Px48
Px48-1920 (2023) | |
Producent | |
---|---|
Lata budowy |
1948 – 1955 |
Układ osi |
D (0-4-0) |
Wymiary | |
Masa pustego parowozu |
20 t |
Masa służbowa |
22 t |
Długość |
6998 mm |
Długość z tendrem |
12 826 mm |
Szerokość |
2240 mm |
Wysokość |
3060 mm |
Rozstaw osi skrajnych |
950-950-1000 mm |
Średnica kół napędnych |
750 mm |
Średnica kół tocznych |
brak |
Napęd | |
Trakcja |
parowa |
Typ tendra |
Pt6x48 |
Ciśnienie w kotle |
13 at |
Powierzchnia ogrzewalna kotła |
39,0 m² |
Powierzchnia przegrzewacza |
15,5 m² |
Powierzchnia rusztu |
1,47 m² |
Średnica cylindra |
320 mm |
Skok tłoka |
360 mm |
Parametry eksploatacyjne | |
Moc znamionowa |
180 KM |
Maksymalna siła pociągowa |
4800 kg |
Prędkość konstrukcyjna |
do 45 km/h |
Parametry użytkowe | |
Rozstaw szyn |
750 mm, 760 mm (eksport), 762 mm (eksport), 785 mm, 1000 mm |
Px48 – polski parowóz wąskotorowy, produkowany po II wojnie światowej w zakładach Fablok.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Zbudowany na podstawie dokumentacji technicznej parowozu serii Wp29 (Px29)[1], odnalezionej w 1943 przez pracownika Fabloku inż. K. Sieleckiego[potrzebny przypis]. Obydwa parowozy były do siebie bardzo zbliżone[potrzebny przypis]. Kocioł parowozu Px48 pozostał taki sam jak w parowozie Px29[2]. Nowa dokumentacja techniczna została zatwierdzona w 1948 roku. Produkcję pierwszych parowozów rozpoczęto dopiero w 1950 roku z powodu otrzymania przez Fablok zamówień na parowozy tego typu przez koleje rumuńskie oraz jugosłowiańskie[potrzebny przypis].
Do 1954 roku zbudowano łącznie 81 parowozów: 70 parowozów dla PKP, 5 parowozów dla kolei przemysłowych oraz 6 na eksport do Albańskiej Republiki Ludowej oraz Chińskiej Republiki Ludowej[potrzebny przypis]. W 1955 roku, po wprowadzeniu zmian w dokumentacji konstrukcyjnej, wybudowano 37 parowozów (tzw. drugiego wykonania)[potrzebny przypis]. Niektóre z nich były wyposażone w kotły wyprodukowanej w „Toruńskiej Fabryce Kotłów”[potrzebny przypis]. Kotły te były w znacznym stopniu spawane elektrycznie[potrzebny przypis]. Spośród wyprodukowanych 37 parowozów, 24 sztuki zakupiły PKP, a 13 sztuk koleje przemysłowe[potrzebny przypis]. Łącznie dla potrzeb PKP wyprodukowano 118 tych maszyn[3].
Na początku lat 50. XX wieku ZNTK w Nowym Sączu przebudowały 17 tych maszyn do jazdy po torze o szerokości 1000 mm. Zapas 4 t węgla i 6 m³ wody umożliwiał prowadzenie składu o masie 300 t na trasie długości 65 km, bez potrzeby uzupełniania paliwa[4].
Cztery lokomotywy zostały zbudowane w 1952 roku na eksport do Chińskiej Republiki Ludowej (na tor 762 mm, z tego dwie następnie przekazane Albańskiej Republice Ludowej) i jedna do Albańskiej Republice Ludowej (tor 760 mm)[5]. Ponadto na bazie Px48 opracowano zmienione wersje eksportowe na tor 760 mm: Duna dla Rumunii (10 sztuk, z dwuosiowym tendrem) i Sawa dla Jugosławii (10 sztuk, z trzyosiowym tendrem, następnie przejęte przez PKP jako seria Px49)[1].
Parowozy Px48 rozpoczęto wycofywać około 1970 roku, kiedy to PKP wprowadziło na koleje wąskotorowe ciężkie lokomotywy spalinowe importowane z Rumunii (m.in. serii Lxd2 o mocy 450 KM). Parowozy Px48 sprzedawano do kolei przemysłowych oraz do innych krajów[4]
W 1990 roku dwa parowozy Px48 zostały sprzedane do Niemiec na kolej Brohltalbahn, gdzie używane były pod numerami V i VI, prowadząc pociągi muzealne Vulkan Express w rejonie Brohl (w 2010 r. były nieczynne)[6].
