Wojniłów
Szkoła i pomnik ofiar II wojny światowej | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Rejon | |||
Data założenia |
1443 | ||
Prawa miejskie |
1552-1934 | ||
Burmistrz |
Wołodymir Stepanowicz Rudij | ||
Powierzchnia |
19,72 km² | ||
Populacja (2020) • liczba ludności |
| ||
Nr kierunkowy |
+380 3472 | ||
Kod pocztowy |
77316 | ||
Położenie na mapie Ukrainy | |||
Położenie na mapie obwodu iwanofrankiwskiego | |||
49°07′10″N 24°29′37″E/49,119444 24,493611 |
Wojniłów (ukr. Войнилів) − osiedle typu miejskiego w rejonie kałuskim na Ukrainie, ok. 100 km na południe od Lwowa. 2631 mieszkańców (2020)[1], dla porównania spis powszechny w 2001 zanotował ich 2703[2].
12 czerwca 1951 do Wojniłowa włączono wsie Siółko i Pawlikówka. Pawlikówa jest ponownie samodzielną wsią.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Osiedle leży pomiędzy Kałuszem a Bursztynem. Do obydwu miejscowości jest po ok. 20 km.
Historia
[edytuj | edytuj kod]- XIV w. – zapis o wsi Prokopiówka (z niej powstał Wojniłów),
- XV w. (1443) – pierwsze wzmianki o Wojniłowie,
- XVI w. (1552) – prawa miejskie (potwierdzenie), herb to złoty lew z obręczą w przednich łapach stojący przed ceglanym murem, tło tarczy niebieskie (wzorowany na herbie Prawdzic, którym posługiwali się Gidzińscy, ówcześni właściciele Wojniłowa).
- XVI w. (24 września 1676) – Bitwa pod Wojniłowem wojsk tureckich z wojskami Jana III Sobieskiego,
- XVIII w. (1772) – podczas I rozbioru Polski Wojniłów znajduje się w granicach zaboru Austriackiego (od 1867 Austro-Węgier),
- XX w.
- w latach 1919–1939 miasteczko znajduje się w granicach Polski, w 1934 utracił prawa miejskie,
- w 1939 po wkroczeniu Armii Czerwonej Wojniłów staje się częścią Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej,
- w 1940 zostaje powołany Rejon Wojniłowski (rozwiązany w 1962),
- od 2 lipca 1941 do 7 lipca 1944 pod okupacją niemiecką[3],
- około 950 wojniłowskich Żydów Niemcy wysiedlili do innych miejscowości – 150 do Żurawna a 800 do Stanisławowa. 147 Żydów rozstrzelali na miejscu[3],
- 5 kwietnia 1944 ukraińscy nacjonaliści zabili w Wojniłowie 11 osób i spalili 43 gospodarstwa[4]. W całym 1944 roku z ich rąk zginęło 37 mieszkańców miasta[5],
- od 1960 miejscowość ma status osiedla typu miejskiego.
Wojniłów przed II wojną światową
[edytuj | edytuj kod]Przed II wojną światową miejscowość należała do Polski i była siedzibą gminy wiejskiej Wojniłów w powiecie kałuskim, województwie stanisławowskim. Miasteczko liczyło wtedy ponad 3 tys. mieszkańców[6]. Mieszkali tam zajmujący się handlem Żydzi, oraz Polacy i Ukraińcy.
W okresie międzywojennym założone zostało Koło Ziemian Polskich. W okolicznych wsiach było dużo dworów ziemiańskich, np. w Serednem, Babinie lub w Dorohowie. Były tam także dwie szkoły: męska i żeńska.
Parafia i kościół pw. Trójcy Przenajświętszej
[edytuj | edytuj kod]Parafia rzymskokatolicka erygowana w 1610 r. Liczyła w XIX w. 1400 wiernych w trzydziestu kilku okolicznych wioskach, a w XX w. 2000 wiernych w dwudziestu kilku wioskach.
Kościół murowany, wzniesiony w latach 1824–1834 w miejsce dawnego, drewnianego. Konsekrowany w 1867 r., poszerzony o dzwonnicę w 1892 r. Zniszczony przez pożar w 1904, odbudowany w 1913 r. Zamknięty w 1946 r., zamieniony na więzienie NKWD w 1948 r., a następnie na magazyn, rozebrany w 60. latach. Na jego miejscu zbudowano budynek administracyjny[7].
Osoby związane z Wojniłowem
[edytuj | edytuj kod]- 22 lutego 1885 urodził się Bolesław Jan Czedekowski (zm. 1969) – wybitny polski i austriacki malarz portrecista
- 6 września 1908 urodził się Sydor Rey (wł. Izydor Reiss) (zm. 1979) – polski prozaik i poeta
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року. (ukr.).
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu iwanofrankiwskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
- ↑ a b Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I.A. Altman, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s. 172
- ↑ Lucyna Kulińska, Dzieje Komitetu Ziem Wschodnich na tle losów ludności polskich Kresów w latach 1943-1947. Tom I. Kraków 2002, ISBN 83-88527-32-0, s. 266
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Eugeniusz Różański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie stanisławowskim 1939–1946, Wydanie I, ISBN 978-83-85865-13-1, s. 165-166
- ↑ Szczepan Siekierka , Henryk Komański , Eugeniusz Różański , tamże.
- ↑ WOJNIŁÓW. Dawny kościół p.w. Trójcy Przenajświętszej (1825 – 1834). Iwano-Frankiwski obw., Kałuszski r-n | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], rkc.in.ua [dostęp 2023-04-14] .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wojniłów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 754 .
- Wojniłów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 695 .
- Wojniłów na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Archiwalne widoki miejscowości w bibliotece Polona