Przejdź do zawartości

Sven Hannawald

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sven Hannawald
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 listopada 1974
Erlabrunn

Klub

SC Hinterzarten

Wzrost

184 cm

Debiut w PŚ

6 grudnia 1992 w Falun (50. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

30 grudnia 1993 w Oberstdorfie (29. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

4 stycznia 1998 w Innsbrucku (2. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

6 stycznia 1998 w Bischofshofen

Rekord życiowy

220,0 m na Velikance w Planicy (23 marca 2002)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złoto Salt Lake City 2002 duża druż.
srebro Nagano 1998 duża druż.
srebro Salt Lake City 2002 normalna
Mistrzostwa świata
złoto Ramsau 1999 duża druż.
złoto Lahti 2001 duża druż.
srebro Ramsau 1999 duża
brąz Lahti 2001 normalna druż.
Mistrzostwa świata w lotach
złoto Vikersund 2000 Indywidualnie
złoto Harrachov 2002 Indywidualnie
srebro Oberstdorf 1998 Indywidualnie
Mistrzostwa świata juniorów
brąz Vuokatti 1992 drużynowo
Puchar świata w skokach
2. miejsce
2001/2002
2. miejsce
2002/2003
Puchar Świata w lotach narciarskich
Mała kryształowa kula
1997/1998
Mała kryształowa kula
1999/2000
Turniej Czterech Skoczni
złoto 1. miejsce
2001/2002
srebro 2. miejsce
1997/1998
srebro 2. miejsce
2002/2003
Turniej Nordycki
srebro 2. miejsce
2000
srebro 2. miejsce
1998
brąz 3. miejsce
1999
Letnie Grand Prix
złoto 1. miejsce
1999
Puchar KOP
złoto 1. miejsce
1999/2000
złoto 1. miejsce
2001/2002
Strona internetowa

Sven Hannawald (ur. 9 listopada 1974 w Erlabrunn jako Sven Pöhler[1]) – niemiecki skoczek narciarski. Trzykrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata i trzykrotny medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich. Zwycięzca 50. Turnieju Czterech Skoczni.

W sezonie 2001/2002 jako pierwszy w historii wygrał wszystkie konkursy podczas jednej edycji Turnieju Czterech Skoczni. Razem z Helmutem Recknagelem, Kamilem Stochem i Ryōyū Kobayashim jest jednym z czterech zawodników, którzy wygrali pięć konkursów Turnieju Czterech Skoczni z rzędu, i jedynym obok Stocha i Ryōyū Kobayashiego skoczkiem, który wygrał wszystkie konkursy na jednym Turnieju[2].

W 2002 w Planicy skoczył 220 m, co jest jego rekordem życiowym. Na podium w Pucharze Świata stawał łącznie 40 razy. 18-krotnie zajmował 1. miejsce, 12-krotnie był drugi, 10 razy był trzeci.

W sezonie 2005/2006 zadebiutował jako komentator sportowy w niemieckiej telewizji ARD. W latach 2016–2020 pracował w Eurosporcie, a od sezonu 2020/2021 znów komentuje zawody w ARD.

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Na nartach zaczął skakać w wieku 7 lat. Z początku starty w skokach łączył z występami w kombinacji norweskiej, jednak po pewnym czasie stało się jasne, że skoki są jego mocniejszą stroną, więc zdecydował się na uprawianie tylko tej dyscypliny. W 1992 zajął 3. miejsce w konkursie drużynowym podczas mistrzostw świata juniorów w Vuokatti.

Lata 1992–1997

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 1992/1993 zadebiutował w Pucharze Świata. Jego pierwszy start w zawodach tej rangi miał miejsce 6 grudnia 1992 w Falun – zajął tam 50. miejsce. Najwyższe miejsce w sezonie zajął 1 stycznia 1993 w Garmisch-Partenkirchen, gdzie był 36. W sezonie 1993/1994 zdobył pierwsze w karierze punkty do klasyfikacji Pucharu Świata, za zajęcia 29. miejsca w Oberstdorfie (30 grudnia 1993). Pierwszy raz w czołowej „15” zawodów pucharowych znalazł się 14 stycznia 1995 w Engelbergu, kiedy to zajął 14. lokatę. Sezon 1994/1995 ukończył na 63. miejscu w klasyfikacji generalnej PŚ.

W sezonie 1995/1996 ani razu nie zdobył pucharowych punktów. W sezonie 1996/1997 trzykrotnie zdobywał punkty, a najlepsze miejsce – 12. – zajął w Oberstdorfie na inaugurację 45. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Sezon zakończył na 59. miejscu w klasyfikacji generalnej PŚ.

Lata 1997–2001

[edytuj | edytuj kod]

Przełom w karierze Hannawalda nastąpił w sezonie 1997/1998 podczas 46. Turnieju Czterech Skoczni. Po zajęciu 5. i 10. miejsca w dwóch pierwszych konkursach w Niemczech, 4 stycznia 1998 w Innsbrucku po raz pierwszy w karierze stanął na podium – zajął 2. miejsce. Dwa dni później w Bischofshofen zwyciężył, przerywając tym samym serię trzech zwycięstw Kazuyoshiego Funakiego. Cały Turniej ukończył na 2. miejscu, tuż za Japończykiem. W lutym 1998 zanotował swój pierwszy w karierze start olimpijski – na igrzyskach w Nagano. Był w drużynie, która zdobyła srebrny medal. W dalszej części sezonu odniósł jeszcze zwycięstwo na skoczni mamuciej w Oberstdorfie – konkurs ten wliczany był do mistrzostw świata w lotach w Oberstdorfie, w których Hannawald zajął 2. miejsce, znów ustępując tylko Funakiemu. Sezon ukończył na 6. miejscu w klasyfikacji Pucharu Świata.