Parowóz Px48-1783 posłużył do wykonania instalacji artystycznej pod nazwą „Wysiadać! Łódź Fabryczna” przez Piotra Janowskiego, artysty urodzonego w Łodzi, a zamieszkałego w Stanach Zjednoczonych na Florydzie. Parowóz został oklejony folią aluminiową i ustawiony w okresie od 10 grudnia 2016 do 9 kwietnia 2017 w Łodzi u zbiegu ulic Jana Kilińskiego i Romualda Traugutta z okazji otwarcia nowego dworca kolejowo-autobusowego Łódź Fabryczna[7][8][9].
Budowa parowozu
[edytuj | edytuj kod]Kocioł parowozu posiadał stalową skrzynię ogniową. Obsługa kotła wymagała kontrolowania i zapobiegania częstym stałym zmianom temperatury. Armatura przy kotle była znormalizowana, jaką stosowano w parowozach przemysłowych normalnotorowych typu Ferrum. Na walczaku kotła zamontowano dwie piasecznice we wspólnej obudowie ze zbieralnikiem pary. Podawały one piasek pod wszystkie koła napędne parowozu. Podwozie parowozu miało ostoję belkową o grubości belek 60 mm, odsprężynowaną za pomocą płaskich resorów odgórnie w sposób kombinowany, z czterema punktami podparcia całej konstrukcji. Zestawy kołowe pierwszych trzech osi napędnych były sztywne, a koła drugiej osi miały zwężone obrzeża po 3 mm na stronę, natomiast czwarta oś napędna miała przesuw boczny po 15 mm na stronę, co umożliwiało swobodne pokonywanie łuków o promieniu 35 metrów. Silniki parowe bliźniacze na parę przegrzaną napędzały poprzez jednoprowadnicowe krzyżulce i dość długie korbowody trzecią oś napędną. Suwaki tłoczkowe z wlotem pary wewnętrznym i długie trzony tłokowe przechodzące przez przednie pokrywy cylindrowe. Parowóz prowadził tender czteroosiowy oparty na wózkach Diamonda ze spawaną skrzynią wodną o pojemności 6 m³ i węglową na 4 tony węgla[4]
Lista parowozów serii Px48 zachowanych w Polsce[10]
[edytuj | edytuj kod]Seria pojazdu | Rok produkcji | Producent | Miejscowość. | Stan parowozu | szerokość toru |
---|---|---|---|---|---|
Px48-1723 | 1950 | Chrzanów | Zduńska Wola | pomnik | 750 mm |
Px48-1724 | 1950 | Chrzanów | Jędrzejów | oczekuje naprawy | 750 mm |
Px48-1726 | 1950 | Chrzanów | Zbiersk | wrak | 750 mm |
Px48-1728 | 1950 | Chrzanów | Pyskowice | wrak | 750 mm |
Px48-1734 | 1951 | Chrzanów | Przeworsk | oczekuje naprawy[11] | 750 mm |
Px48-1739 | 1951 | Chrzanów | Sochaczew | eksponat | 750 mm |
Px48-1748 | 1951 | Chrzanów | Sochaczew | eksponat | 750 mm |
Px48-1752 | 1951 | Chrzanów | Ełk | czynny[12] | 750 mm |
Px48-1755 | 1951 | Chrzanów | Sochaczew | eksponat | 750 mm |
Px48-1756 | 1951 | Chrzanów | Środa Wielkopolska | czynny[13] | 750 mm |
Px48-1758 | 1952 | Chrzanów | Ostrołęka | pomnik | 750 mm |
Px48-1760 | 1952 | Chrzanów | Poznań | pomnik | 750 mm |
Px48-1764 | 1953 | Chrzanów | Krotoszyn | pomnik | 750 mm |
Px48-1765 | 1953 | Chrzanów | Śmigiel[14] | pomnik | 750 mm |
Px48-1770 | 1953 | Chrzanów | Praszka | eksponat[15] | 750 mm |
Px48-1771 | 1953 | Chrzanów | Sochaczew | eksponat | 750 mm |
Px48-1778 | 1953 | Chrzanów | Marki | pomnik | 750 mm |
Px48-1783 | 1954 | Chrzanów | Rogów | eksponat[7] | 750 mm |
Px48-1784 | 1954 | Chrzanów | Ciechanów | pomnik | 750 mm |
Px48-1785 | 1954 | Chrzanów | Września | eksponat | 750 mm |
Px48-1902 | 1954 | Chrzanów | Krośniewice | eksponat | 750 mm |
Px48-1907 | 1955 | Chrzanów | Krośnice | czynny | 750 mm |
