Tuczyn
50°42′02″N 26°33′56″E/50,700556 26,565556,_%D1%81.%D0%A2%D1%83%D1%87%D0%B8%D0%BD,.jpg?lang=pl)
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Populacja (2001) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
3650 | ||||
| Kod pocztowy |
35415 | ||||
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 50°42′02″N 26°33′56″E/50,700556 26,565556
| |||||
Tuczyn (ukr. Тучин) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie na terenie rejonu hoszczańskiego w obwodzie rówieńskim, nad rzeką Horyń. Wieś liczy 2540 mieszkańców.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W II Rzeczypospolitej Tuczyn początkowo stanowił odrębną gminę miejską na prawach miasteczka w powiecie rówieńskim w woj. wołyńskim i liczył w 1921 roku 2943 mieszkańców[1]. Następnie został włączony do wiejskiej gminy Tuczyn, której był siedzibą[2].
W nocy z 6 na 7 lipca 1941 roku grupa Ukraińców urządziła pogrom ludności żydowskiej, w wyniku którego według różnych szacunków zginęło od 25 do 60-70 osób[3][4][5][6].
Podczas okupacji hitlerowskiej, w lecie 1941 roku Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 3000 osób. 23 września 1942 roku Niemcy zlikwidowali getto, a Żydów zamordowali. Sprawcami zbrodni była niemiecka i ukraińska policja[5]. Siedmioro Żydów z rodzin Zilberbergów i Sztaingoldów uratowała ukraińska rodzina Ozarczuków, za co w 1991 roku Instytut Jad Waszem uhonorował tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata Antona i Pełaheję Ozarczuków oraz ich córki Nadiję Kornijenko, Mariję Biczkowską i Martę Czernuszok[7][8].
Po wojnie miasteczko weszło w struktury administracyjne Związku Radzieckiego.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- zamek obronny – wybudowany przez ród książąt Puciatów herbu Syrokomla został zniszczony przez Kozaków w 1648 i 1649 r.
- pałac – wybudowany według projektu Falendyna (Walendina) Merka[9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom IX - Województwo Wołyńskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
- ↑ Wołyński Dziennik Wojewódzki nr 1 z dnia 4 stycznia 1936 roku. [dostęp 2017-12-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 grudnia 2017)].
- ↑ McBride 2022 ↓, s. 319.
- ↑ Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6, s.993-994
- ↑ a b Encyclopedia of Camps and Ghettos, 1933–1945, tom II, cz. B, Red. Geoffrey P. Megargee, Bloomington and Indianapolis 2012, ISBN 978-0-253-00202-0, s.1486
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, Warszawa 2000, ISBN 83-87689-34-3, s. 719
- ↑ Ozarchuk Anton & Pelageja (Mironchuk); Daughter: Kornienko Nadezhda (Ozarchuk); Daughter: Bichkovskaya Maria (Ozarchuk); Daughter: Chernushok Marta (Ozarchuk). collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-10-09]. (ang.).
- ↑ Ігор Щупак, Зоряна Бондар, Єгор Врадій, Антон Дробович, Раїса Євтушенко, Ірина Піскарьова, ПАМ’ЯТІ УКРАЇНЦІВ, ЯКІ РЯТУВАЛИ ЄВРЕЇВ ПІД ЧАС ДРУГОЇ СВІТОВОЇ ВІЙНИ, Київ – Дніпро 2021, s. 115
- ↑ Brzezinska
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wioletta Brzezińska-Marjanowska Klasycystyczna architektura pałacowa na Wołyniu ok. 1780-1831 r.. repcyfr.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)].
- Jared McBride. The Tuchyn Pogrom: The Names and Faces Behind the Violence, Summer 1941. „Holocaust and Genocide Studies”. 36 (3), 2022. (ang.).
- Tuczyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 606.
- Woronów (2), uroczysko w m. Tuczyn, pow. horodeński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 955.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tuczyn. wolhynia.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-08)].