W sezonie 1998/1999 czterokrotnie zajmował trzecie miejsce w zawodach PŚ oraz zdobył dwa medale podczas mistrzostw świata w Ramsau – srebro na skoczni K120 (za Martinem Schmittem) oraz złoto w konkursie drużynowym. Puchar Świata ponownie ukończył na 6. pozycji.

W sezonie 1999/2000 odniósł cztery pucharowe zwycięstwa (w tym trzy w trzech ostatnich konkursach sezonu), zajmując na jego koniec najwyższe w dotychczasowej karierze, 4. miejsce. Największym jednak sukcesem było zdobycie, po raz pierwszy w karierze złotego medalu podczas mistrzostw świata w lotach w Vikersund. W sezonie 2000/2001 zajął 2. miejsce w Kuopio, jednak później nie udało mu już się stanąć na podium. Podczas mistrzostw świata w Lahti zdobył złoty medal w konkursie drużynowym na skoczni K120. Indywidualnie na skoczni K90 nie zakwalifikował się do drugiej serii. W konkursach Pucharu Świata rozgrywanych po mistrzostwach nie występował. Sezon zakończył na 9. miejscu w klasyfikacji generalnej.

Sezon 2001/2002

[edytuj | edytuj kod]
Hannawald z Adamem Małyszem – głównym rywalem w sezonie 2001/2002. Zdjęcie wykonano 26 marca 2011

Na początku sezonu 2001/02 wygrał konkurs w Titisee-Neustadt i zajął 2. miejsce w Engelbergu. Podczas 50. Turnieju Czterech Skoczni jako pierwszy zawodnik w historii odniósł zwycięstwa we wszystkich czterech konkursach. W każdym z nich uzyskiwał znaczną przewagę nad resztą stawki. Serię zwycięstw przedłużył, wygrywając także pierwszy po TCS konkurs Pucharu Świata w Willingen. W Zakopanem był dwukrotnie drugi.

Podczas igrzysk olimpijskich w Salt Lake City zdobył srebrny medal na normalnej skoczni i zajął 4. miejsce na dużej. W konkursie drużynowym Niemcy z Hannawaldem w składzie zdobyli złoty medal, wyprzedzając Finlandię o 0,1 punktu. 9 marca 2002 na mistrzostwach świata w lotach w Harrachovie Hannawald po raz drugi z rzędu zdobył tytuł mistrza świata, wyprzedzając w złożonym z dwóch serii (zamiast zaplanowanych czterech) konkursie Schmitta i Mattiego Hautamäkiego. W łącznej klasyfikacji Pucharu Świata zajął drugie miejsce. Zdobył 1259 punktów i przegrał z Adamem Małyszem o 216 punktów.

Sezon 2002/2003

[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2002/2003 rozpoczął w Ruce od dwóch miejsc poza trzydziestką – w drugim konkursie zajął ostatnie, 50. miejsce, po skoku na odległość 58 metrów. Spowodowało to, że trener reprezentacji Niemiec Reinhard Heß wycofał Hannawalda z kolejnych konkursów Pucharu Świata w Trondheim. Hannawald powrócił po dwóch tygodniach, zajmując na skoczni w Titisee-Neustadt miejsca 17. i 4. W Engelbergu zajął 3. miejsce pierwszego dnia, nazajutrz zaś odniósł pierwsze zwycięstwo w sezonie. 51. Turniej Czterech Skoczni rozpoczął od zwycięstwa na skoczni w Oberstdorfie. 1 stycznia 2003 w Garmisch-Partenkirchen upadł w jednym ze skoków i zajął 12. miejsce. W austriackich konkursach turnieju był 4. i 2. W klasyfikacji końcowej turnieju uplasował się na 2. miejscu za Janne Ahonenem. 18 i 19 stycznia 2003 w Zakopanem odniósł dwa zwycięstwa, po czym zrezygnował z wyjazdu do Japonii na trzy konkursy w Hakubie i Sapporo. Wystartował dopiero 1 i 2 lutego 2003 na skoczni mamuciej w Tauplitz, zajmując tam miejsca drugie i pierwsze. Tydzień później na skoczni w Willingen wygrał pierwszy z konkursów, osiągając rekordową na skoczni K120 notę 328.2 punktu (dostał 9 „dwudziestek” za styl). Został wówczas liderem Pucharu Świata Następnego dnia w rozgrywanym w bardzo niestabilnych warunkach konkursie Hannawald zajął 36. miejsce. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme był 7. i 24., a w konkursie drużynowym reprezentacja Niemiec z Hannawaldem w składzie zajęła 4. miejsce.

W ostatnich pięciu konkursach nie odniósł już zwycięstwa (raz był 2. i raz 3.), co oznaczało spadek na 2. miejsce w klasyfikacji Pucharu Świata. Po raz trzeci w karierze zdobył Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji lotów narciarskich.

