Przejdź do zawartości

Obwód biełgorodzki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Obwód biełgorodzki
Белгородская область
obwód
Ilustracja
Wyżyna Środkoworosyjska na terenie obwodu
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja

Siedziba

Biełgorod

Kod ISO 3166-2

RU-BEL

Gubernator

Wiaczesław Gładkow

Powierzchnia

27 134 km²

Populacja (2021)
• liczba ludności


1 541 259[1]

Tablice rejestracyjne

31

Strefa czasowa

czas moskiewski, UTC+4:00

Położenie na mapie Rosji
Położenie na mapie
Strona internetowa

Obwód biełgorodzki (ros. Белгородская область) – jednostka administracyjna Federacji Rosyjskiej w Centralnym Okręgu Federalnym.

Obwód położony jest w zachodniej części Federacji Rosyjskiej, od 500 do 700 km na południe od Moskwy, przy granicy z Ukrainą. Stolicą obwodu jest miasto Biełgorod, nad rzeką Doniec. Obwód powstał 6 stycznia 1954 roku, od tamtej pory jego granice nie uległy zmianie[2]. Zajmuje 67 miejsce wśród obwodów Federacji Rosyjskiej pod względem wielkości terytorium i 30 po względem liczby mieszkańców[3]. Na czele obwodu biełgorodzkiego od 1993 do 2020 roku stał Jiewgienij Stiepanowicz Sawczenko (ros. Евгений Степанович Савченко)[4].

Geografia

[edytuj | edytuj kod]

Powierzchnia obwodu wynosi 27,1 tys. km², długość na linii północ-południe około 190 km, długość na linii wschód-zachód około 270 km[3]. Łączna długość granic wynosi 1150 km, z czego 540 km stanowi granica z Ukrainą.

Obwód jest podzielony na 19 rejonów administracyjnych. Znajduje się w nim 11 miast, 18 większych miejscowości o charakterze miejskim i 1574 miejscowości o charakterze wiejskim[3].

Największe miasta:

Obwód biełgorodzki to teren równinny, bez pasma górskiego. Najwyższy punkt znajduje się w rejonie prochorowskim i mierzy 277 m n.p.m.[3].

Największe rzeki przepływające przez teren obwodu to Don i Dniepr.

Klimat

[edytuj | edytuj kod]

W obwodzie występuje klimat umiarkowany, kontynentalny, z ciepłym latem i chłodną zimą. W zachodniej części zimy są łagodniejsze. Najzimniejszym miesiącem jest styczeń. Najniższa zanotowana temperatura wynosiła -37°С (w 1987 roku), najwyższa 39°С (w 2010 roku)[3].

Przez około 160 dni w roku temperatura jest dodatnia. Średnia obfitość opadów wynosi od 420 mm do 590 mm rocznie, z czego od 80% do 85% stanowią opady deszczu, a pozostałe śniegu[6].

Ludność

[edytuj | edytuj kod]

W obwodzie biełgorodzkim mieszka 1 541 259 ludzi, co stanowi 1,1% obywateli Federacji Rosyjskiej.

1 041 310 żyje w miastach, 499 949 na terenach wiejskich[1].

Średnia gęstość zaludnienia wynosi 56,6 osób na km²[3].

Średni wiek mieszkańca to 40 lat[5].

94,37% mieszkańców stanowią Rosjanie, 2,82% Ukraińcy, 2,81% przedstawiciele innych narodowości[2].

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Z uwagi na sprzyjające warunki klimatyczne i urodzajną ziemię w obwodzie rozwija się rolnictwo. Grunty orne zajmują 2713,4 tys. hektarów, z czego 70% to czarnoziemy[5]. Obwód biełgorodzki zajmuje pierwsze miejsce wśród obwodów Federacji Rosyjskiej pod względem produkcji rolnej na jednego mieszkańca[5]. W 2016 roku gospodarstwa rolne wyprodukowały 1634 tys. ton mięsa i 542,4 tys. ton produktów mlecznych, co stanowiło 4% całkowitej produkcji w kraju[5].

Strefa czasowa

[edytuj | edytuj kod]

Obwód należy do moskiewskiej strefy czasowej (MSK). UTC +4:00 przez cały rok. Wcześniej, przed 27 marca 2011 roku, obowiązywał czas standardowy (zimowy) strefy UTC+3:00, a czas letni – UTC+4:00.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Twierdza biełgorodzka. XVII wiek.

Pierwsze ślady osadnictwa pochodzą z paleolitu[7]. Około VIII wieku naszej ery ludność zaczęła zakładać większe osady[8]. Od 965 roku teren należał do Rusi Kijowskiej, rządzonej przez dynastię Rurykowiczów[9].

