Srebrny podział
Srebrny podział – stała matematyczna, której nazwa nawiązuje do złotego podziału. Podobnie jak ilorazy dwóch kolejnych liczb Fibonacciego zbiegają do odwrotności złotej liczby (tzn. do ), tak odwrotność srebrnej liczby jest granicą ilorazów dwóch kolejnych liczb Pella. Dwa odcinki będące w srebrnym podziale mają się więc do siebie tak, jak bok jednostkowego kwadratu do jego przekątnej[1][2].
Definicja
[edytuj | edytuj kod]Srebrny podział definiuje się jako liczbę niewymierną, będącą sumą liczby 1 i pierwiastka kwadratowego z 2, czyli:
Z definicji wynika, że:
Srebrny podział może być również zdefiniowany jako prosty ułamek łańcuchowy [2; 2, 2, 2,...][1][2]:
- Potęgi liczby srebrnej da się wyrazić tak:
- dla n>0, gdzie P(n) to n-ta liczba Pella, analogicznie do podobnej równości dla liczby phi wykorzystującej liczby Fibonacciego[2].
Wyprowadzenie
[edytuj | edytuj kod]Dzielone części oznaczmy jako, a i b; z definicji s. podziału zachodzi: co można skrócić do więc Jest to równanie kwadratowe, ma dodatni pierwiastek równy (dla sposobu rozwiązania vide: równanie kwadratowe).
Właściwości trygonometryczne
[edytuj | edytuj kod]Srebrny podział ma związek z kątem .
Wykorzystanie
[edytuj | edytuj kod]Srebrny podział jest stosowany w architekturze – w Polsce według badania O. Vogta i in. wystąpił w 76% analizowanych budynków w Krakowie[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Eric W. Weisstein , Srebrny podział, [w:] MathWorld, Wolfram Research (ang.).
- ↑ a b c silver ratio [online], planetmath.org [dostęp 2018-06-24] .
- ↑ O. Vogt i in., Proporcje we współczesnej architekturze polskiej na przykładzie Krakowa, „Czasopismo Techniczne. A, Architktura” R. 104, z. 6-A, 2007, Kraków: Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, ISSN 1897-6271.