Koniec kariery

[edytuj | edytuj kod]
Sven Hannawald (2004)

Sezon 2003/2004 okazał się jego ostatnim w Pucharze Świata. Hannawald zajmował miejsca w czołowej dziesiątce w czterech z pięciu pierwszych konkursów. Podczas 52. edycji Turnieju Czterech Skoczni był 18. w Oberstdorfie, 9. w Garmisch-Partenkirchen i Innsbrucku oraz 22. w Bischofshofen. Po turnieju Hannawalda wycofano ze startów w dwóch następnych konkursach Pucharu Świata. W Zakopanem zajął 30. miejsce pierwszego dnia i zrezygnował z występu w konkursie niedzielnym. Po dwutygodniowej przerwie spróbował kolejnego powrotu, tym razem na skoczni w Willingen, na której rok wcześniej odniósł swoje ostatnie zwycięstwo. Zajął tam 36. miejsce. Następnie pojechał na mistrzostwa świata w lotach w Planicy, gdzie był 17. Ostatni występ Hannawalda w Pucharze Świata miał miejsce 28 lutego 2004 w Park City. Zajął 47. miejsce, po czym zrezygnował z dalszych występów w tamtym sezonie. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 24. miejsce.

Przed rozpoczęciem sezonu 2004/2005 Hannawald zadecydował o wstrzymaniu kariery, tłumacząc to brakiem motywacji do dalszego skakania. Diagnoza psychologów mówiła o tzw. syndromie wypalenia. Hannawald poddał się leczeniu, nie zakończył jednak oficjalnie kariery – wedle umowy z niemieckim związkiem narciarskim do końca sezonu miał zadeklarować, czy zamierza uczestniczyć w programie przygotowawczym do igrzysk olimpijskich w Turynie. Ostatecznie zdecydował się nie wznawiać kariery. Oficjalne zakończenie kariery ogłosił 3 sierpnia 2005, natomiast uroczyste pożegnanie skoczka miało miejsce w Oberstdorfie 30 grudnia 2005.

Udział w wyścigach samochodowych

[edytuj | edytuj kod]

Od 2005 startuje sporadycznie w wyścigach samochodowych. Do 2007 wystąpił w kilku wyścigach SEAT Leon Supercopa Germany, nie osiągając tam jednak żadnego znaczącego wyniku. W 2008 wystartował w 7 wyścigach ADAC GT Masters, a w 2009 pojawił się na torze Nürburgring, biorąc tam udział w dwóch wyścigach tej serii. W grudniu 2009 potwierdził występy w pełnym sezonie serii ADAC GT Masters[3].

Miejsca w klasyfikacji poszczególnych turniejów

[edytuj | edytuj kod]
Turniej 2004 2003 2002 2001 2000 1999 1998 1997 1996 1995 1994 1993
Puchar Świata 24 2 2 9 4 6 6 59 63 90
Puchar Świata w lotach 1 X 9 1 9 1
Turniej Czterech Skoczni 12 2 1 4 4 12 2 34 65 60 65
Turniej Nordycki 4 16 1 3 2 55 X X X X
Letnie Grand Prix 31 32 35 1 9 X X

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
1998 Japonia Nagano/Hakuba 14. miejsce (K-90), 48. miejsce (K-120)
2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City/Park City srebrny medal (K-90), 4. miejsce (K-120)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
1998 Japonia Nagano/Hakuba srebrny medal[a]
2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City/Park City złoty medal[b]

Starty S. Hannawalda na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
14. 11 lutego 1998 Japonia Hakuba Olimpijska K-90 indywid. 83,5 m 84,0 m 207,5 pkt 27,0 pkt Jani Soininen
48. 15 lutego 1998 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 indywid. 100,0 m 78,0 pkt 194,3 pkt Kazuyoshi Funaki
2. 17 lutego 1998 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 druż.[a] 125,5 m 128,0 m 897,4 pkt (258,3 pkt) 35,6 pkt Japonia
2. 10 lutego 2002 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-90 indywid. 97,0 m 99,0 m 267,5 pkt 1,5 pkt Simon Ammann
4. 13 lutego 2002 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-120 indywid. 132,5 m 131,0 m[c] 255,3 pkt 26,1 pkt Simon Ammann
1. 18 lutego 2002 Stany Zjednoczone Park City Utah Olympic Park K-120 druż.[b] 123,0 m 120,5 m 974,1 pkt (238,8 pkt)

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
1999 Austria Ramsau srebrny medal (K-120), 8. miejsce (K-90)
2001 Finlandia Lahti 6. miejsce (K-116), 36. miejsce (K-90)
2003 Włochy Val di Fiemme/Predazzo 7. miejsce (K-120), 24. miejsce (K-95)

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
1999 Austria Ramsau złoty medal[d]
2001 Finlandia Lahti złoty medal (K-116)[e], brązowy medal (K-90)[e]
2003 Włochy Val di Fiemme/Predazzo 4. miejsce[f]

Starty S. Hannawalda na mistrzostwach świata – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
2. 21 lutego 1999 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze K-120 indywid. 127,0 m 127,0 m 261,7 pkt 1,7 pkt Martin Schmitt
1. 23 lutego 1999 Austria Bischofshofen Paul-Ausserleitner-Schanze K-120 druż.[d] 132,5 m[c] 137,0 m 988,9 pkt (249,6 pkt)
8. 26 lutego 1999 Austria Ramsau Mattensprunganlage K-90 indywid. 95,0 m 89,5 m 237,0 pkt 18,0 pkt Kazuyoshi Funaki
6. 19 lutego 2001 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 indywid. 115,5 m 119,5 m 236,9 pkt 39,4 pkt Martin Schmitt
36. 23 lutego 2001 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 indywid. 75,5 m 78,5 pkt 167,5 pkt Adam Małysz
1. 24 lutego 2001 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 druż.[e] 120,0 m 110,5 m 939,8 pkt (225,3 pkt)
3. 25 lutego 2001 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 druż.[e] 86,5 m 89,5 m 911,5 pkt (220,0 pkt) 42,0 pkt Austria
7. 22 lutego 2003 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 indywid. 129,5 m 125,0 m 260,6 pkt 28,4 pkt Adam Małysz
4. 23 lutego 2003 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 druż.[f] 125,0 m 124,0 m 963,3 pkt (248,7 pkt) 83,3 pkt Finlandia
24. 28 lutego 2003 Włochy Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 indywid. 95,0 m 94,0 m 226,5 pkt 52,5 pkt Adam Małysz

