Tp2
Producent | |
---|---|
Lata budowy |
1895-1912 |
Układ osi |
D |
Wymiary | |
Masa pustego parowozu |
35 900 kg |
Masa służbowa |
54 400 kg |
Długość |
16 620 mm |
Średnica kół napędnych |
1250 mm |
Napęd | |
Trakcja |
parowa |
Typ tendra |
12 Cl |
Ciśnienie w kotle |
12 at |
Powierzchnia ogrzewalna kotła |
139,4 m² |
Powierzchnia rusztu |
1,2 m² |
Średnica cylindra |
570 × 750 mm |
Skok tłoka |
630 mm |
Parametry eksploatacyjne | |
Maksymalna siła pociągowa |
11 000 kG |
Prędkość konstrukcyjna |
45 km/h |
Tp2 – polskie oznaczenie parowozu towarowego pruskiej serii G7²[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]W latach 1895–1912 wyprodukowano około 1650 pruskich maszyn tej serii. Na niemieckich kolejach po I wojnie światowej (DRG) były oznaczone jako seria (Baureihe) 557-14. Po odzyskaniu niepodległości PKP przejęły 295 maszyn pruskiej serii G7². Po zakończeniu II wojny światowej polskie koleje posiadały jeszcze około 80 maszyn tego typu[3]. Tp2-34 do dzisiaj można oglądać w Muzeum Przemysłu i Kolejnictwa w Jaworzynie Śląskiej[2].
Dane techniczne[3]
[edytuj | edytuj kod]- pojemność skrzyni na wodę – 12,0 m³
- pojemność skrzyni na węgiel – 7,0 t
Niektóre właściwości trakcyjne
[edytuj | edytuj kod]W przypadku tego parowozu niemal cała siła pociągowa cylindrowa mogła być wykorzystywana do rozruchu maszyny. Maksymalna siła pociągowa przy rozruchu wynosiła prawie 11 000 kG. Parowóz mógł na torze poziomym ciągnąć składy towarowe ładowne o masie 1100 ton z prędkością 45 km/h, ale już na wzniesieniu 14‰ tylko 130 ton z tą samą prędkością.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kalendarz Młodego Technika '89. Maria Pietrzyk (red.). Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia”, 1988, s. 14.
- ↑ a b Paweł Terczyński: Atlas parowozów. Poznań: Poznański Klub Modelarzy Kolejowych, 2003, s. 66. ISBN 83-901902-8-1.
- ↑ a b Kalendarz Młodego Technika ’89. Maria Pietrzyk (red.). Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia”, 1988, s. 14.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- J. Fijałkowski, W. Kowalewski, Charakterystyki Normalnotorowych Pojazdów Trakcyjnych, Wydawnictwa Komunikacyjne, 1959.