Obszaru dzisiejszego obwodu biełgorodzkiego sięgały w późnym średniowieczu wpływy Litwy. Istniała tu Jahołdajewszczyzna, będąca lennem litewskim. Na początku XVI w. obszar włączony został do Moskwy, a od 1547 znajdował się pod panowaniem Rosji.

Pierwotnie znalazł się w obrębie Wielkiego Księstwa Moskiewskiego. W średniowieczu powstały kluczowe dla regionu miasta Biełgorod i Stary Oskoł[9].

W XVII wieku w obwodzie wybudowano linię biełgorodzką. Miała na celu uchronić Cesarstwo Rosyjskie przed najazdami Tatarów. Kluczowe znaczenie obronne miała twierdza biełgoradzka.

W 1727 roku, za panowania carycy Katarzyny I, utworzono gubernię biełgorodzką, która obejmowała ponad 35 miast. Na jej terenie żyło 717 tys. ludzi. Gubernia istniała przez 52 lata[9].

W XVII-XVIII w. południowe ziemie obwodu współtworzyły Ukrainę Słobodzką.

W XIX wieku w obwodzie zbudowano linię kolejową łączącą Kursk i Charków. Przebiegała przez Stary Oskoł, co przyczyniło się do rozwoju regionu[9].

Po traktacie brzeskim część ziem obwodu znalazło się w obrębie Państwa Ukraińskiego.

Podczas II wojny światowej, 12 lipca 1943 roku, na terenie dzisiejszego obwodu biełgorodzkiego miała miejsce bitwa pancerna pod Prochorowką[2].

6 stycznia 1954 roku utworzono obwód biełgorodzki. 26 stycznia 1954 roku zatwierdzono jego utworzenie dekretem Prezydium Rady Najwyższej ZSRR[10].

W maju i czerwcu 2023 roku podczas inwazji Rosji na Ukrainę walczące po stronie Ukrainy ochotniczy Legion Wolność Rosji oraz Rosyjski Korpus Ochotniczy dokonały rajdów na terytorium obwodu[potrzebny przypis].

Tablice rejestracyjne

[edytuj | edytuj kod]

Tablice pojazdów zarejestrowanych w obwodzie biełgorodzkim mają oznaczenie 31 w prawym górnym rogu nad flagą Rosji i literami RUS.

Lokalne święta

[edytuj | edytuj kod]

Lokalne święta w obwodzie biełgorodzkim[9]:

  • 6 stycznia – dzień powstania obwodu.
  • 12 lipca – rocznica bitwy pod Prochorowką.
  • 17 lipca – dzień pamięci budowniczych kolei.
  • 5 sierpnia – dzień wyzwolenia Biełgorodu (podczas II wojny światowej, od żołnierzy niemieckich wypartych z miasta przez Armię Czerwoną).
  • 23 sierpnia – dzień zwycięstwa w bitwie na łuku kurskim.
  • 14 października – dzień flagi.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Nasielenije riegionow Rossii 2021: czislennostʹ, krupnyje riegiony Rossii i fied. okruga spisok23.03.2021. [w:] Sajt o stranach, gorodach, statistikie nasielenija i pr. [on-line]. www.statdata.ru, 23.03.2021. [dostęp 2021-05-09]. (ros.).
  2. a b c Структура [online], Совет Федерации Федерального Собрания Российской Федерации [dostęp 2020-10-25] (ros.).
  3. a b c d e f Общие сведения о Белгородской области | Департамент агропромышленного комплекса и воспроизводства окружающей среды Белгородской области [online], belapk.ru [dostęp 2020-10-25].
  4. Губернатор Белгородской области (Gubernator obwodu biełgorodzkiego). [w:] Губернатор и Правительство Белгородской области Официальный сайт (Strona internetowa gubernatora i władz obwodu biełgorodzkiego) [on-line]. [dostęp 2014-01-02].
  5. a b c d e Главное о регионе - Белгородская область [online], orv.gov.ru [dostęp 2020-10-25].
  6. Белгородская область - Ростуризм [online], tourism.gov.ru [dostęp 2020-10-25] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-27].
  7. Бессуднов А. А, История изучения палеолита бассейна верхнего и Среднего Дона, „Via in tempore. История. Политология”, 11 (9 (64)), 2009, ISSN 2687-0967 [dostęp 2020-10-25].
  8. Салтово-маяцкая культура на Среднем Дону Воронеж [online] [dostęp 2020-10-25] (ros.).
  9. a b c d e История Белгородской области [online], www.bincol.ru [dostęp 2020-10-25].
  10. Закон СССР от 26.04.1954 Об утверждении Указов Президиума Верховного Совета СССР — Викитека [online], ru.wikisource.org [dostęp 2020-10-25].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]