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
1998 Niemcy Oberstdorf srebrny medal
2000 Norwegia Vikersund złoty medal
2002 Czechy Harrachov złoty medal
2004 Słowenia Planica 17. miejsce

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
2004 Słowenia Planica 4. miejsce[g]

Starty S. Hannawalda na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Nota Strata Zwycięzca
2. 24-25 stycznia 1998 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 indywid. 193,0 m 191,5 m 199,5 m 203,0 m 769,9 pkt 6,5 pkt Kazuyoshi Funaki
1. 14 lutego 2000 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-185 indywid. 179,5 m 188,0 m 196,5 m [h] 536,8 pkt
1. 9-10 marca 2002 Czechy Harrachov Čerťák K-185 indywid. 202,0 m 202,0 m [h] [h] 396,3 pkt
17. 20-21 lutego 2004 Słowenia Planica Velikanka K-185 indywid. 176,0 m 197,5 m 191,0 m 182,5 m 701,9 pkt 130,2 pkt Roar Ljøkelsøy
4. 22 lutego 2004 Słowenia Planica Velikanka K-185 druż.[g] 204,5 m 200,5 m 1606,4 pkt (391,0 pkt) 105,4 pkt Norwegia

Indywidualnie

[edytuj | edytuj kod]
1992 Finlandia Vuokatti 17. miejsce

Drużynowo

[edytuj | edytuj kod]
1992 Finlandia Vuokatti brązowy medal[i]

Starty S. Hannawalda na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

[edytuj | edytuj kod]
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
3. 18 marca 1992 Finlandia Vuokatti Hyppyrimäki K-80 druż.[i] 62,5 m 71,0 m 499,1 pkt (152,4 pkt) 71,3 pkt Finlandia
17. 21 marca 1992 Finlandia Vuokatti Hyppyrimäki K-80 indywid. 64,0 m 71,0 m 157,3 pkt 60,3 pkt Toni Nieminen

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[4]
1993/1994 90.
1994/1995 63.
1996/1997 59.
1997/1998 6.
1998/1999 6.
1999/2000 4.
2000/2001 9.
2001/2002 2.
2002/2003 2.
2003/2004 24.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Przypisy
1. 6 stycznia 1998 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-120 124,0 m 123,0 m 247,6 pkt * TCS 1997/1998
2. 24 stycznia 1998 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 193,0 m 191,5 m 375,4 pkt * Pierwszy dzień mistrzostw świata w lotach
3. 19 lutego 2000 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 198,0 m 192,6 pkt * Loty 1999/2000
4. 10 marca 2000 Norwegia Trondheim Granåsen K-120 134,5 m 134,0 m 279,8 pkt * TN 2000
5. 12 marca 2000 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 125,5 m 132,5 m 271,4 pkt * TN 2000
6. 19 marca 2000 Słowenia Planica Velikanka K-185 203,5 m 212,5 m 410,7 pkt * Loty 1999/2000
7. 2 grudnia 2001 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-120 129,5 m 136,0 m 277,4 pkt
8. 30 grudnia 2001 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 122,0 m 122,0 m 260,2 pkt * TCS 2001/2002
9. 1 stycznia 2002 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-115 122,5 m 125,0 m 264,5 pkt * TCS 2001/2002
10. 4 stycznia 2002 Austria Innsbruck Bergisel K-120 134,5 m 128,0 m 270,0 pkt * TCS 2001/2002
11. 6 stycznia 2002 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-120 139,0 m 131,5 m 282,9 pkt * TCS 2001/2002
12. 12 stycznia 2002 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-120 141,5 m 148,0 m 319,1 pkt
13. 22 grudnia 2002 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 133,0 m 132,5 m 282,9 pkt
14. 29 grudnia 2002 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 125,5 m 119,5 m 263,1 pkt * TCS 2002/2003
15. 18 stycznia 2003 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 140,0 m 134,0 m 286,2 pkt
16. 19 stycznia 2003 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 128,5 m 130,5 m 271,2 pkt
17. 2 lutego 2003 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 195,0 m 196,5 m 378,3 pkt
18. 8 lutego 2003 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-120 142,0 m 147,0 m 328,2 pkt

Miejsca na podium

[edytuj | edytuj kod]
Sezon 1. miejsce 2. miejsce 3. miejsce Razem
1992/1993 - - - -
1993/1994 - - - -
1994/1995 - - - -
1995/1996 - - - -
1996/1997 - - - -
1997/1998 2 2 3 7
1998/1999 - - 3 3
1999/2000 4 2 - 6
2000/2001 - 1 - 1
2001/2002 6 4 2 12
2002/2003 6 3 2 11
2003/2004 - - - -
suma 18 12 10 40

