra dariola kanpora ateratzen, eta udazkenean itzultzen da berriro lurpean dagoen neguko gelara. Herensugea, berez, biziaren aita da, baina, gero, bere umeen irensle bihurtzen da, ekaitz, tximista, lurrikara, uholde, lehorte eta ezbehar guztien figuran, eta gizonak hil egiten du. Bide berean egurasten da Mari, lurraren emankortasunaren irudia. Mendi horien inguruan egiten ziren erlijio paganoen ospakizun nagusiak, eta Eliza indartzen joan zen eran mendietako kultua kristautzen ahalegindu zen. Aralarko elizaren oinarrian erromaniko eta arabiar kutsuko aztarnak baino lehenagokoak aurkitu dira. [...] Europan zehar, emankortasunaren ildoko mendi santu horiek, done Mikelen izenean bataiatu zituen Elizak, hala nola Farfa Frantzian, Gargano Italian, edota Aralarkoa Nafarroa Garaian. Horregatik sartu zituen liturgian Mikel goiaingeruaren bi festa: udaberrikoa maiatzaren 8an eta udazkenekoa irailaren 29an, aurrekoen festaburu zaharretan.	»
Jose Maria Satrustegi

Teodosio Goñikoa

Sakontzeko, irakurri: «Teodosio Goñikoa»

Teodosio Goñikoaren elezaharrak hainbat aldaera ditu, eta horregatik uste da tradizioaren mamia antzinakoa dela, nahiz eta aita Burgik aurkeztutako era XVI.-XVII. mendekoa izan. Honela laburbil genezake:

«

Antzinako denboretan, Goñerriko Teodosio "Buruzagia" izeneko jauna musulmanen aurka borrokatzera joan zen. Urte batzuen buruan etxera itzultzean, Basajaunez mozorroturiko deabruak (edo ermitau batek) esan zion bere emaztea morroi batekin zebilela. Sumindurik, Teodosio sartu zen logelan eta han zeudenak erail zituen, emaztea eta ustezko amorantea zirela pentsatuz. Laster, ordea, konturatu zen dena engainu bat izan zela, eta bere gurasoak hil zituela. Damutu eta abaildurik, Erromaraino joan zen erromes, eta barkamena eskatu zion Aita Santuari. Horrek horrenbeste egin zuen, zigor hau ezarrita: gorputza kate astun batzuek estutua, Aralarko mendatean ibiliko zen, kateok erori arte. Penitentzia betetzen ari zela, halako batean, herensuge ikaragarri batek eraso egin zion. Teodosiok San Mikelen babesa erregutu zuen. Orduan goiaingerua agertu zitzaion, eta, «Nor Jainkoa adina!» esanda, piztia akabatu zuen. Une horretantxe, Teodosioren kateak lurrera erori ziren, eta Teodosiok, bere esker ona adierazteko, aingerua adoratzeko eliza —Done Mikel in Excelsis tenplua— eraiki eta bertan gelditu zen. Horren guztiaren lekuko, erdiko kaperaren sarreran zintzilik dauden kateak (penitentzia seinale, alde batetik; eta, bestetik, Kristok gizakiarentzat dakarren askapenaren zeinua, Hark hautsi baititu bekatuaren eta heriotzaren kateak) eta paretan dagoen zuloa, non, fededunek, burua sartuta, kredoa errezatzen baitute deabruaren eta indar txarren kontrako exorzismo gisa.

»

Monumentu megalitikoak

Sakontzeko, irakurri: «Aralarko estazio megalitikoa»

Jentilarri.

- Trikuharriak

- Zutarriak
Erreferentziak

Done Mikel Aralarkoa

Sakontzeko, irakurri: «Done Mikel Aralarkoaren santutegia»

Done Mikel Aralarkoaren santutegia.

Done Mikel Aralarkoaren santutegia, Aralarko Done Mikel in Excelsis santutegia edo Aralarko santutegia Aralarko mendilerroko santutegia da, Euskal Herriko erromanikoaren erakusgarri paregabea. Tenpluari buruz iritsi den lehen aipamena XI. mendekoa da, baina bi mende lehenago toki berean beste tenplu bat bazen, karolingiar estilokoa. Erretaula altxorrik preziatuena du, Nafarroa Garaiko kultura intereseko ondasun izendatua, Erdi Aroko europar esmaltegintzako maisulan gorenetakoa.

Santutegia 1.237 metroko garaieran dago, trikuharri ugariko ingurune batean. Santutegira igotzeko, Uharte Arakil ohiko abiapuntua da, udalerri horretan santutegia baitago.

Iruditegia

• 
  Larraitz, Gipuzkoa aldetik Aralarren barneratzeko ohiko abiapuntua
• 
  Lizarrusti, Gipuzkoaren eta Nafarroa Garaiaren arteko mugan kokatua, Aralarren barneratzeko ohiko abiapuntua
• 
  San Mikel Aralarkoaren santutegia.
• 
  Aralarko Malloen irudi bat
• 
  Ganboa mendia
• 
  Balerdi mendia eta Azkarate
• 
  Puttarri mendiaren gailurra
• 
  Txindoki mendiaren gailurra mendizalez lepo
• 
  Aralarko zelaiak
• 
  Aralarko Malloak, Elosta menditik ikusita

Ikus, gainera

• Enirio-Aralarko Mankomunitatea
• Euskal Herriko mendilerroen zerrenda
• Gipuzkoako mendiak
• Nafarroa Garaiko mendiak

Kanpo estekak

• Aralar mendilerroari buruzko PDF formatuko liburuxka irakurgai
• "Aralarko altxorrak agerian" (Berria).
• Aralar-Urbasa Landetxeen Elkartea
• Aralar Kanpina
• Gipuzkoako Parke Naturalak
• Aralar, mundua leku den lurra dokumentala.

• Datuak: Q3111010
• Multimedia: Aralar / Q3111010