Px48-1911 | 1955 | Chrzanów | Rogów | eksponat | 750 mm |
Px48-1912 | 1955 | Chrzanów | Pleszew | pomnik | 750 mm |
Px48-1919 | 1955 | Chrzanów | Gniezno | oczekuje naprawy | 750 mm |
Px48-1920 | 1955 | Chrzanów | Środa Wielkopolska | czynny[16] | 750 mm |
Px48-1921 | 1955 | Chrzanów | Dębica | pomnik | 750 mm |
Px48-1923 | 1955 | Chrzanów | Zbąszynek | pomnik | 750 mm |
Px48-1927 | 1955 | Chrzanów | Siedlce | pomnik | 750 mm |
Px48-3901 | 1951 | Chrzanów | Koszalin | czynny[17] | 1000 mm |
Px48-3908 | 1953 | Chrzanów | Szczecinek | pomnik | 1000 mm |
Px48-3910 | 1953 | Chrzanów | Koszalin | oczekuje naprawy | 1000 mm |
Px48-3912 | 1953 | Chrzanów | Gryfice | eksponat | 1000 mm |
Px48-3913 | 1951 | Chrzanów | Gryfice | oczekuje naprawy | 1000 mm |
Px48-3915 | 1953 | Chrzanów | Gryfice | eksponat | 1000 mm |
Px48-3916 | 1950 | Chrzanów | Piaseczno | oczekuje naprawy | 1000 mm |
Px48-3917 | 1954 | Chrzanów | Grodzisk Mazowiecki | eksponat | 1000 mm |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Bogdan Pokropiński, Polskie parowozy eksportowe, Warszawa: Muzeum Kolejnictwa, 1993 (brak ISBN), s.73,79.
- ↑ Marek Torzewski, Gnieźnieńska i Wrzesińska Koleje Wąskotorowe, Poligrafia Bracia Szymańscy, Warszawa 2006, s. 206, 219.
- ↑ Bogdan Pokropiński, Parowozy wąskotorowe produkcji polskiej, WKŁ, Warszawa 2016, s. 115–116.
- ↑ a b c Bogdan Pokropiński: Parowozy wąskotorowe produkcji polskiej. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 01/2015. ISBN 978-83-206-1963-8.
- ↑ Bogdan Pokropiński, Polskie parowozy eksportowe, Warszawa: Muzeum Kolejnictwa, 1993 (brak ISBN), s. 84.
- ↑ Ryszard Rusak: 175 lat kolei w Niemczech w: "Świat Kolei" nr 8/2010, s.30-34
- ↑ a b Agnieszka Magnuszewska: Otwarcie dworca Łódź Fabryczna. Przed dworcem stanie instalacja Piotra Janowskiego [ZDJĘCIA,FILM]. [w:] Portal „Dziennika Łódzkiego”. dzienniklodzki.pl > Kultura [on-line]. Polska Press Sp. z o.o., 2016-12-07. [dostęp 2016-12-10].
- ↑ jed: Srebrna lokomotywa przed Łódzkim Domem Kultury [zdjęcia]. [w:] Portal „Expressu Ilustrowanego”. expressilustrowany.pl > Łódź [on-line]. Polska Press Sp. z o.o., 2016-12-11. [dostęp 2016-12-12].
- ↑ PIJ, Łódź Fabryczna. Odjedzie srebrna lokomotywa, [w:] Portal „Expressu Ilustrowanego”. expressilustrowany.pl > Łódź [online], Polska Press Sp. z o.o., 7 kwietnia 2017 [dostęp 2017-04-07] .
- ↑ Wciąż pod parą... Polskie parowozy.
- ↑ Wciąż pod parą... Parowozy w Polsce. [dostęp 2023-08-24].
- ↑ Oferta dla osób indywidualnych | przejazdy rozkładowe [online], Muzeum Historyczne w Ełku [dostęp 2023-07-02] (pol.).
- ↑ Parowóz wraca na trasę Średzkiej Kolei Powiatowej!, „epoznan.pl” [dostęp 2017-09-11] .
- ↑ od 1992; ex Krośniewice i Gniezno
- ↑ Teleexpress – Codzienny magazyn informacyjny. 7.11.2015, 17:00 (czas od 7:22 do 7:40). teleexpress.tvp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]..
- ↑ Px48-1920 znów pod parą! [online], Średzka Kolej Powiatowa, 3 listopada 2021 [dostęp 2021-11-14] (pol.).
- ↑ Powrót parowozu do Koszalina [online], Polskie Radio Koszalin, 25 września 2021 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Opis parowozu serii Px48. sredzkakolejka.website.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-05)].
- Zestawienie egzemplarzy dla typu Px48
- Pojazdy Komunikacji – Parowóz Px 48