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 4 stycznia 1998 Austria Innsbruck Bergisel K-108 107,5 m 113,5 m 230,3 pkt 2. 10,4 pkt Kazuyoshi Funaki
2. 6 stycznia 1998 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-120 124,0 m 123,0 m 247,6 pkt 1.
3. 17 stycznia 1998 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-116 97,0 m 108,0 m 181,4 pkt 3. 1,0 pkt Kristian Brenden
4. 18 stycznia 1998 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-116 121,5 m 128,5 m 262,9 pkt 3. 3,3 pkt Primož Peterka
5. 24 stycznia 1998 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 193,0 m 191,5 m 375,4 pkt 1.
6. 25 stycznia 1998 Niemcy Oberstdorf im. Heiniego Klopfera K-185 199,5 m 203,0 m 394,5 pkt 3. 11,7 pkt Kazuyoshi Funaki
7. 28 lutego 1998 Norwegia Vikersund Vikersundbakken K-185 189,5 m 188,9 pkt 2. 0,1 pkt Andreas Widhölzl
8. 28 listopada 1998 Norwegia Lillehammer Lysgårdsbakken K-120 126,5 m 128,0 m 251,1 pkt 3. 17,7 pkt Martin Schmitt
9. 12 grudnia 1998 Niemcy Oberhof Hans-Renner-Schanze K-120 121,5 m 119,7 pkt 3. 10,8 pkt Andreas Widhölzl
10. 6 marca 1999 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 93,0 m 115,5 pkt 3. 10,0 pkt Kazuyoshi Funaki
11. 9 stycznia 2000 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 117,0 m 120,0 m 227,1 pkt 2. 20,2 pkt Martin Schmitt
12. 19 lutego 2000 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 198,0 m 192,6 pkt 1.
13. 4 marca 2000 Finlandia Lahti Salpausselkä K-90 91,0 m 95,0 m 241,5 pkt 2. 13,0 pkt Janne Ahonen
14. 10 marca 2000 Norwegia Trondheim Granåsen K-120 134,5 m 134,0 m 279,8 pkt 1.
15. 12 marca 2000 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 125,5 m 132,5 m 271,4 pkt 1.
16. 19 marca 2000 Słowenia Planica Velikanka K-185 203,5 m 212,5 m 410,7 pkt 1.
17. 24 listopada 2000 Finlandia Kuopio Puijo K-120 120,0 m 116,5 m 222,2 pkt 2. 22,0 pkt Martin Schmitt
18. 2 grudnia 2001 Niemcy Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-120 129,5 m 136,0 m 277,4 pkt 1.
19. 15 grudnia 2001 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 132,0 m 133,5 m 278,9 pkt 2. 1,3 pkt Stephan Hocke
20. 30 grudnia 2001 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 122,0 m 122,0 m 260,2 pkt 1.
21. 1 stycznia 2002 Niemcy Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze K-115 122,5 m 125,0 m 264,5 pkt 1.
22. 4 stycznia 2002 Austria Innsbruck Bergisel K-120 134,5 m 128,0 m 270,0 pkt 1.
23. 6 stycznia 2002 Austria Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-120 139,0 m 131,5 m 282,9 pkt 1.
24. 12 stycznia 2002 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-120 141,5 m 148,0 m 319,1 pkt 1.
25. 19 stycznia 2002 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 124,0 m 130,0 m 259,2 pkt 2. 0,4 pkt Matti Hautamäki
26. 20 stycznia 2002 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 130,0 m 125,0 m 261,5 pkt 2. 0,6 pkt Adam Małysz
27. 13 marca 2002 Szwecja Falun Lugnet K-115 125,0 m 114,0 m 248,7 pkt 3. 25,8 pkt Matti Hautamäki
28. 15 marca 2002 Norwegia Trondheim Granåsen K-120 125,0 m 127,5 m 257,5 pkt 3. 22,5 pkt Matti Hautamäki
29. 17 marca 2002 Norwegia Oslo Holmenkollbakken K-115 124,0 m 120,0 m 259,7 pkt 2. 0,7 pkt Simon Ammann
30. 21 grudnia 2002 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 129,5 m 124,5 m 260,7 pkt 3. 10,8 pkt Janne Ahonen
31. 22 grudnia 2002 Szwajcaria Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-120 133,0 m 132,5 m 282,9 pkt 1.
32. 29 grudnia 2002 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-115 125,5 m 119,5 m 263,1 pkt 1.
33. 6 stycznia 2003 Austria Bischofshofen im. P.Ausserleitnera K-120 128,5 m 127,0 m 262,4 pkt 2. 0,7 pkt Bjørn Einar Romøren
34. 18 stycznia 2003 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 140,0 m 134,0 m 286,2 pkt 1.
35. 19 stycznia 2003 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-120 128,5 m 130,5 m 271,2 pkt 1.
36. 1 lutego 2003 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 195,5 m 197,0 m 378,5 pkt 2. 7,6 pkt Florian Liegl
37. 2 lutego 2003 Austria Tauplitz/Bad Mitterndorf Kulm K-185 195,0 m 196,5 m 378,3 pkt 1.
38. 8 lutego 2003 Niemcy Willingen Mühlenkopfschanze K-120 142,0 m 147,0 m 328,2 pkt 1.
39. 14 marca 2003 Finlandia Lahti Salpausselkä K-116 117,0 m 123,0 m 248,4 pkt 3. 19,0 pkt Adam Małysz
40. 23 marca 2003 Słowenia Planica Velikanka K-185 214,5 m 217,0 m 427,8 pkt 2. 22,7 pkt Matti Hautamäki

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[5]
Sezon 1992/1993
Falun Falun Ruhpolding Sapporo Sapporo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Predazzo Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Lahti Lahti Lillehammer Oslo Planica punkty
q 50 - - - 49 36 - - - - - 58 56 - - - 0
Legenda (do sezonu 1992/1993)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Sezon 1993/1994
Planica Planica Predazzo Courchevel Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Murau Liberec Liberec Sapporo Sapporo Lahti Örnsköldsvik MŚL – Planica Thunder Bay Thunder Bay punkty
q 33 q 49 - 29 q - - 39 49 42 - - - - - - - 2
Sezon 1994/1995
Planica Planica Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Willingen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Lahti Lahti Kuopio Falun Falun Lillehammer Oslo Vikersund Vikersund Oberstdorf punkty
- - q q - - - 14 23 - - - - - - - - - - - - 26
Sezon 1995/1996
Lillehammer Lillehammer Villach Planica Predazzo Chamonix Chamonix Oberhof Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Zakopane Zakopane MŚL – Bad Mitterndorf MŚL – Bad Mitterndorf Iron Mountain Iron Mountain Kuopio Lahti Lahti Harrachov Falun Oslo punkty
32 q q q q 50 46 - 36 q - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1996/1997
Lillehammer Lillehammer Ruka Ruka Harrachov Harrachov Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Hakuba Willingen Willingen Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Lahti Kuopio Falun Oslo Planica Planica punkty
q 32 q 36 - - 12 32 q 35 21 23 - - - q 47 - - q 39 59 q - - 40
Sezon 1997/1998
Lillehammer Lillehammer Predazzo Villach Harrachov Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Ramsau Zakopane Zakopane MŚL – Oberstdorf MŚL – Oberstdorf Sapporo Vikersund Vikersund Kuopio Lahti Lahti Falun Trondheim Oslo Planica Planica punkty
21 30 36 12 19 12 21 5 10 2 1 - 3 3 1 3 18 2 14 51 4 12 4 6 9 20 8 953
Sezon 1998/1999
Lillehammer Lillehammer Chamonix Chamonix Predazzo Oberhof Harrachov Harrachov Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Zakopane Zakopane Sapporo Sapporo Willingen Willingen Harrachov Kuopio Lahti Trondheim Falun Oslo Planica Planica Planica punkty
3 6 17 13 9 3 21 15 22 4 19 9 19 13 7 8 13 4 11 5 - 5 3 7 5 8 10 11 6 896
Sezon 1999/2000
Kuopio Kuopio Predazzo Predazzo Villach Zakopane Zakopane Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Engelberg Engelberg Sapporo Sapporo Hakuba Willingen Willingen Bad Mitterndorf Iron Mountain Iron Mountain Lahti Lahti Trondheim Oslo Planica punkty
24 22 42 10 17 - - 4 4 7 4 13 2 15 5 6 5 8 1 46 16 2 4 1 1 1 1065
Sezon 2000/2001
Kuopio Kuopio Kuopio Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Harrachov Harrachov Park City Hakuba Sapporo Sapporo Willingen Willingen Oberstdorf Oberstdorf Falun Trondheim Oslo Planica punkty
2 43 4 5 5 10 13 4 6 - 43 11 11 50 8 13 25 - - - - 462
Sezon 2001/2002
Kuopio Kuopio Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Villach Engelberg Engelberg Predazzo Predazzo Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Willingen Zakopane Zakopane Hakuba Sapporo Lahti Falun Trondheim Oslo punkty
5 14 dq 1 4 2 15 5 5 1 1 1 1 1 2 2 - - - 3 3 2 1259
Sezon 2002/2003
Ruka Ruka Trondheim Trondheim Titisee-Neustadt Titisee-Neustadt Engelberg Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Liberec Zakopane Zakopane Hakuba Sapporo Sapporo Bad Mitterndorf Bad Mitterndorf Willingen Willingen Oslo Lahti Lahti Planica Planica punkty
44 49 - - 17 4 3 1 1 12 4 2 5 1 1 - - - 2 1 1 36 14 3 10 4 2 1235
Sezon 2003/2004
Ruka Ruka Trondheim Titisee-Neustadt Engelberg Oberstdorf Garmisch-Partenkirchen Innsbruck Bischofshofen Liberec Liberec Zakopane Zakopane Hakuba Sapporo Sapporo Oberstdorf Willingen Park City Lahti Kuopio Lillehammer Oslo punkty
5 8 4 37 5 18 9 9 22 - - 30 - - - - - 36 47 - - - - 253
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce Źr.
1992/1993 65. [4]
1993/1994 60. [6]
1995/1996 65. [7]
1996/1997 34. [4]
1997/1998 2.
1998/1999 12.
1999/2000 4.
2000/2001 4.
2001/2002 1.[j]
2002/2003 2.
2003/2004 12.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce Źr.
1997 55. [8]
1998 2. [9]
1999 3. [10]
2000 2. [11]
2002 6. [4]
2003 6.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[4]
1997/1998 1.
1998/1999 9.
1999/2000 1.
2000/2001 9.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[12]
1994 50.
1998 9.
1999 1.
2000 35.
2001 32.
2003 31.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Miejsce Strata Zwycięzca
1. 8 sierpnia 1999 Niemcy Hinterzarten Adlerschanze K-95 109,0 m 103,5 m 273,0 pkt 1.
2. 11 września 1999 Japonia Hakuba Olimpijska K-120 122,0 m 123,5 m 247,9 pkt 1.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[5]
1994
Hinterzarten Predazzo Stams punkty
q 36 48 172,7
1995
Kuopio Trondheim Hinterzarten Stams punkty
- - q - 0
1996
Trondheim Oberhof Hinterzarten Predazzo Stams punkty
- - q - - 0
1997
Courchevel Trondheim Hinterzarten Predazzo Stams punkty
- - 37 - - 0
1998
Stams Predazzo Courchevel Hinterzarten Hakuba Hakuba punkty
6 23 16 13 9 5 157
1999
Hinterzarten Courchevel Stams Hakuba Sapporo punkty
1 8 4 1 4 332
2000
Hinterzarten Kuopio Villach Courchevel Hakuba Hakuba Sapporo Sapporo punkty
12 20 - - - - - - 33
2001
Hinterzarten Hinterzarten Courchevel Stams Sapporo Hakuba Hakuba punkty
34 q 18 8 - - - 45
2003
Hinterzarten Courchevel Predazzo Innsbruck punkty
15 40 - 25 22
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Miejsce[5]
1991/1992 124.
1992/1993 14.
1993/1994 17.
1994/1995 14.
1995/1996 15.
1996/1997 7.
1997/1998 95.
1998/1999 54.

Zwycięstwa w konkursach PK chronologicznie

[edytuj | edytuj kod]
Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota
1. 11 lutego 1994 Niemcy Ruhpolding Chiemgau Arena K-110 110,0 m 107,5 m 233,3 pkt
2. 7 stycznia 1995 Słowenia Planica Srednija velikanka K-92 96,5 m 92,0 m 239,5 pkt
3. 16 marca 1996 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-120 128,0 m 132,0 m 269,5 pkt
4. 23 lutego 1997 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 133,5 m 135,8 pkt
5. 25 lipca 1998 Niemcy Berchtesgaden Kälbersteinschanze K-90 87,0 m 91,0 m 228,5 pkt

Miejsca na podium w konkursach PK

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Miejsce Strata Zwycięzca
1. 20 lutego 1993 Polska Zakopane Wielka Krokiew K-116 120,5 m 120,3 pkt 2.[k] 0,3 pkt Werner Haim
2. 11 lutego 1994 Niemcy Ruhpolding Chiemgau Arena K-110 110,0 m 107,5 m 233,3 pkt 1.
3. 13 marca 1994 Słowacja Szczyrbskie Jezioro MS 1970 A K-120 124,0 m 118,7 pkt 2. 4,1 pkt Wojciech Skupień
4. 7 stycznia 1995 Słowenia Planica Srednija velikanka K-92 96,5 m 92,0 m 239,5 pkt 1.
5. 8 stycznia 1995 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-120 120,0 m 125,0 m 242,5 pkt 2. 0,1 pkt Ronny Hornschuh
6. 18 lutego 1996 Włochy Gallio Trampolino di Pakstall K-95 97,0 m 95,0 m 238,0 pkt 3.[l] 13,0 pkt Andreas Küttel
7. 16 marca 1996 Słowenia Planica Bloudkova velikanka K-120 128,0 m 132,0 m 269,5 pkt 1.
8. 21 grudnia 1996 Niemcy Brotterode Inselbergschanze K-98 105,0 m 106,0 m 262,5 pkt 3. 6,0 pkt Andreas Widhölzl
9. 22 grudnia 1996 Niemcy Lauscha Marktiegelschanze K-92 100,0 m 99,5 m 256,0 pkt 3. 5,5 pkt Toni Nieminen
10. 23 lutego 1997 Stany Zjednoczone Iron Mountain Pine Mountain Jump K-120 133,5 m 135,8 pkt 1.
11. 25 lipca 1998 Niemcy Berchtesgaden Kälbersteinschanze K-90 87,0 m 91,0 m 228,5 pkt 1.
12. 2 sierpnia 1998 Niemcy Oberstdorf Schattenbergschanze K-90 91,0 m 94,0 m 243,5 pkt 2. 0,5 pkt Martin Schmitt

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

[edytuj | edytuj kod]
Źródło[5]
Sezon 1991/1992
Oberwiesenthal Oberhof Courchevel Sankt Aegyd Planica Saalfelden Ruhpolding Liberec Harrachov Willingen Willingen La Molina Szczyrk Schönwald Titisee-Neustadt Chamonix Le Brassus Sprova Meldal Feldberg Feldberg punkty
- - - - - - 44 - - 15 15 - - 17 28 - - - - 21 34 2
Sezon 1992/1993
Oberwiesenthal Oberwiesenthal Sankt Moritz Sankt Aegyd Planica Planica Wörgl Willingen Willingen Gallio Gallio Zakopane Szczyrk Titisee-Neustadt Schönwald Chamonix Oberhof Sprova Sprova Kuopio Gällivare Gällivare punkty
17 27 44 - 5 - 35 - - - 14 2 8 8 10 - - - - - - - 55
Legenda (do sezonu 1992/1993)
1 2 3 4-10 11-15 poniżej 15

 -  – zawodnik nie wystartował

Sezon 1993/1994
Lillehammer Lillehammer Oberwiesenthal Lauscha Wörgl Sankt Moritz Sankt Aegyd Gallio Sapporo Sapporo Willingen Willingen Ironwood Ironwood Ruhpolding Saalfelden Planica Iron Mountain Iron Mountain Ishpeming Schönwald Titisee-Neustadt Calgary Calgary Zaō Zakopane Zakopane Szczyrbskie Jezioro Szczyrbskie Jezioro Sprova Sprova Ruka Rovaniemi punkty
- - - - - - - - - - 26 17 - - 1 26 53 - - - 17 9 - - - 19 25 16 2 77 14 - - 298
Sezon 1994/1995
Lillehammer Lillehammer Jyväskylä Lahti Lahti Sankt Moritz Lake Placid Lake Placid Planica Planica Sapporo Sapporo Sapporo Courchevel Courchevel Szczyrbskie Jezioro Zakopane Zakopane Gallio Gallio Liberec Liberec Reit im Winkl Saalfelden Ruhpolding Westby Iron Mountain Ishpeming Sapporo Zaō Zaō Schönwald Schönwald Sprova Sprova Ruka Gällivare Rovaniemi Rovaniemi punkty
33 - 26 18 22 15 - - 1 2 - - - - - - - - - - 86 5 38 5 16 - - - - - - 4 14 - - - - - - 396
Sezon 1995/1996
Lauscha Brotterode Lahti Lahti Kuopio Sankt Moritz Lake Placid Lake Placid Bad Goisern Reit im Winkl Sapporo Sapporo Sapporo Saalfelden Berchtesgaden Willingen Liberec Liberec Seefeld Westby Westby Gallio Gallio Örnsköldsvik Örnsköldsvik Schönwald Titisee-Neustadt Bollnäs Sapporo Beuil Beuil Falun Zaō Zaō Planica Planica Voss Voss Rovaniemi Ruka punkty
- - - - - 15 - - 46 - - - - - 27 76 - - 21 - - 8 3 - - 8 4 - - 11 10 - - - 1 6 - - - - 394
Sezon 1996/1997
Courchevel Zakopane Frenštát pod Radhoštěm Hakuba Hakuba Muju Muju Chaux-Neuve Chaux-Neuve Brotterode Lauscha Sankt Moritz Lake Placid Lake Placid Ramsau Villach Planica Sapporo Sapporo Sapporo Oberhof Oberhof Szczyrbskie Jezioro Zakopane Reit im Winkl Westby Westby Saalfelden Ruhpolding Iron Mountain Iron Mountain Ishpeming Ishpeming Sapporo Braunlage Braunlage Zaō Zaō Vikersund Vikersund Courchevel Courchevel Harrachov Harrachov Ruka Rovaniemi punkty
9 5 7 24 10 6 11 14 18 3 3 15 - - - - - - - - - - - 29 28 - - 7 18 7 1 9 12 - - - - - - - - - 40 - - - 615
Sezon 1997/1998
Velenje Rælingen Zakopane Zakopane Frenštát pod Radhoštěm Frenštát pod Radhoštěm Oberhof Oberhof Hakuba Hakuba Chamonix Chamonix Lahti Lahti Lahti Oberwiesenthal Oberwiesenthal Sankt Moritz Sapporo Sapporo Sapporo Garmisch-Partenkirchen Garmisch-Partenkirchen Liberec Liberec Villach Westby Westby Planica Planica Reit im Winkl Iron Mountain Iron Mountain Saalfelden Ruhpolding Oslo Willingen Willingen Ishpeming Ishpeming Schönwald Schönwald Sapporo Zaō Zaō Courchevel Courchevel Rovaniemi Ruka Ruka punkty
49 - 15 36 37 10 4 18 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 105
Sezon 1998/1999
Velenje Velenje Berchtesgaden Villach Oberstdorf Oberstdorf Zakopane Zakopane Rælingen Kuopio Lahti Lahti Sankt Moritz Engelberg Bad Goisern Bad Goisern Sapporo Sapporo Sapporo Lauscha Lauscha Gallio Gallio Reit im Winkl Saalfelden Ruhpolding Braunlage Braunlage Westby Westby Planica Planica Titisee-Neustadt Iron Mountain Schönwald Ishpeming Ishpeming Ishpeming Sapporo Zaō Zaō Courchevel Courchevel Vikersund Vikersund Hede Hede Kuopio Rovaniemi Ruka Ruka punkty
- - 1 - 6 2 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 220
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

  1. a b Skład zespołu: Sven Hannawald, Martin Schmitt, Hansjörg Jäkle, Dieter Thoma
  2. a b Skład zespołu: Sven Hannawald, Stephan Hocke, Michael Uhrmann, Martin Schmitt
  3. a b Skok zakończony upadkiem.
  4. a b Skład zespołu: Sven Hannawald, Christof Duffner, Dieter Thoma, Martin Schmitt
  5. a b c d Skład zespołu: Sven Hannawald, Michael Uhrmann, Alexander Herr, Martin Schmitt
  6. a b Skład zespołu: Martin Schmitt, Georg Späth, Michael Uhrmann, Sven Hannawald
  7. a b Skład zespołu: Michael Uhrmann, Martin Schmitt, Georg Späth, Sven Hannawald
  8. a b c Seria konkursowa została odwołana.
  9. a b Skład zespołu: Sven Hannawald, Ronny Hornschuh, Rico Meinel, Timo Wangler
  10. Jako pierwszy w historii wygrał wszystkie konkursy. W 66. Turnieju Czterech Skoczni jego osiągnięcie powtórzył Kamil Stoch, a w 67. Turnieju Czterech Skoczni Ryōyū Kobayashi.
  11. Ex aequo z Wernerem Schusterem
  12. Ex aequo z Jaką Grosarem

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Magazyn Sportowy 28.11.03, dodatek do Tempo, Przeglądu Sportowego i Sportu.
  2. Bartłomiej Wnuk: Stoch może wyrównać dwa rekordy jednym zwycięstwem. Przegląd Sportowy, 6 stycznia 2018 15:41. [dostęp 2018-01-07]. (pol.).
  3. Mariusz Karolak: Sven Hannawald wystartuje w pełnym cyklu ADAC GT Masters. www.f1wm.pl, 2010-01-02. [dostęp 2010-01-02]. (pol.).
  4. a b c d e HANNAWALD Sven - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-23]. (ang.).
  5. a b c d Adam Kwieciński: HANNAWALD Sven. [dostęp 2023-12-23].
  6. Turniej Czterech Skoczni 1993/1994. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-28)]. (ang.).
  7. 4 HILLS TOURNAMENT 1995/1996 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
  8. 1997 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-20)]. (jap.).
  9. 1998 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-05)]. (jap.).
  10. 1999 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-20)]. (jap.).
  11. 2000 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)]. (ang.).
  12. HANNAWALD Sven - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-23]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]